Seks

Deze Belg werd gekidnapt door een Tinderdate in Medellin

"Ik had nooit gedacht dat ik op Valentijn wakker zou worden naast een kidnapper"
Matéo Vigné
Brussels, BE
Ruben Vanhees

Om de cultuur van een land te begrijpen, wordt het ons altijd aangeraden om ons volledig onder te dompelen in de lokale gemeenschap. Sommige applicaties vergemakkelijken dit ontdekkingsproces. Op deze apps hangen echter niet altijd mensen met de beste bedoelingen rond. Dat is exact het lesje dat Ruben Vanhees (33) leerde toen hij meer te weten wilde komen over de prachtige stad Medellin. Zijn tijd in de stad veranderde al snel in een nachtmerrie vanwege een eenvoudige dating app.

Advertentie

“Mijn eerste contact met Colombia dateert uit 2016. Het was ook de eerste keer dat ik naar Zuid-Amerika reisde. Ik verbleef een maand in Colombia en een maand in Peru. Mijn avontuur begon in Caragena aan de Caribische kust, daarna zette ik mijn reis verder richting het zuiden. Om de lokale cultuur op te snuiven, gebruikte ik ‘Couch Surfing’. Door deze applicatie kon ik mensen van over heel het land ontmoeten. Uiteindelijk bleef ik hangen in Medellin.

1584358041821-unnamed-2

Ruben Vanhees in Colombia

Nadat ik in januari 2017 terugkeerde naar België, slaagde ik erin om mijn baas te overtuigen om zes maanden in Colombia en zes maanden hier te werken. Ik hield van de stad, het weer was er goed en ik sloot mooie vriendschappen. Omdat ik graag nieuwe mensen ontmoet, maakte ik een Tinderaccount aan. Op 19 januari had ik een match met Thalia. Het verliep vlotjes, we wisselden nummers uit en het gesprek ging verder op WhatsApp. Ze nodigde me verschillende keren uit om te gaan feesten met haar vrienden in Bello en Copacabana. Deze wijken stonden erom bekend vooral ‘s nachts gevaarlijk te zijn. Ik vertelde dat ik haar het liefst alleen in een veilige buurt ontmoette. Ze antwoordde dat ik niets te vrezen had. Op 12 februari stelde ze voor om iets te gaan drinken in een bar nabij Niquia. Eindelijk kon ik haar in het echt ontmoeten.

Op een avond vertelde Thalia me dat ze bij haar tante moest blijven in Laureles, de woonwijk waar ik ook verbleef, omdat ze een paar dagen later heel vroeg examen had. Ze nodigde me toen uit bij haar tante voor een paar drankjes. Het was al 23u, maar toch leek het me een goed idee omdat ik de omgeving goed kende, dus ik accepteerde haar uitnodiging. Voor ik naar daar vertrok, passeerde ik nog snel langs mijn appartement om mijn oplader te zoeken omdat mijn gsm bijna plat was.

Advertentie

Toen ik in mijn appartement arriveerde, nam ik mijn oplader en een paar biertjes met me mee. De chauffeur stond buiten op ons te wachten. Thalia ging naar de badkamer en vertelde me dat ik een deken moest meenemen als ik bij haar tante wilde blijven slapen. Zonder er nog een woord aan vuil te maken, greep ze het deken dat op mijn bed lag en we stapten samen in een Uber die beneden stond te wachten. De chauffeur kreeg een telefoontje, zogezegd van haar tante, die vertelde dat ze nog steeds in Bello was met haar vriendje en dat we daarheen moesten om haar sleutels op te halen.

1584357841184-unnamed

Voor ik het wist waren we in Bello. Zonder dat ik er iets van begreep, vroeg Thalia plots aan de bestuurder om te stoppen. Enkele seconden later stapten twee gewapende mannen in de auto. De mannen gaven Thalia, de bestuurder en mij een stroomstoot van een taser. Ze trokken mijn T-shirt uit en knoopten het voor mijn ogen. Ze namen mijn horloge, mijn portemonnee, de sleutels van mijn appartement en mijn telefoon af. Vervolgens bonden ze mijn handen en voeten samen en wikkelden ze een touw rond mijn nek. Ik werd van de passagiersstoel naar de achterbank gesleurd en neergelegd op het deken dat Thalia uit mijn appartement had genomen.

Er was duidelijk goed over nagedacht. Daarna gaven ze de chauffeur een onverstaanbare routebeschrijving en zo’n twintig minuten later hield de auto halt. Zonder goed te beseffen wat er precies aan de hand was, werd ik uit de auto geleid en in een PVC-constructiepijp aan de kant van de weg gelegd.

Advertentie

Vanuit de pijp hoorde ik stemmen praten. Hun plan was om me naar een finca te brengen [traditioneel agrarisch landgoed in Colombia, nvdr]. We bleven er ongeveer twee uur wachten tot iemand ons zou ophalen. Uiteindelijk stapten we in een auto. Ik herkende de stem van Thalia en van een tweede vrouw. De finca was die avond al verhuurd, en ze hadden geen back-up plan. Daarom besloten ze me in een bos te verbergen.

“Ze groeven een gat, legden me erin en bedekten me vervolgens met een deken en wat bladeren en takken”

De twee vrouwen namen me geblinddoekt mee in het bos. Ze lieten me mijn telefoon ontgrendelen om toegang te krijgen tot mijn bankapplicaties. Omdat ik geen bereik had in het bos, werkten de applicaties niet. Daarom vielen ze terug op mijn creditcards. Ze doofden een sigaret uit op mijn hand, sloegen me in mijn maag en hielden een mes tegen mijn keel. Op die manier probeerden ze duidelijk te maken dat ze het meenden. Uit angst voor eigen leven werkte ik mee. Voordat ze terugkeerden naar de stad om mijn kaarten leeg te plunderen, waarschuwden ze me dat als de codes niet klopten, ze mijn vingers één voor één zouden afsnijden.

De twee gewapende mannen bleven bij me. Ze groeven een gat, legden me erin en bedekten me vervolgens met het deken en wat bladeren en takken. Ik ben claustrofobisch, dus ik kreeg een paniekaanval. Om me te kalmeren lieten ze me een pijp roken, waarschijnlijk basuco, residu verkregen door het maken van cocaïne. Ik probeerde te slapen, maar door de kou, de angst en het feit dat ik vastgebonden was en zo goed als gewurgd werd, was dat onmogelijk.

Advertentie

De volgende dag keerden we terug naar de hoofdweg om twintig minuten later aan te komen in Parque de los Novios, waar een andere auto ons opwachtte. Ik kreeg de opdracht om de inzittenden niet recht in de ogen te kijken zodat ik hun gezichten niet zou herkennen. Als iemand tegen me begon te praten, moest ik mijn twee ontvoerders Gabriel en Jezus noemen en uitleggen dat we vrienden waren en dat we naar een finca in Copacabana gingen om te feesten. Onderweg stopten ze in Niquia om een sekswerker, Vanessa, op te halen, die volgens hen voor mij bedoeld was. Ze zeiden dat ik in de finca kon rusten, een biertje kon drinken en plezier kon hebben met Vanessa nadat de financiële transfers in orde waren gebracht.

Eenmaal gearriveerd, drogeerden ze me eerst met “tussi” (2CB) en vervolgens met “perico” (cocaïnehydrochloride). Daarna voerde ik drie overschrijvingen uit ter waarde van 10.000 euro, elk naar een ander account. Twee van de drie transacties slaagden, de derde mislukte vanwege mijn maandelijkse banklimiet. Ze begrepen niet hoe dat kon en werden boos. Om hen te kalmeren, vertaalde ik de foutmelding op de computer met Google Translate. Ze vertelden me dat ze de transactie de volgende dag opnieuw zouden proberen. Als dat nog steeds niet lukte, zouden ze het resterende geld gebruiken om goud, horloges en cryptocurrency te kopen om op die manier de rest van mijn account te legen. Vanessa, de sekswerker, siste me toe dat ik mijn hoofd naar beneden moest houden, om te benadrukken dat ik hun gezichten niet kon zien. Dat zou voor de ontvoerders voeldoende reden zijn om me te vermoorden. Op dat moment besefte ik dat ik er niet levend vanaf zou komen. Mijn enige kans op overleving was vluchten.

Advertentie
1584357974780-unnamed-3

Ruben met zijn vrienden in Colombia.

Een paar uur later vertrokken we met een Uber naar een andere bestemming, een hotel genaamd Hotel California. Ondanks het feit dat slechts één van ons zijn identiteitspapieren had, verwelkomde de receptioniste ons met een brede glimlach.

Ik deelde een kamer met Gabriel. Jezus verbleef in de kamer ernaast. Ik legde me neer op het bed dat het verst van de deur verwijderd was. Voordat ik in slaap viel, hoorde ik Gabriel worstelen om de deur van onze kamer langs de binnenkant op slot te doen - standaard beveiligingsmaatregelen die hotels nemen in geval van brand.

In de vroege ochtend van 14 februari haalde ik een fles water uit de minibar van onze hotelkamer. Ik had niet de moeite genomen om me aan te kleden. Toen ik me voorover boog, zag ik het slapende gezicht van mijn ontvoerder. Ik probeerde zo discreet mogelijk te zijn en verliet de kamer, halfnaakt. Ik rende weg. In mijn onderbroek vluchtte ik het hotel uit. Ik probeerde verschillende taxi’s te stoppen zodat ze me naar het dichtstbijzijnde politiebureau konden brengen. Niemand wilde me meenemen - ze dachten waarschijnlijk dat ik gek was. Ik vroeg voorbijgangers om de weg naar het politiebureau. Uiteindelijk vond ik het, maar het was gesloten. Ik ging naar een bank en vroeg de beveiligingsagenten of ze de politie konden bellen. Enkele minuten later arriveerde de politie. De redding was nabij.

De politie bracht me naar het Belgische consulaat. Ik belde meteen mijn ouders om hen te vertellen wat er was gebeurd. Ze hadden al door dat er iets ernstigs aan de hand was omdat de ontvoerders hen een bericht hadden gestuurd in heel eenvoudig Engels, terwijl Nederlands mijn moedertaal is. Ik diende een klacht in bij het politiebureau. Ik bracht mijn laatste nachten door in Medellin voordat ik op 17 februari terugkeerde naar België.

Toen ik weer terug was in Europa, bleef ik de Colombiaanse media volgen. Er gebeurden verschillende misdaden in Bello. Weinigen vertellen hun verhaal na omdat de gevangen genomen mannen zich vaak schamen, en velen hebben bovendien een vrouw die thuis op hen zit te wachten… Dankzij Facebook en vele uitwisselingen met buurtbewoners, slaagde ik erin de beruchte Thalia, of liever Maria Muriel Camila Lopez, te vinden. Ze is 22 jaar, lesbisch en woont in een huis in Villa del Sol, in de buurt van Bello. Ik hoorde dat ze eerder een Aziatische man beroofde, drogeerde en ze vervolgens naar Spanje vluchtte om aan het onderzoek te ontsnappen.

Ondanks alles hou ik onvergetelijke momenten over aan mijn tijd in Colombia, al had ik me nooit voorgesteld dat ik op Valentijnsdag wakker zou worden naast een kidnapper in de hotelkamer van Hotel California. Het was ongetwijfeld de duurste en meeste memorable Tinderdate van mijn leven."

Volg VICE België op Facebook, Twitter en Instagram voor meer originele verhalen over alles wat ertoe doet in de wereld.