Deze lesbienne smokkelde in de jaren '80 illegale dildo's en seksblaadjes naar Groot-Brittanië

“Een van de koffers zat tot de nok toe vol met nieuwe latex dildo's en harnassen, en exemplaren van het lesbisch erotisch tijdschrift On Our Backs, waarvan we wisten dat ze illegaal waren,” vertelt ze. Na een gelukkig korte snuffelsessie in één tas wuifde de beambte haar door. “Ik was zo geschrokken dat mijn rug op weg naar huis in een kramp schoot.”

Tegenwoordig is de voorvechtster van seksuele gezondheid en lhbti-rechten vooral bekend als het stichtend lid van de liefdadigheidsinstelling Stonewall, een organisatie die nog in de kinderschoenen stond toen zij en haar toenmalige vriendin in 1988 besloten om het allereerste Britse bedrijf voor seksspeeltjes, Thrilling Bits, op te richten. 

Thrilling Bits werd opgericht tijdens de invoering van Sectie 28. Veel van de lhbti-boeken en erotische publicaties in hun catalogus – waaronder On Our Backs – waren toen verboden en het importeren ervan in Groot-Brittannië was tegen de wet. Hoewel de legaliteit rond het importeren van seksspeeltjes minder duidelijk was, wilden ze zeker niet het risico lopen om met koffers vol dildo's bij de douane betrapt te worden. Wie wist immers wat de overheid vervolgens als obsceen zou beschouwen? 

“Er waren veel strengere regels rond dit spul,” zegt Power. “We waren er vrij zeker van dat we  in de puree zouden zitten als ze ons betrapten terwijl we het probeerden te importeren. Nu denk ik dat er geen haan meer naar zouden kraaien.” 

Hoewel er in Groot-Brittannië een aantal tamelijk rudimentaire seksspeeltjes openlijk verkrijgbaar waren – bij de inmiddels gerenommeerde Ann Summers of verschillende ietwat sombere verkooppunten in Soho – liet de selectie veel te wensen over. “Ze waren afschuwelijk!” roept ze uit. “Absoluut prul.” De meeste dildo's uit die tijd waren gemaakt van hard, onbuigzaam plastic, compleet met gegoten aderen en ballen. 

“Zelfs die dildo's die waren ontworpen voor vrouwelijk genot hielden niet echt rekening met vrouwen”, zegt Power, terwijl ze terugdenkt aan een bezoek aan een enorm warenhuis net buiten Birmingham dat in die tijd bijna alle seksshops van het land bevoorraadde. “Er waren dubbelzijdige dildo's, maar die waren stijf! Ze bogen niet in het midden, dus je moest van een grote afstand naar elkaar zwaaien om ze te kunnen gebruiken. We wisten dat er beter spul was in de VS.”

Ondanks het feit dat Thrilling Bits een aanzienlijk gat in de markt opvulde, was het niet per se een geniaal idee van de ondernemer. De motivatie van Power was veel eenvoudiger: Ze had zin om problemen te veroorzaken. Op dat moment was er in het VK en de VS een intens debat gaande tussen feministen die seks-positief waren en feministen die tegen pornografie waren, met felle discussies over de ethiek van pornografie en SM binnen de queer gemeenschap. Hoewel Power eigenlijk niet vaak naar Chain Reaction ging, een lesbische fetish clubavond in Londen die berucht werd door demonstranten aan de andere kant van het debat, werd ze toch op één hoop gegooid met de “S&M-potten”, zoals ze het zelf zegt, nadat een nieuwsbrief over vrouwenemancipatie haar intenties aan de kaak stelde omdat ze “martelwerktuigen” droeg bij de opening van het Lesbian and Gay Centre in Londen. Op dat moment vond ze dat ze dan net zo goed mee kon feesten.

“Het grappige is dat mijn toenmalige partner en ik helemaal geen seksspeeltjes gebruikten”, zegt Power. “Dit was allemaal vreemd terrein voor mij, maar we raakten nogal geïrriteerd. Thrilling Bits was gewoon een stukje uitdagendheid en ondeugendheid, maar daarna werd het een echte service.”

Het tweetal koos ervoor om in die tijd volledig anoniem te blijven en adverteerde met hun producten in de gay pers, bewegwijzerd met visitekaartjes die ze achterlieten in queer gelegenheden zoals Camden's nu verdwenen Fallen Angel pub. Klanten plaatsten hun bestellingen met behulp van de handgetekende roze catalogi met suggestieve schetsen en vaak erg grappige beschrijvingen, geschreven door Power en enkele van haar medesamenzweerders. Af en toe ging het tweetal iets te veel op in hun joviale benadering van marketing; “we werden berucht om onze nogal brutale acties,” legt ze uit. In hun eerste postordercatalogus noemde Thrilling Bits hun “kleinste en meest onschuldige” vibrator Sheila naar Sheila Jeffreys, een anti-S&M campagnevoerster.

“Ze was ziedend,” zegt Power. Lisa geeft ook met spijt toe dat Thrilling Bits onderweg een aantal slechte keuzes heeft gemaakt. “We waren niet de meest verfijnde in ons begrip. We noemden de enige zwarte vibrator de Whitney. Ik zou zoiets nu niet meer doen.”

Het postorderbedrijf haalde een groot deel van zijn toenmalige voorraad uit de seksshop Good Vibrations in San Francisco. Thrilling Bits smokkelde verboden of juridisch twijfelachtige artikelen door koffers te vullen met alles van verboden tijdschriften tot latexdildo's en heen en weer te vliegen. Als het op minder opvallende voorraden aankwam, verscheepten ze kratten vol eetbaar ondergoed en een reeks meer discrete speeltjes, gemodelleerd naar dolfijnen en balletschoenen. Ze dachten ook dat gebitsbeschermers, als producten voor seksuele gezondheid, minder risico's met zich meebrachten.

“Sommige zagen eruit als ornamenten,” zegt Power. “We hadden op dat moment een schoonmaakster en we lieten op een dag wat van de voorraad buiten liggen en ze stofte ze allemaal af en zette ze op de schoorsteenmantel.” Elders was een jonge Ian McKellen – een jaar of tien na zijn Oscaroverwinning – toevallig aanwezig bij een zending Thrilling Bits die halverwege een Stonewall-bijeenkomst arriveerde. “Hij pakte gewoon een beflapje en stak zijn tong er doorheen,” lacht Power. “God zegene hem.”

Ondanks de verbeterde kwaliteit van hun geïmporteerde goederen had Thrilling Bits nog steeds af en toe problemen. Een vroege versie van de Rampant Rabbit – verkocht als de Eager Beaver – kreeg een aantal klachten omdat hij tijdens het gebruik luidruchtig tot stilstand kwam en rook begon uit te spuwen. “Het geeft een nieuwe betekenis aan roken in bed,” grapt Power. “We moesten geld teruggeven en uiteindelijk haalden we ze uit ons assortiment. Mensen schreven ons en vroegen of de eetbare onderbroek veganistisch of vegetarisch was. Als je cunnilingus doet, ben je al geen vegetariër, schat.”

Naast hun best verkopende speelgoed smokkelde Thrilling Bits ook verschillende verboden publicaties binnen die meestal in beslag werden genomen door de Britse douane. On Our Backs was slechts één van de vele publicaties die in beslag werden genomen tijdens een verwoestende politie-inval in 1984 in de Londense lhbti-boekhandel Gay's The Word. Hoewel de zaak tegen de winkel uiteindelijk niet doorging “waren we allemaal behoorlijk nerveus” over de legaliteit van het importeren van iets dat als obsceen zou kunnen worden beschouwd, zegt Power. “Hoewel de aanklacht werd afgewezen, was het rommelig, duur en stressvol voor alle betrokkenen.”

Voormalig On Our Backs-redactrice Susie Bright, die in Good Vibrations werkte tijdens de hoogtijdagen van Thrilling Bits, benadrukt de sinistere vorm van geweld die ze zag bij ambtenaren die de vaak onzinnige Britse wetten rond obsceniteit handhaafden. Bright smokkelde ook heel wat af en belandde ooit in een Canadese rechtbank omdat ze verboden exemplaren van haar tijdschrift vanuit de VS de grens over had gesmokkeld. In vergelijking daarmee was het klimaat in het VK “in sommige opzichten verschrikkelijker vanwege het geweld van de invallen,” zegt Bright. “Het idee dat ze de boel overhoop halen en arresteren... Ze hadden zoiets van ‘het is een opiumhol, sloop alles’,” vertelt ze aan VICE. “In Canada werden dingen in beslag genomen, maar er werd geen inval gedaan.”

Bright weet van andere amateursmokkeloperaties die zijn opgezet om de Britse obsceniteitswetgeving te omzeilen. In één geval hielp wijlen lhbti-filmpromoter Mark Finch haar om een videotape met verschillende clips van lesbische cinema het VK binnen te smokkelen door officieel ogende verpakkingen van het British Film Institute op te sturen. De beelden waren “precies het soort waar ze [anti-obsceniteit-campagnevoerders] graag mee rond de meiboom zwaaiden, schreeuwend dat ze de duivel hadden overwonnen,” zegt ze over het materiaal. “Maar niemand raakte het aan! Het was de ultieme kluis.” Elders hoorde Bright ook over “een paar ondernemende potten in Engeland die helemaal naar Amsterdam gingen om kopieën van On Our Backs te bemachtigen. Het leek gewoon zo'n enorme reis,” lacht ze. “Het is alsof ik zeg: Ik ga naar Rusland om kaviaar te halen.” 

Slechts 18 maanden later bereikte Thrilling Bits zijn hoogtepunt nadat Power en haar medeoprichter uit elkaar gingen – maar de nalatenschap van Thrilling Bits ging aantoonbaar verder met Sh! De allereerste vrouwgerichte seksshop in het VK, in 1992 opgericht door Ky Hoyle, ontstond vanuit een soortgelijke plek: Hoyle was “absoluut woedend” over het beperkte aanbod en de onwelkome omgeving die ze aantrof tijdens een dagje winkelen in Soho. Net als Power had ze ook problemen met het vinden van voorraad. 

“Onze eerste catalogus was een giller!” zegt Hoyle. “We brachten in eerste instantie spullen mee uit San Francisco, maar het was onbetaalbaar duur. Tegen de tijd dat je ze binnen hebt en ze een beetje hebt opgewaardeerd ... dat was de reden dat we zelf dildo's zijn gaan maken.” 

Na een paar mislukte experimenten in haar keuken – en een heleboel onbedoelde hondenspeeltjes, het lot van de afgekeurde producten – vond Sh! na een jaar de pot met goud en werd het bedrijf overspoeld met nieuwe bestellingen nadat Hoyle een nieuwe en verbeterde versie van de Rampant Rabbit (zonder gevaarlijke motorproblemen) had aanbevolen in een nummer van Cosmopolitan magazine. Een aflevering van Sex and the City uit 1998, waarin Charlotte verslaafd raakt aan haar konijn, zorgde ook voor honderden verkopen. De winkel bestaat vandaag de dag nog steeds, hoewel de fysieke ruimte tijdens de pandemie helaas niet meer beschikbaar was.

“Ik was degene die thuis zat en de hele dag dildo's inpakte om aan de bestellingen te voldoen,” zegt Power over haar uiteindelijke beslissing om de winkel van Thrilling Bits te sluiten en het siliconenstokje door te geven. “Ik werd gek toen ik dit thuis in mijn eentje deed. Ik verveelde me eigenlijk vooral heel erg,” zegt ze schouderophalend.

Nadat ze haar aandeel in het bedrijf had verkocht, viel Thrilling Bits uit elkaar en verdween het feitelijk, nadat het in de loop van zijn bestaan – Power schat – een paar honderd klanten per maand had bediend. “Ik denk dat we de verandering hadden ingezet, en toen kwam Ky Hoyle. Dat was geweldig, en veel indrukwekkender dan wat wij aan het doen waren! Wij rommelden maar wat aan in de marge.”

“We begonnen het een beetje als een grap en een beetje als een uitdaging,” zegt Power over de rol die ze speelde in een klein maar belangrijk deel van de lhbti-geschiedenis in het Verenigd Koninkrijk. Hoewel ze eenvoudigweg de boel een beetje wilde opschudden, legde Thrilling Bits in plaats daarvan een gapende leegte bloot in een markt die niet tegemoet kwam aan het plezier van homoseksuele mensen. Door tal van homo's uit de jaren tachtig aan hun eerste strap-ons te helpen en door verboden publicaties terug te brengen naar gretige lezers, hielp Thrilling Bits het landschap ten goede te veranderen, één smokkelkoffertje per keer.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE UK. 

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.