Begin jaren tachtig was Bob een doorsnee studiobassist. Op een dag kwam er een bijzondere cliënte langs. “Een heel aantrekkelijke vrouw, misschien een paar jaar ouder dan ik,” herinnert hij zich. Ze vroeg me of ik haar kon helpen om het geluid van een programma dat ze laatst had geproduceerd wat sappiger te maken.
Het programma werd uitgezonden door het Playboy-kanaal en heette Electric Blue, een Britse softcore-pornoserie. “Om de een of andere reden die ik nooit zal begrijpen, had ze alle afleveringen ge-edit zonder geluid”, zegt Bob.
Videos by VICE
Afijn, Bob ging aan het werk. Het was aan hem de taak om “Electric Blue” tot leven te wekken (bekijk de NSFW intro van de show hier).
Het moeilijkste aan het werk was het feit dat er zo’n knappe vrouw naast hem zat, vond Bob. “Ik was begin twintig en er was niet veel voor nodig om mij af te leiden,” zegt hij.
Later is hij commercieel werk gaan doen voor grote namen als Pepsi en Gilette. Hij heeft studiowerk gedaan voor Deep Purple, Eddie Jobson, Roxy Music, Jethro Tull en Yes Fame. Tegenwoordig is Bob eigenaar van een creatief agentschap met kantoren in New York City, San Diego en San Francisco. Zij geven communicatieadvies aan internationale merken, tech start-ups en non-profits organisaties.
Ontzettend leuk, maar geluid is en blijft Bob zijn grote liefde. Ik heb de kans gekregen om even te kletsen met Bob. Hij vertelde me over zijn tijd als geluidsmaker ( Geräuschemacher) en hoe dat heeft geleid tot veel echo’s en kreunen.
MOTHERBOARD: Voordat we het gaan hebben over ‘Electric Blue,’ hoe ben je geluidsmaker geworden?
Als studiobassist wilde ik altijd al aansluiten op de console naast de geluidsingenieur terwijl de rest van de muzikanten in de cabines zat. Ik was geïnteresseerd in wat hij deed en vroeg hem steeds om uitleg. Steeds vaker kwam ik in mijn eigen tijd langs om hem te assisteren. Al snel kon ik mijn eigen sessies leiden en voordat ik het wist was ik een 40-delig orkest aan het opnemen.
Ondertussen leerde ik hoe je geluid mooier kon maken. Ik heb mijn baas toen overgehaald om geluidseffecten aan te schaffen. Daarmee begon ik geluiden te ontwerpen voor films en TV-shows. Steeds meer begon ik van geluidsontwerp te gaan houden. Het creëren van werelden voordat er geluidseffecten en -bibliotheken bestonden, dat vond ik fascinerend.
“Wat geluidsontwerp zo geweldig maakt is het feit dat geluiden uit de natuur zo sterk en rijk zijn”
Is geluidsontwerp sindsdien erg veranderd?
Naar mijn mening is het niet zo heel erg veel veranderd. Natuurlijk speelt de digitale manipulatie van geluid een grote rol in het nabootsen van organische geluiden, maar wat het geluidsontwerp juist zo geweldig maakt is het feit dat geluiden uit de natuur zo sterk en rijk zijn. Dat neemt niet weg dat de geluiden die je tegenwoordig met de nieuwe technologie kunt maken en manipuleren geweldig kunnen zijn.
Eddie Jobson vertelde me over de tijd dat hij werkte aan een reclame voor AmTrak. Hiervoor had hij het geluid van een hefboom nodig. Hij had meerdere geluiden geprobeerd maar kwam er niet helemaal uit. Uiteindelijk heeft hij het geluid van een ‘vallend kwartje, rollend op zijn kant’, sterk vertraagd gebruikt met een Fairlight computer. De groeven aan de randen van het kwartje creëerden een perfect metaal-achtig geluid.
Hartstikke leuk. Nu terug naar softcore porno: Welke apparatuur gebruikte je in die tijd?
Zelf speel ik bas. We hadden ook een Neve console van Bearsville Studio Woodstock, een heel scala aan geweldige microfoons, waaronder zelfs een paar vooroorlogse Neumanns, plus een Linndrum synthesizer uit 1980.
Welke specifieke geluiden moest je namaken of verbeteren?
Muziek uit de jaren tachtig staat erom bekend erg zware drumgeluiden te gebruiken. Wij waren er in die tijd dan ook constant mee bezig om de coolste drumgeluiden te maken. We plaatsten soms een microfoon boven aan de trap en een luidspreker onderaan de trap, deze verbonden we met elkaar en dit zorgde voor de grootst mogelijke echo die je je kunt voorstellen.
OK, maar hoe zit het nou met de seksgeluiden?
Ik had vrouwelijke actrices in de studio die kreungeluiden maakten zoals Meg Ryan dat deed in de scene met Billy Crystal. Verder kan ik me niet herinneren dat ik de geluiden van piepende bedden of gebonk tegen de muren na moest namaken.