Hoe het is om je geld te verdienen met het testen van seksspeeltjes

Als Ducky Doolittle een pakketje krijgt, dan maakt ze de doos open, haalt ze de spullen eruit en vraagt ze zich af: op hoeveel manieren kan ik dit ding neuken? Doolittle is namelijk inkoper van Komar, een groothandel voor seksspeeltjes.

Meestal probeert ze eerst de 'orgasmes per dollar' te berekenen, een ratio gebaseerd op het idee dat hoe veelzijdiger een seksspeeltje is, hoe meer het waard is. "Een seksspeeltje dat gemaakt is voor de g-spot, maar de clitoris ook geweldig stimuleert, is meer waard, omdat je het op verschillende manieren kan gebruiken," zegt ze. "Dat is een van de dingen die ik test."

Doolittle heeft ontelbaar veel seksspeeltjes getest sinds ze een jaar geleden bij Komar aan de slag ging. Ze is verantwoordelijk voor het uitzoeken van de speeltjes die winkeliers zullen verkopen, alles van vrolijk gekleurde vibrators tot glijmiddel met een smaakje. Waar het op neerkomt is dat ze betaald krijgt om te masturberen.

Doolittle werkt al 26 jaar in de seksindustrie. Ze begon als kassameisje bij een seksshop en werkte later bij een peepshow en als burlesquedanseres. Daarna stapte ze over op seksuele voorlichting, richtte ze de Academy of Sex Education op, en schreef ze het boek Sex with the Lights On: 200 Illuminating Sex Questions Answered. "Het was nooit m'n bedoeling om zo lang in deze wereld te werken, maar ik vind het leuk en ik ben er goed in," zegt ze.

Werken voor Komar was een "onverwacht aanbod", zegt Doolittle, maar wel een aanbod dat ze maar wat graag aannam. Het bedrijf distribueert al meer dan vijftig jaar seksgerelateerde producten. In de jaren zestig vocht de toenmalige eigenaar Samuel Boltansky de obsceniteitswetten aan zodat boeken als Lady Chatterley's Lover en Het verhaal van O verkocht konden worden in de Verenigde Staten. Het bedrijf verspreidde ook pornoblaadjes, en later pornofilms op video en dvd. In de afgelopen tien jaar is Komar, deels door de opkomst van online porno, zich meer gaan richten op de distributie en verkoop van seksspeeltjes.

Doolittle begint haar dag meestal met het openen van de nieuw binnengekomen dozen vol seksspeeltjes die fabrikanten van over de hele wereld naar haar sturen. Laatst kreeg ze onder meer siliconendildo's in alle kleuren van de regenboog, een cockring in een discreet zwarte verpakking, een paar 'pocket pussies' of zakvagina's (waarvan sommige eruit zien als naakte vrouwen zonder hoofden) en een doosje pikvormige gummetjes.

Doolittle beslist welke producten Komar gaat verkopen. Het lot van veel van de producten hangt af van hun neukbaarheid.

Neukbaarheid betekent verschillende dingen voor verschillende klanten, en Doolittle moet de voorkeuren van allerlei soorten mensen in gedachten houden als ze producten selecteert voor de verkoop. Om verschillende klanten tegemoet te komen kiest Doolittle een breed scala aan producten uit: van fraai ontworpen siliconen vibrators met krachtige motors tot goedkope plastic opblaaspoppen. "Het is niet aan mij om te beslissen waar mensen wel en niet seks mee mogen hebben," zegt ze. "Ik ben er alleen maar om hun verlangens aan te wakkeren."

Dat wil niet zeggen dat ze niet kieskeurig is. "Mijn enige doel is om ervoor te zorgen dat de gebruiker klaarkomt, en dat is voor sommige fabrikanten verwarrend," legt ze uit. "Zij willen gewoon dat ik alles bestel, in elke mogelijke kleur. En dan heb ik zoiets van: ik geef niks om kleuren, ik geef alleen om orgasmes."

Zo koopt ze anale speeltjes alleen in het zwart vanwege "poeprestjes", zoals ze het zelf noemt. "Als mensen die bang zijn voor poeprestjes een zwart speeltje kopen, hebben ze er meer vertrouwen in. Dan zullen ze het vaker gebruiken," zegt ze. "Als je ze een roze of paars ding verkoopt zullen ze wat huiveriger zijn om het te gebruiken."

Het ultieme doel van Doolittle is dat elk speeltje dat ze verkoopt "regelmatig gebruikt wordt" door consumenten thuis of ergens anders, voor degenen die hun seksspeeltjes graag mee op reis nemen. Ze vertelt me enthousiast over een product dat je lichaamssappen zoeter doet smaken, en een nieuw glijmiddel dat Unicorn Spit heet en naar donuts smaakt – waarvan ze zich kan voorstellen dat mensen het veel en vaak zullen gebruiken.

Doolittle probeert alle producten die ze uitkiest zelf te testen, maar dat lukt niet altijd, vooral omdat het een tijdrovend proces is. "Ik denk niet dat je goed kan inschatten hoe prettig een speeltje is totdat je het minstens vijf keer hebt gebruikt," zegt ze.

Als ze een product zelf niet kan uitproberen, kijkt ze naar het eerdergenoemde ratio van "orgasmes per dollar", de geur, de textuur en zelfs de smaak van het product. De geur vertelt haar vaak welke chemicaliën gebruikt zijn om het product te maken, de smaak helpt haar begrijpen hoe het product zal reageren op de slijmvliezen, die natuurlijk ook "in de vagina en anus zitten".

Doolittle gaat ook dagelijks naar een seksspeeltjesloods in het noorden van Baltimore. "Negenduizend vierkante meter aan neukbaarheden," is hoe ze het beschrijft. In het magazijn kan Doolittle zien wat er naar de winkels wordt gestuurd. Ze kijkt graag in alle schappen en dozen om te zien wat er goed verkoopt, en gebruikt online statistieken om te zien waar ze meer van moet inkopen. Als de vrachtwagens met nieuwe leveringen aankomen bij het magazijn maakt ze vaak foto's voor blogs en tweets om aandacht te genereren voor de nieuwe producten.

Tussen het testen en inkopen van producten door gaat Doolittle een of twee dagen per week bij winkels langs. Dan maakt ze een afspraak met de eigenaar van een seksshop die Komarproducten verkoopt en bevraagt ze hem over de verkoop van de producten. Wat kunnen ze doen om de winkel beter te maken? Wat werkt er wel? Wat niet? Ze wil ook weten hoeveel producten gemiddeld kosten in de winkels, in wat voor buurt ze gevestigd zijn, en hoeveel een gemiddelde klant uitgeeft per winkelbezoek, zodat ze een goed beeld heeft van de markt.

Een belangrijk ingrediënt voor een goedlopende seksshop is de kennis van het personeel. Daarom geeft Doolittle ook personeelstrainingen voor Komardistributeurs, zowel online als op locatie.

"Het werken in een seksshop is gestigmatiseerd," legt ze uit. "Mensen maken vaak grappen als: 'O, je verkoopt trillende prulletjes', maar in werkelijkheid kan een goede verkoper iemands relatie met zijn eigen lichaam en met zijn partner veranderen."

Seksspeeltjes, zegt Doolittle, werden altijd gemaakt voor kortstondig gebruik, om een of twee keer gebruikt te worden en daarna te worden weggegooid. Kwaliteit was dus nooit een prioriteit. Mensen schaamden zich zo dat ze überhaupt seksspeeltjes gebruikten, dat ze niet durfden te klagen als de speeltjes uit elkaar vielen. Maar tegenwoordig zijn seksspeeltjes een miljardenindustrie, worden ze verkocht op Amazon en zelfs aangeraden door Oprah, en is kwaliteit wel belangrijk. Doolittle vertelt dat ze Komar heeft zien veranderen van een "oudemannenclubje in een modern bedrijf. We verkopen seksspeeltjes per pallet. Het is gewoon erg leuk."

Anderen zou de constante stroom van seksspeeltjes misschien gaan vervelen, maar niet Doolittle. "Ik ben elke dag weer een beetje in shock," zegt ze. "Ik denk dat dat deels komt doordat ik altijd een meisje uit Minnesota ben gebleven. Ik blijf een beetje verlegen." Ze vertelt me over de website van een seksspeeltjesfabrikant die "zo pornografisch is dat ik al bloos als ik eraan denk." Voor haar blijft het op de een of andere manier nog steeds opwindend.

"Als de rubberen billen binnenkomen, ben ik telkens weer blij als een kind. Ik blijf enthousiast over het idee, en ze gaan als warme broodjes over de toonbank," zegt ze. "Het zijn rubberen billen! Het leven is fantastisch."