Oké, laten we niet doen alsof we blij zijn dat het Nederlands elftal de hele natie in de steek heeft gelaten door zich niet te plaatsen voor EURO 2016 in Frankrijk. Wij hadden ook best wel weer eens zin om ons met schminkvlaggetjes op onze wangen te bezatten, met als excuus dat onze jongens een wedstrijdje tegen Noord-Ierland moesten spelen (ja, Noord-Ierland heeft zich wel gekwalificeerd). Maar er zijn ook best redenen te bedenken waarom het wel prettig is dat het Oranjecircus ons komende zomer bespaard blijft. Om het leed te verzachten hebben we er een paar onder elkaar gezet.

Tijdens EK's en WK's verliest iedereen de realiteitszin uit het oog. Die brulshirts van een paar jaar terug waren in retrospect best goed gevonden. Mensen mogen wuppies best leuk vinden als ze dat willen, en die hele oranjeheisa is een goudmijn voor de middenstand. Maar elke menselijke maat lijkt tijdens zo'n toernooi te verdwijnen. Het kan toch niet zo zijn dat mensen denken: oh, kijk, er zit een oranje dop op dit melkpak. Laat ik meer melk kopen want hup Holland? Oranje doppen op melkpakken zijn geen grap. Bovenstaande foto is genomen tijdens het WK van 2010.

De uitschakeling van Oranje zorgt er indirect voor dat vlotte reclametypes, die ooit in een ketel met woordgrappen zijn gevallen, de mond wordt gesnoerd, en jongens, wat een weelde! Op televisie, WhatsApp, online of op straat krijg je aanstaande zomer heus wel reclame voor decoupeerzagen of barbequeschotels door de strot gedouwd, maar niet voor Robin van Perssinaasappelen. Hier mag je jezelf gelukkig om prijzen.

Je scheurt op je fiets door de stad, als er plotseling een vent in een oranje hesje voor je opduikt die wild met zijn armen zwaait. Komende zomer hoef je er niet aan te twijfelen of deze persoon je probeert duidelijk te maken dat je moet omfietsen omdat er ergens een putdeksel ontbreekt, of dat hij middels een hossend "HELA HELA HELA HOOOOLALA" wil benadrukken dat Oranje met een zakelijke 4-1 overwinning het Albanese elftal de les heeft gelezen.

Een van de vervelendste dingen aan een EK is het gevoel van gedwongen saamhorigheid, met mensen met wie je liever niet per se heel saamhorig bent. Politieke twisten worden vergeten, strijdbijlen worden begraven, we staan als één natie achter Oranje. Als je daar niet aan meedoet ben je al snel een landverrader, maar het is zo vermoeiend om die schijn op te houden als onderbuurman Ger je dronken van geluk om je nek valt. Dat hoeft niet meer komende zomer. Jullie hoeven nu niet meer te faken dat jullie zielsverwanten zijn, en je kan buurman Ger gerust in zijn hempie laten staan als hij om 11 uur 's avonds aan je deur komt vragen of de muziek wat zachter mag.

Het EK is een uitstekende gelegenheid om met je maten de stamkroeg in te duiken, om onder het genot van een biertje of achttien elkaar te proberen af te troeven in het oplepelen van nutteloze feitjes. Eigenlijk net zoals elke zaterdagavond. Het probleem is alleen dat er tijdens een EK altijd nog tweehonderd mensen zijn die datzelfde idee opvatten. Die mensen – die normaal nooit in het café komen – zitten aan jouw tafeltje, zodat jij noodgedwongen ergens achterin de zaak staat. Bovendien voel je druppels speeksel van de guy naast je in je nek als hij het Wilhelmus begint mee te brullen. Dat gaat je allemaal niet gebeuren. Sterker nog: je kan aanstaande juni gewoon lekker in de zon op het terras gaan zitten!

Om de één of andere reden roepen voetbalwedstrijden van het Nederlands elftal de prangende behoefte bij mensen op om hemeltergend lawaai te maken. Trommels worden van stal gehaald, airhorns blijken opeens niet alleen in het repertoire van FeestDJRuud te bestaan, en laten we het over vuvuzela's gewoon nooit meer hebben. Een zomer zonder EK is minstens even chill voor je gehoor als oud en nieuw doorbrengen in een chalet in de Biesbosch.

Iemand heeft ooit bedacht dat tompoucen voorbehouden zijn aan gelegenheden die iets met oranje te maken hebben. Logisch, want die dingen zijn Hollandser dan die grote brede wasknijpers die Nederlanders op hun tandpastatubes zetten om de laatste restjes rood-wit-blauwe prut eruit te janken. Vroeger at je tompoucen vooral op Koninginnedag, maar omdat niemand zo'n brok zoetigheid weg krijgt met een halve gram mdma in de bloedbaan, vinden ze tegenwoordig vooral tijdens EK's en WK's gretig aftrek. Nu we het zo lang achter elkaar zonder voetbaltoernooi moeten stellen, komt Nederland misschien eindelijk tot het inzicht dat je tompoucen ook prima op andere gelegenheden kunt eten. Op woensdag bij het ontbijt bijvoorbeeld. Tompoucen zijn namelijk mega lekker.

Mensen die helemaal geen verstand van voetbal hebben, denken tijdens het EK opeens dat ze @DuBlanqeBogarde zijn. Dat is heel erg, maar nog erger dan je wijsneuzerige vrienden zonder voetbalverstand zijn de kinderen wiens interesse opeens verschuift van Bejeweled naar het Nederlands elftal. Omdat ze natuurlijk geen reet van tactiek snappen maken ze jou gek met domme vragen. En er is helemaal niets irritanter dan in het heetst van de strijd aan je neefje van zeven te moeten uitleggen waaróm Daley Blind het kuitbeen van die rotmof in tweeën had moeten trappen.

Dat balen kan je lekker nu doen. Dat komt goed uit, want het is koud en het regent. Veel beter baalweer dan een zonnige dag in juli. Bovendien zagen we de teleurstelling nu al van mijlenver aankomen, we hebben de tijd gekregen om lekker te wennen aan het idee van verlies. Laten we trouwens ook niet vergeten dat Nederland er op het vorige EK na drie wedstrijden en evenzoveel nederlagen al in de eerste ronde uitslag. Op het volgende WK zijn we er gewoon weer bij, en WK's doen er pas echt toe. In 2018 worden we eindelijk wereldkampioen.