Placentasmoothies zijn een bloedserieuze zaak

Als je op het punt staat om te bevallen en je overweegt om je placenta te laten verwerken tot tabletjes om ‘s ochtends met je levertraan en je vitaminepillen te slikken, dan heb je pech, vriend. Het is een vooraanstaand Brits bedrijf onlangs verboden om rauwe placenta’s voor consumptie te verwerken. Van rauwe placentasmoothies en placenta-extractie (om achter je oren te deppen als een soort parfum?) tot placentaverf: voor het bedrijf Independent Placenta Encapsulation Network (IPEN) is niks placentagerelateerds te gek.

Een rechter heeft onlangs geconcludeerd dat er een grote kans is dat placenta’s besmet zijn met staphylococcus aureus – wat blijkbaar bij één op de tien vrouwen in haar vagina zit. Dat is genoeg reden geweest om het verwerken van rauwe placenta’s een halt toe te roepen. Het bedrijf verwerkte al zeker twee en een half jaar lang placenta’s, toen er twee noodrapporten over placentaconsumptie gepubliceerd werden. Hoewel dit nog niet het einde van IPEN betekent, roept het wel de vraag op of het eten van zo’n ding het wel helemaal waard is.

Ik ben nog nooit bevallen en ik heb ook nog nooit goed nagedacht over of ik mijn placenta op zou eten. Het is een beetje te makkelijk om mensen die zin hebben om de placenta in hun mond te stoppen als onnozele hippies weg te zetten. Ik ken de enorme verantwoordelijkheid en angsten die het moederschap met zich meebrengt niet, dus wie ben ik om te zeggen wat iemand op zo’n kwetsbaar moment wel of niet moet doen? Mijn moeder vertelde dat toen zij en mijn vader mij voor het eerst in het ziekenhuisbedje legde ze elkaar aankeken – allebei nog nauwelijks volwassen – en zeiden : “wat de fuck doen we nu?”

Mijn moeder was 22 jaar oud en was afhankelijk van de hulp van een zuster bij de borstvoeding en bij de keuze van het juiste eten terwijl ik borstvoeding kreeg. Blijkbaar ondervinden jonge moeders verschillende fysiologische voordelen als ze een placenta eten – het voorkomt bloedingen, reguleert de hormoonhuishouding, zorgt voor extra energie, verlaagt de kans op een postnatale depressie en vergroot de melkproductie, en dat zijn nog maar een paar van de voordelen. “Doe niet zo raar,” stuurde mijn moeder in een sms’je toen ik haar vroeg of ze ooit heeft overwogen om de placenta te eten nadat ik geboren was. “Schat, ik woon toch niet in Hollywood!”

IPEN vermeldt op hun site: “de natuurlijkste manier om een placenta te eten is in een rauwe placentasmoothie met verse biologische bessen, zo snel mogelijk na de geboorte.” Ik vroeg aan een vriendin van me, die op het punt staat om haar tweede kind te krijgen, wat zij ging doen. Ze hing bijna de telefoon op. “Waarom zou ik dat in godsnaam doen ?” schreeuwde ze. “Nee!”

Waarom niet? Omdat het een beetje is alsof je een stuk van je eigen lichaam eet?

 “Nee. De weefsels uit de placenta zijn voornamelijk afkomstig uit het eitje als het bevrucht is, en het draagt dus voornamelijk de genomen van de embryo bij zich.”

Juist.

“Dus het is meer een soort kannibalisme. Het heeft mijn baby gevoed en heeft nu zijn doel gediend. Als mens heb ik toegang tot genoeg ijzerrijke voedingsstoffen, waardoor ik het niet hoef te eten. We zijn zo ver ontwikkeld dat het voor ons niet nodig is om de placenta te eten, zoals sommige dieren dat doen.”

Ik wilde niet in discussie met een vrouw die vijf dagen geleden was uitgerekend en zich naar eigen zeggen alleen kon voortbewegen als ze “waggelde als een eend”. Maar ik vond het nog steeds interessant.

Het internet staat vol met enthousiaste verhalen over het eten van placenta’s. Die verhalen zijn altijd euforisch over de enorme energiestoot die het kan geven, maar vaak doen ze wel sterk denken aan verhalen van mensen die beweren dat ze een UFO hebben gezien. Maar wat mijn vriendin zei leek wel logisch. Het onderzoek naar placentofagie staat nog in de kinderschoenen, en hoewel het in sommige landen compleet normaal is om placenta te eten, moeten we ook wel onder ogen zien dat we nu op een punt zijn waar we beschikken over voldoende levensmiddelen die ons net zoveel energie en voedingstoffen kunnen leveren, met heel wat minder ophef. Er is gewoon nog niet echt genoeg bewijs om te kunnen zeggen dat het het echt waard is.

Misschien is het gewoon meer iets spiritueels. Een vriendin van mij – een VICE-columniste – heeft sinds de geboorte van haar dochter de placenta al die tijd in de vriezer bewaard. Nu, ongeveer drie jaar later, ligt hij nog steeds in een plastic zak in die vriezer. Hij wordt op feestjes soms uit de vriezer gehaald, zodat iedereen er even een keer aan kan ruiken (het ruikt precies zoals je verwacht: als bevroren vlees). Wie weet of ze het ooit opeet? Waarschijnlijk niet. Maar het idee dat je zo sterk vasthoudt aan iets dat je verbond met je baby is doordrenkt van romantiek. En dan is er eigenlijk niks romantischer dan het op te eten. Stop het alleen gewoon alsjeblieft niet in een bessensmoothie.