Dadara gaat op Burning Man een enorme Like-duim verbranden

De Nederlandse kunstenaar Dadara gaat op Burning Man een metershoog Like-symbool verbranden. Niet omdat hij een hekel heeft aan duimen, Facebook of het internet, maar omdat hij vindt dat je ook zonder knop iets leuk kan vinden. Met duimgerichte rituelen en meditaties zal Dadara proberen de festivalgangers dichter bij 'Enlikement' te brengen. De rest van de wereld kan het project volgen op de Like 4 Real-website, Tumblr of via de Facebook-pagina en -game.

In een vorig leven was Dadara 'die housekunstenaar' die met zijn flyers, posters en platenhoezen stevig z'n stempel drukte op de opkomende dancescene. In de laatste tien jaar heeft Dadara een roze tank opgeblazen in Ruigoord (Love, Peace and Terror), een houten driemaster in brand gezet op Burning man en Oerol (Fool's Ark), een alternatieve grenspost opgericht in Dallas en op Lowlands (Dreamyourtopia) en is hij zijn eigen bank begonnen (Exchanghibition). Ik skypete even met hem.

VICE: Wat ga je nou precies doen op Burning Man?

Dadara: Afgelopen week heb ik in Reno met mijn crew aan de Like-duim en het altaar gewerkt. De duim is gemaakt van hout en is zo'n vijf meter hoog. Hij is ook goud geverfd. Het platform bestaat uit zes plateaus die leiden naar de Like, en dat wordt de spil van alles wat we op Burning Man doen. Ik denk dat we elke dag beginnen met een rituele optocht en dan met de Like 4 Real-Tribe de duim aanbidden.

Wat of wie is de Like 4 Real-Tribe?

Dat is een groep performers, waaronder ikzelf, die in Tribe-pakken dingen rond de Like doen. We willen meditaties houden waarbij iedereen in een cirkel gaat staan en dan z'n duimen tegen elkaar houdt, en dat je zo je Inner Like kan vinden en je Like Chakra kan openen. Dat is volledig ridicuul, maar ik denk wel dat als je met z'n allen zo staat, je toch een echte verbinding kan voelen.

Is dat dan hoe je Enlikement kan bereiken?

Om tot Enlikement te komen moet je steeds verder de trappen op. Misschien dat je via die Like-meditatie naar boven komt of dat je van andere mensen Likes moet verzamelen: dat eerst tien mensen hun duim omhoog moeten doen voordat jij weer een level omhoog kan. Het gaat erom dat je het stadium bereikt waarop je voelt dat je ook iets leuk kan vinden zonder een knop. Daarom verbranden we op de laatste avond ook de Like: om liken en leuk vinden uit de virtuele wereld terug naar de werkelijkheid te brengen.

De Like in opbouw.

Ik las in een ouder interview dat je van plan was om je volgende project niet meer te vernietigen. Waarom nu toch weer wel?

Mijn Exchanghibition-project heb ik niet vernietigd, dus daar heb ik me wel aan gehouden. Maar voor Like 4 Real is het leuker dat ik het wel verbrand, omdat dat een symbolische manier is om de Like terug te geven aan de echte wereld. Ik blijf ook na Burning Man met dit project doorgaan, en ga volgend jaar samen met theatergroep ISH een toneelstuk maken over dit project. De verbranding is niet het einde dus.

Vind je het nooit moeilijk om iets waar je lang aan hebt gewerkt in de fik te steken?

Het is wel moeilijk, maar het heeft ook wel iets lekkers, om iets op die manier af te sluiten, in een zwart gat te vallen, en daarna opnieuw te beginnen. En het voorkomt dat een project business as usual wordt. Neem de RoXY in Amsterdam. Als die niet was afgebrand, dan zou ik er nu met m'n zoontje van acht langslopen, dan zou er van dat Leidseplein-publiek voor staan, en dan zou ik moeten zeggen: "Ja, maar ooit was dit wel bijzonder." Sommige dingen zijn speciaal omdat ze niet meer bestaan.

Zit je zelf eigenlijk veel op Facebook?

Ja, zeker met dit soort projecten. Al heb ik wel een telefoon die zo afgeragd is dat je er helemaal niks mee kan, behalve bellen. Maar als ik in mijn studio aan het werk ben zit ik eigenlijk constant op het internet. Ik vind het geweldig.

Je bent dus niet tegen sociale media?

Het heeft weinig zin om voor of tegen sociale media te zijn: die zijn er toch al. Maar in plaats van het maar klakkeloos te omarmen, kunnen we ook nadenken over waarom we alles elke seconde willen updaten. Je ziet dat mensen hun persoonlijkheid online editen om zoveel mogelijk vrienden te krijgen, dat bedrijven betalen om bovenaan je nieuwsfeed te staan en dat zelfs Oxfam Novib een Like to Dislike-actie houdt, waarbij je op like kan klikken als je honger de wereld uit wilt helpen. Ik vraag me dan af wat zo'n like nog waard is.

Dadara (derde van links) op Burning Man in 2011.

Dit is de zesde keer dat je met een project op Burning Man staat. Wat is er zo bijzonder aan dat festival?

In Nederland komt het niet voor dat je op een festival loopt waar geen enkel merk aanwezig is, geen reclames zijn en geen geld is. Sommige festivals draaien alleen maar om dj's die een uur lang met hun armen in de lucht staan en daar dan veel geld voor krijgen. Burning Man probeert een andere maatschappij te creëren, het is een community die verder reikt dan het festival. Bij Burning Man is het de bedoeling dat je de ideeën die ontstaan terugvertaalt naar de maatschappij, ook de rest van het jaar.

Ben je tijdens Burning Man trouwens alleen maar aan het werk of heb je ook nog tijd om een beetje rond te lopen?

In principe ben ik altijd aan het werk. Maar ik ga ook twee lezingen geven op Burning Man, waaronder één voor de Burning Man TedEx. Dus af en toe zal ik m'n Like Tribe-pak uit moeten trekken en m'n stropdas weer om moeten doen. Ik ben overigens een van de weinigen die daar dan met een stropdas rondloopt. Het is overdag 45 graden en dan lopen wij daar in pak, of dit jaar in zo'n heel kostuum. Misschien moet ik de volgende keer maar een project doen waarbij ik naakt rondloop.