FYI.

This story is over 5 years old.

gezondheid

Mijn leven als professioneel proefkonijn voor medische onderzoeken

Ik heb de raarste pillen geslikt, heb een plastic chip laten implanteren om bruin te worden, en ben knetterstoned geworden van synthetische THC.

Foto via

Er zijn steeds meer medicijnen die getest moeten worden, en er is ook steeds meer vraag naar mensen om die op te testen. Gelukkig zijn er genoeg blutte mensen die de gebruikelijke wegen naar het snelle geld (uitzendwerk, drugs, of je vuile slipjes verkopen op Reddit) links laten liggen, en zichzelf liever opofferen aan de dubieuze frontlinies van de farmaceutische industrie. De medicijnen die aan deze dappere proefkonijnen worden toegediend zijn altijd eerst op dieren getest. De volgende stap in het testproces noemen ze 'fase 1' – hierin wordt getest hoe snel gezonde mensen de medicijnen opnemen en verwerken, en wat de bijwerkingen zijn. Fulltime testpersonen kunnen zo in Amerika op jaarbasis al snel tussen de 16 en 25 duizend dollar verdienen met deze tests, maar dat is natuurlijk niet zonder risico's. Dat werd nog eens vreselijk duidelijk toen er eerder dit jaar in Frankrijk vijf mensen in het ziekenhuis belandden en 1 man overleed na tests met een nieuwe pijnstiller.

Om erachter te komen hoe het is om je brood te verdienen door je lichaam beschikbaar te stellen aan de wetenschap, sprak ik met een fulltime proefkonijn uit Minneapolis. Sam Spadino is een schrijver en filmmaker, en doet mee aan medische onderzoeken om zijn kunstenaarsleven te bekostigen. Ik sprak hem op dag 71 van een 90 dagen durend testprogramma met schildkliermedicijnen.

VICE: Hoi, Sam. Waar zit je nu?
Sam Spadino: Ik zit nu in een kliniek waar ze gedeelde kamers hebben. De bedden zijn wel oké, we slapen op stapelbedden. Het eten is typisch ziekenhuisvoer. Dat is best wel dom – ik krijg 2500 dollar betaald voor dit onderzoek [dat drie maanden duurt, maar waarvoor Sam maar drie keer 72 uur in het ziekenhuis moet zijn]. Dus waarom proberen ze dan te besparen op het eten? Is dat een gewoon bedrag?
Het is iets meer dan normaal: 250 dollar per dag is redelijk. Ik ben hier wel 24 uur [per dag], maar je hoeft natuurlijk verder ook niet echt iets te doen. Beetje bankhangen, films kijken of lezen. Er is een pooltafel en er zijn bordspelletjes als je zin hebt in contact met de andere testpersonen. Hoe zijn de andere testpersonen?
Het zijn allerlei soorten mensen, van crustpunkers tot doodgewone moeders die een extra zakcentje willen verdienen. En dan heb je de vaste klanten, die je bij allerlei tests tegenkomt. Maar ik bemoei me niet zoveel met anderen; ik zet een zonnebril en een capuchon op, en zonder me zoveel mogelijk af. Anders is het knap lastig om echt iets gedaan te krijgen. Ik probeer veel te schrijven, maar de laatste tijd komt er weinig uit en verspil ik veel tijd aan social media. Ik maak veel memes. Waarom ben je met dit werk begonnen?
Een van mijn vrienden vertelde me er een tijd geleden over. Mijn eerste test ging om een nieuwe manier om Fentanyl te nemen, een nogal heftige pijnstiller. Je kreeg je dosis via een elektronische pleister, maar tegelijkertijd kreeg je helaas een blocker toegediend – dat doen ze wel vaker, zodat je er niet te veel van voelt. Het is dus helaas niet zo dat je dan de hele dag leip bent van de Fentanyl. Ik heb ook een keer een studie gedaan met synthetische THC, en daar werd ik wel aardig stoned van. Het ging om een hele kleine dosis, maar omdat ik toen verder geen wiet rookte, was het best heftig. De eerste keer dat het erin klapte, belde m'n moeder net. Ik had de slappe lach, maar ik moest me proberen in te houden – zij kon er niet echt om lachen. Hoe reageren mensen als je over je werk vertelt?
"Maak je je geen zorgen om je lijf?!" "Heb je ooit nagedacht over de effecten op de lange termijn?!" Het zijn vaak dezelfde mensen die op feestjes alles wat ze aangeboden krijgen in hun neus duwen. Ik zit in een ziekenhuis onder volledig toezicht, en jij neemt sleutels rattengif en drinkt gootsteenontstopper. Natuurlijk ken ik de horrorverhalen wel, maar ik denk dat het gros van de onderzoeken volkomen veilig is. Daarnaast is het voor mij, iemand zonder zorgverzekering, een mooie bijkomstigheid dat ik regelmatig gratis getest word en allerlei controles onderga. Ik ben kerngezond, maar mocht er iets gebeuren, dan kan ik bij een hele rits dokters terecht. Heb je ooit last gehad van de bijwerkingen?
Ja, ik heb wel aardig wat bijwerkingen gehad. Het vervelendst waren koortsachtige symptomen van wat pillen. Ze hadden het wel voorspeld, maar ik stond echt in brand, en zweette me dag en nacht helemaal dood. Dat was niet leuk. Wat is het raarste onderzoek waar je ooit aan mee hebt gedaan?
Ik moest een keer een pil aan een touwtje slikken. De pil gaat je maag in, maar dat touwtje – een soort flosdraad – blijft uit je mond steken, en wordt aan je wang vast getapet. Het voelt alsof je een haar in je keel hebt die je maar niet door kan slikken; niet echt prettig. En die pil moet dan op een gegeven moment ook je slokdarm weer uit. Ik kreeg ook een keer een stuk plastic onder mijn huid geïmplanteerd, waar ik bruin van zou moeten worden. Ik kreeg hem in mijn buik geplaatst, en hij zou vanzelf weer oplossen. Er werden steeds foto's van me gemaakt om te kijken of ik verkleurde. De onderzoekers hoopten dat ik als een Braziliaanse zonnegod uit de test zou komen, maar ik heb rood haar en ben een enorme bleekscheet. Er gebeurde dus helemaal niks, dat was wel jammer. Verder nog noemenswaardige dingen?
Ik heb mezelf een keer drie hele weken achter elkaar op laten nemen voor een onderzoek. Dat is echt fucking lang om opgesloten te zitten, zelfs drie dagen voelt al als een eeuwigheid als je niets doet. Maar het was een hele makkelijke test verder, ik hoefde alleen maar m'n uitwerpselen te verzamelen, niks pijnlijks of gevaarlijks ofzo. Maar het was wel echt gek om drie weken in een emmer te kakken. Kijk je door al je ervaring anders tegen de farmaceutische industrie aan?
Absoluut. Kijk naar de hoeveelheid geld die ermee gemoeid is. Als je een studie met meerdere fases uitvoert over meerdere jaren, en je betaalt elke deelnemer zesduizend dollar…reken maar uit. Ik pluk er natuurlijk wel de vruchten van, maar ik sta totaal niet achter de industrie. Ze verzinnen steeds nieuwe manieren om dezelfde producten te verkopen die nooit echt iemand genezen. Natuurlijk zijn er veel goede medicijnen, en komen er veel belangrijke dingen uit deze tests, maar het lijkt of een groot deel van het systeem mensen het liefst ziek wil houden. Waarom bestaan er duizenden soorten slaappillen, en waarom schrijven we amfetaminen voor aan kinderen? Ik snap het niet. Waar kunnen mensen die hier in geïnteresseerd zijn meer informatie vinden?
Ik gebruik vooral "Just Another Lab Rat!", maar er zijn allerlei websites waar je kan zien wat voor onderzoeken er lopen en wat er nog aankomt. Als je dit werk wil doen, is dat een goed beginpunt. Het is grappig, veel mensen met kantoorbanen zeggen dat ze het ook wel zien zitten, als ze over dit werk horen. Maar als puntje bij paaltje komt wil bijna niemand het. Het is een uiteindelijk toch een selecte groep rare snuiters die zichzelf op deze manier beschikbaar stelt.