Een rondleiding door de feestkelder van de beruchtste wapenhandelaar ter wereld

De bewaker had een Hulk Hogan-snor en een groot pistool dat in een holster aan zijn broekriem hing.

"Ik ben op zoek naar de communicatiemanager," zei ik. "Ik zou hem hier ontmoeten."

"Su amigo?" vroeg hij.

"Nee, nee."

Ik begon in te zien dat dit zo niet ging werken, dus pakte ik de vertaalapp op mijn telefoon erbij. Nu kwam hij uit zijn hokje, waarna hij een paar passen deed en naar me gebaarde dat ik hem moest volgen.

Ik stond aan de poorten van La Zagaleta – een enorme omheinde gemeenschap net buiten Marbella, voor Europese superrijken. Het landgoed was ooit eigendom van de man die de eerste anticonceptiepil op de markt had gebracht, maar is in de afgelopen twintig jaar uitgegroeid tot een trekpleister voor iedereen die de miljoenen kan missen die de huizen hier kosten.

In het midden van de wijk liggen twee golfbanen. De villa's eromheen zijn onder andere van Rod Stewart, de voormalige burgemeester van Moskou, en een aantal hedgefondsmanagers. Daarnaast gaan er geruchten dat Vladimir Poetin ook eigenaar is van een paar panden in La Zagaleta. Maar al deze grote namen kunnen niet tippen aan de vorige eigenaar van het landgoed – Adnan Khashoggi, misschien wel de beruchtste wapenhandelaar uit de moderne geschiedenis.

Khashoggi, die geboren werd in Mekka, werd stinkend rijk door als tussenpersoon op te treden voor de wapenhandel tussen het Westen en het Midden-Oosten. In het begin van de jaren tachtig werd zijn vermogen op 2,2 miljard euro geschat.

Khashoggi zette de standaard voor de uitbundige levensstijl die veel sjeiks, oliebaronnen en oligarchen vandaag de dag nog steeds hebben. Hij organiseerde de extravagantste feestjes in de moderne Europese geschiedenis, was eigenaar van het eerste op maat gemaakte jacht ter wereld en had een aantal privéjets in zijn bezit.

La Zagaleta was vroeger Khashoggi's privéjachtterrein. Het heette toen nog La Baraka, wat 'geluk' betekent. Khashoggi kwam vaak met een helikopter naar het landgoed om op de lokale fauna te schieten en enorme feesten te geven.

In het midden van het landgoed stond zijn jachthuis, dat nu fungeert als clubhuis. Het is sindsdien gerenoveerd, maar een paar zomers geleden vertelde iemand me dat de kelder onveranderd is gebleven sinds de Spaanse justitie in de jaren tachtig beslag legde op het landgoed nadat Khashoggi in de financiële problemen was geraakt.

In een eerdere mailwisseling hield Sebastian*, de communicatiemanager van het landgoed, vol dat de kelder niet meer bestond. Maar na wat aandringen gaf hij toe dat de kelder toch nog intact was. Net als het graf van Toetanchamon, lag er ergens in deze heuvels buiten Marbella een relikwie van een moderne farao te wachten om ontdekt te worden.

Adnan Khashoggi in de jaren tachtig. Foto door Roland Godefroy via

Toen ik Sebastian uiteindelijk op een zonnige dag in Zuid-Spanje ontmoette, leek hij zenuwachtig. Ik wist van onze mailwisseling dat hij, hoewel hij blij was met de gratis publiciteit die het La Zagaleta zou opleveren, nogal nerveus was over het feit dat de geschiedenis van het landgoed naar buiten zou komen. Hij had dan ook een streng georganiseerde route uitgestippeld die we even later zouden volgen.

Ik propte me samen met Nadine* – een andere werknemer van het bedrijf – achter in een auto, waarna we naar het helikopterdek reden. Het duo legde uit dat hoewel er de afgelopen jaren geen enkele helikopter was geland, de bewoners het een geruststellende gedachte vonden dat als een van hen ooit een hartaanval kreeg, ze op deze manier snel naar het ziekenhuis konden worden gebracht.

Nadine en Sebastian op het helikopterdek.

Ik vroeg Sebastian naar de bevolkingssamenstelling van het landgoed. "Er wonen hier allerlei mensen," vertelde Sebastian. "De meesten zijn Engelstalig en komen uit het Verenigd Koninkrijk en Ierland, verder wonen hier veel Duitsers, Nederlanders, Russen, Chinezen, Spanjaarden en mensen uit het Midden-Oosten met connecties in het Westen."

"Je hebt hier ook een aantal grote politieke figuren wonen, toch?"

"Ah, je hebt het zeker over Poetin. Meestal bevestigen noch ontkennen we zulke geruchten. Maar ik kan dit gerucht de wereld uithelpen door te zeggen dat Poetin hier absoluut niet woont," antwoordde Sebastian met een veelbetekenende glimlach.

Via een omweg kwamen we aan bij het clubhuis. "We proberen om het beeld dat men van dit jachthuis heeft te veranderen," vertelde Sebastian. Kort hierna liepen we de gang in, waar we door twee gigantische olifantenslagtanden en een muur vol jachttrofeeën worden begroet.

Toen ik hem eraan herinnerde dat ik de kelder graag wilde zien, werd Sebastian weer nerveus. Ik volgde Sebastian en Nadine langs de wenteltrap naar beneden. De marmeren treden waren met honderden kleine spiegeltjes versierd. In de kelder werden we onthaald door een gigantische gouden adelaar die op een witte sokkel stond.

Een artikel van _The _Economist__ schatte de kosten van Khashoggi's levensstijl op €200.000 per dag. Hij was bevriend met filmsterren, wereldleiders en Europese koningen. De kelder van het clubhuis was de plek waar de legendarische feestjes plaatsvonden, en waar al deze mensen samenkwamen.

Khashoggi's privébar.

Aan het einde van de hal ging de gang over in een grote zaal. Alles was bekleed met paars fluweel en had gouden details. In het midden lag een verhoogde dansvloer met een discobal in het midden, en om de dansvloer heen stonden pluchen banken.

De andere kant van de zaal kwam uit op een paar kleine zeshoekige kamers met spiegels tot het plafond. Khashoggi heeft altijd openlijk toegegeven dat hij vaak prostituees inhuurde om zijn feestjes bij te wonen. Gezien het feit dat deze kamertjes ongeveer zo groot waren als een bezemkast, vond ik het moeilijk voor te stellen dat ze voor iets anders werden gebruikt dan als sekshok.

Verder was er aan het einde van de hal een stoffige bar. Een deur aan de andere kant leidde naar een recreatieruimte met een terracotta tegelvloer met daarop een groot wijnrek. In het midden van de kamer lag een enkele bowlingbaan met daarnaast een retrocomputer die de stand bijhield. In de hoek stond een vintage arcadespel. Daarnaast stond een opgezet luipaard dat me raar aankeek, alsof ik hem iets had aangedaan. In de jaren tachtig had Khashoggi twintig Arabische hengsten en tweehonderd andere dieren. Ik vroeg me af of het opgezette dier er een van was.

Khashoggi's privéschietbaan.

We liepen een donkere ruimte in. Sebastian deed het licht aan, en voor ik het wist stond ik midden op Khashoggi's privéschietbaan. Misschien had ik niet zo verbaasd moeten zijn dat een beruchte internationale wapenhandelaar een schietbaan thuis had. Maar het feit dat het doelwit er nog steeds hing gaf me een vreemd gevoel, alsof het pas nog gebruikt was. Naast de schietbaan bevond zich een andere gestoffeerde deur waarvan me werd verteld dat die "altijd op slot was".

"Daar bewaren we de skeletten in," grapte Nadine.

In zijn hoogtijdagen was Khashoggi betrokken bij (maar nooit veroordeeld voor) een enorm aantal schandalen. De meest opvallende daarvan was de Iran-Contra-affaire – een grote schandvlek op de Reaganregering. Ondanks een embargo hadden hoge officieren van de Amerikaanse regering met de hulp van Khashoggi wapens gesmokkeld naar Iran. Het kwam later aan het licht dat het geld bedoeld was om de Contra's – een anticommunistische rebellengroep in Nicaragua – te financieren.

Een paar van Khashoggi's jachttrofeeën hangen buiten de jachthut aan de muur.

Khashoggi is nooit veroordeeld voor een strafbaar feit, maar er zijn wereldwijd wel een aantal boze schuldeisers aan wie hij miljoenen verschuldigd is. Het financiële bedrijf Broadridge heeft Khashoggi in 2011 aangeklaagd voor een onbetaalde geschatte schuld van 16,5 miljoen euro.

Andere schuldeisers zijn onder andere architecten, banken en aannemers die nog een appeltje met Khashoggi te schillen hebben nadat de plannen om in Salt Lake City een winkelcomplex van 325 miljoen euro tebouwen waren misgelopen. De Nationale Commerciële Bank van Saoedi-Arabië claimt dat ook zij nog 18 miljoen euro plus rente van Khashoggi krijgen.

Enrique Pérez Flores, de president van La Zagaleta

Mijn gezelschap werd steeds zenuwachtiger door de foto's die ik maakte. Ze gingen snel door de rest van de verdieping heen, waarna we de kelder verlieten. Ik werd voorgesteld aan Enrique Pérez Flores – de directeur van La Zagaleta – en raakte met hem in gesprek over Khashoggi's financiële ondergang.

"In Khashoggi's tijd was het proces om een lening te krijgen erg anders," vertelde hij. "Toentertijd kon je puur door je imago bakken met geld krijgen." Het is door dit imago dat de nu 79-jarige Khashoggi een baantje heeft kunnen krijgen als consultant.

De grote zaal waar veel van de feestjes werden gehouden.

Terwijl Broadridge en de andere schuldeisers hem nog steeds achterna zitten, beweert Khashoggi nu blut te zijn. In 2011 werd hij verdacht van betrokkenheid bij een witwaszaak waarbij 242 miljoen euro verduisterd werd, maar ook daarvoor werd hij niet veroordeeld.

Ik had de restanten gezien van de faraoachtige reputatie die Khashoggi ooit op had proberen te bouwen, maar ik had niet het gevoel dat ik ook maar één ding had gezien dat voor de eeuwigheid gemaakt was. Alles voelde op een of andere manier overdreven en gedateerd. De feestkelder was geen tombe van Toetanchamon, maar had meer weg van een bubbel: het was glanzend, maar ook leeg, en zou bij de kleinste aanraking uiteenspatten.

*Namen zijn veranderd