God luistert naar Slayer

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

God luistert naar Slayer

Sanna Charles fotografeert al dertien jaar lang de trouwe aanhang van Slayer.

Alle foto's met dank aan Sanna Charles

Niemand is slechts een tijdje fan van Slayer, lijkt het. Voor de enorme fanbase is Slayer beter dan alles waar jij naar luistert — dat zijn ze altijd geweest en zullen ze altijd zijn, want fok jou. Extreme muziek wekt nou eenmaal extreme reacties op.

De oorspronkelijke fanbase blijft de band al sinds de jaren tachtig trouw; de kinderen die toen het logo in hun bureau krasten zijn nu die dikke gasten die in hun blote bast "SLAAAAYERRRR" brullen bij elk optreden. Natuurlijk hebben ze ook nieuwe fans opgepikt door de jaren heen, dankzij hun constante stroom aan albums, en 35 jaar aan tours.

Advertentie

Sanna Charles fotografeert al dertien jaar Slayer-fans, en heeft al haar werk samengevoegd in een boek: God Listens to Slayer.

VICE: Hoi Sanna. Laten we bij het begin beginnen: waardoor begon je met fotograferen? En hoe kwam je bij dit Slayer-project?
Sanna Charles: Ik begon met fotograferen door een band genaamd The Parkinsons, een Londense punkband. Hun zanger rolde naakt over de vloer en werd helemaal lijp. Er stond een meisje foto's te maken, maar dat leek nergens naar, en ik dacht eigenlijk dat ik het wel beter kon. Daarmee begon mijn carrière in de fotografie eigenlijk.

Op een gegeven moment werkte ik voor NME, en toen werd ik naar een festival gestuurd om Slayer te fotograferen. De show werd drie uur uitgesteld, het was belachelijk heet, en de tent was tot de nok gevuld, maar niemand liep weg. Toen ze uiteindelijk kwamen spelen, was het zo geweldig. De andere fotografen gingen na drie nummers weg, maar ik ben de hele show in de pit blijven staan – zo hypnotiserend was het publiek. Ik werd verliefd op de foto's die hieruit voort waren gekomen.

En toen ben je Slayer over de hele wereld gaan volgen?
Ja, ik dacht: ik heb een creditcard, laat ik die eens gebruiken. Ik haalde mijn vriend over, die een auto had, en toen reden we samen door Groot-Britannië, en sliepen we bij vrienden. Toen dachten we: fuck it, waarom gaan we niet ook mee naar Noorwegen en Finland? Ik zette het allemaal op de creditcard. Dat zou ik niet per se weer doen, maar soms moet je zulke financiële risico's nemen.

Advertentie

Het was geweldig; ik zag Slayer negen keer en heb zoveel toffe mensen ontmoet. Ik bleef ze fotograferen, vooral op Europese festivals, om verschillende fans vast te leggen. Voor mijn gevoel zijn de fans van het Europese vaste land toch anders dan in de VS en de het Verenigd Koninkrijk.

Hoe waren de Europese fans?
Nou, er was bijvoorbeeld een fan uit Estland die in een rolstoel zat, die zijn baan had opgegeven voor Slayer. Hij kon geen vrij krijgen, en toen zei hij dat ze de tering konden krijgen. Ik vroeg hem of het niet lastig zou worden om een nieuwe baan te vinden, en hij zei: "Ja, dat gaat wel pittig worden." Maar hij was zo blij dat hij Slayer live kon zien.

Zie je vaak dezelfde gezichten bij de shows?
Je ziet dezelfde doorverkopers overal! We zagen ze door het hele land, en zelfs in Noorwegen. Wij dachten, hoe de fuck kan het rendabel zijn om naar Noorwegen te vliegen om wat kaartjes door te verkopen?

Heb je veel veranderingen gezien in de fanbase sinds 2000?
Ja, best wel. Ook bij metalfestivals in het algemeen. Ruigere muziek is nu toegankelijker. Daardoor is de scene gegroeid.

Heeft Slayer de foto's ooit gezien?
Ik heb ze wel eens wat gestuurd, maar ik heb geen idee. Er stond ooit iets van me als bonus op een tour-DVD, maar dat was precies wat ik niet tof vind: een stel hyperactieve kids die zoals altijd "SLAAAAYERRRR" schreeuwden. Ik wil de fans juist op een natuurlijk moment vastleggen.

Advertentie

Wat denk je dat de Slayer-fans zo uniek maakt, in vergelijking met bijvoorbeeld Metallica-fans?
De muziek is extremer. Slayer heeft zich aan hun formule gehouden, dat vinden de fans tof. In Helsinki sprak ik de baas van de Russische Slayer-fanclub. Hij noemde zichzelf Kerry, en had dezelfde tattoos als [Slayer-guitarist] Kerry King op zijn hoofd. Hij was heel aardig; zijn liefde voor Slayer kent echt geen grenzen. En het jonge publiek vindt het gewoon vet omdat er niets vergelijkbaars bestaat. Ik denk dat de fans tijdloos zijn omdat de muziek tijdloos is.

Bedankt, Sanna.

Bestel God Listens to Slayer via de website van Ditto Press.