De zon heeft tenminste één belangrijke eigenschap, en dat is dat je altijd op hem kan rekenen. Op een enkele filosoof na is iedereen het daar wel mee eens. Vooruit, er fluctueert wel wat, maar die fluctuaties zijn in mensentijd bezien zo langzaam dat er voor ons niets lijkt te veranderen. We zitten in de stabiele levensfase van onze ster, waarin hij ons precies genoeg verwarmt door kalmpjes aan (als je het me vergeeft dat ik me die toevoeging permitteer voor het meest gewelddadige mechanisme in ons zonnestelsel) waterstof in helium te transformeren. En met een elfjarige gelijkmatige cyclus heeft de zon een stormachtig seizoen waarin de magnetische polariteit omklapt, begeleid door een boel zonnevlammen en zonnevlekken. Niet echt een big deal voor ons op aarde, eigenlijk.
Maar eh, er is iets aan de hand met de zon dit keer. Hij zou zo ongeveer op dit moment op zijn top moeten zijn en de polen zouden nu moeten omkeren. Er zouden uitbarstingen in de laag rond de zon moeten zijn die onze planeet met straling belagen waardoor radio verstoord wordt, satellieten kapot gaan en het Noorderlicht leuke dingen gaat doen.
Videos by VICE
Maar, zoals NASA’s Jonathan Cirtain tegen The Australian zei, is de zon een beetje de eigenwijze lul aan het spelen, dit keer. Naast dat hij al ruim twee jaar te laat is begonnen aan zijn piek van activiteit, zijn er ook nog eens maar half zoveel zonnevlekken gemeten als wetenschappers hadden voorspeld voor deze cyclus. Hoewel we vorige week de grootste zonnevlam van het jaar op ons dak kregen is de cyclus in zijn geheel genomen veel zwakker dan gedacht. Wetenschappers noemen het de zwakste zonnecyclus in 200 jaar.

Deeltjes rond de aarde na een corona-uitbarsting op de zon. Via NASA/Wikimedia Commons
Bovendien draaien de polen van de zon dus niet om zoals verwacht. De magnetische velden van de zon zouden nu moeten verzwakken, naar nul moeten zakken en dan weer opkomen met een omgekeerde polariteit. Maar tot nu toe heeft alleen de noordpool van de zon een jaar geleden zijn polariteit omgedraaid, en de zuidpool is op zijn plek gebleven. Dus nu hebben we een zon met twee zuidpolen. Leuk.
Is dit nou het einde van de vreemde cyclus die in 2003 is gestart, die als de vreemde polariteitswissel rechttrekt weer een enigszins normaal patroon zal vertonen? Of is dit onderdeel van een langere cyclus van rustiger magnetisme? Wetenschappers weten het dus niet.
Ken Tapping, een zonnewetenschapper van de National Research Council in Canada vertelde de CBC: “Als we de ommekeer zien en een idee kunnen krijgen van hoe de activiteit opbouwt voor de volgende cyclus, dan zullen we wel een indicatie krijgen of de zon blijft doorsmeulen of dat het zijn normale gedrag hervat.”
In zijn gedicht, Self-Portrait at 28, zegt David Berman dat hij een soort trots voelt, “a certain amount of pride at school everytime they called it ‘our sun’.” En dat snap ik wel. We zijn trots op je, zon. En we houden van je. Wil je nu vertellen wat er met je aan de hand is?