Zo werd de bewoonbare replica van Van Gogh’s slaapkamer gebouwd

Het Art Institute of Chicago lijkt de laatste tijd een lichte obsessie met slaapkamers te hebben, maar neem het ze eens kwalijk. In het museum is op dit moment een exclusieve expositie te zien van drie schilderijen van slaapkamers van Vincent van Gogh. Ter ere van de expo werd een van die slaapkamers – die van zijn beroemde huis in Arles – levensgroot nagemaakt door een team van decorbouwers. Inmiddels kun je op Airbnb een overnachting in de replica van de kamer boeken voor slechts 10 dollar, om zo te ervaren hoe het is om wakker te worden in een schilderij van de schilder. De kamer biedt je de kans om te slapen op en te dromen over het wat Van Gogh zag, voelde en dacht. De boekingen gaan, zoals verwacht, nogal hard. Toen de socialmediamanager van het Art Institute, Robert Sexton, de kamer op Instagram met de wereld deelde, schreef hij dat de ruimte “je meer verwant laat voelen met Van Goghs leven.” De felle kleuren in het schilderij, zoals het korenbloemblauw van de muren en het rode dekbedovertrek, stralen een bepaald soort optimisme uit. Het is een indicatie van een relatief gelukkige periode in Vincents parabolische leven, dat verder meer dalen dan pieken kende.

De slaapkamer werd nagebouwd in een loods van Ravenswood Studios, door productiemanager Glenn Ragaishis en een team van kunstenaars en meubelmakers. Het nabouwen van een schilderij om in te wonen draaide meer om het ‘in te wonen’-gedeelte dan het ‘schilderij’-gedeelte: alles moest zowel in de kamer zelf als in de schaal van het schilderij passen. Die schaal werd bepaald aan de hand van het prominente eenpersoonsbed. Deze elementen – en het feit dat een volwassen persoon er een beetje normaal in moest kunnen slapen – betekende dat het bijna onmogelijk was om de kamer perfect driedimensionaal na te maken. Van Gogh’s aparte compositie een-op-een recreëren zou uiteindelijk meer wiskundig dan kunstzinnig worden, met een onleefbare kamer als resultaat. Toch is de uiteindelijke slaapkamer een plaatje. Net als het schilderij staat de kamer prachtig scheef; met muren die zachtjes tegen elkaar aanleunen als een dronken stelletje, schilderijen die in een steile hoek aan de muur hangen en een schots en scheef meubilair. “Het was een combinatie van ‘wat ziet er het beste uit’ en ‘wat gaat uiteindelijk werken’,” zegt Ragaishis. “Maar uiteindelijk hebben voor het meest artistieke gekozen.”

Het team begon met opzetten van de muren om het bed heen, daarna werden de  muren en vloer afgewerkt met mousseline. Het bed was het beginpunt van het aanzicht van de kamer, hierdoor kon het team zien hoe de kamer verder ingericht moest worden. Van de meubels en lijsten werden eerst kartonnen prototypes gemaakt, die in de kamer werden geplaatst en voortdurend aangepast, tot ze perfect in het perspectief pasten. De merkwaardige compositie was niet het enige element dat de kamer tot leven bracht, ook de karakteristieke penseelstreken van het schilderij werden nagebootst op de vloer en muren, om de kamer extra leven in te blazen en eenzelfde textuur mee te geven als Van Gogh in zijn werk deed. “We mixten joint compound en witte lijm,” zegt Rosie Stewart, een van de schilders. “Nadat we de textuur op de muur hadden gesmeerd, ging Ralph (een andere schilder) er met zijn vinger doorheen, waardoor het op een penseelstreek leek. We smeerden dit goedje ook op de grovere stukken die er plat uitzagen, en bewerkten die met een mesje om de oppervlakken wat meer dimensie te geven.” Bekijk het eindresultaat hieronder: