‘Dancing Queen’ is het droevigste liedje ooit

Weet je nog waar je was toen je Dancing Queen voor het eerst hoorde? Waarschijnlijk was het op een bruiloft, of op een verjaardagsfeest van een babyboomer toen je vijf was. Je realiseerde je toen vast niet dat dit het droevigste liedje ooit is.

Vergeet even alles wat je weet over ABBA, en ga rustig zitten, want ik ga je wat vertellen.

Om te beginnen is het een geweldig lied, daar is geen discussie over mogelijk. Maar het gekke is dat je altijd hebt gedacht dat Dancing Queen over een zeventienjarig meisje gaat dat aan het dansen is. Dat is het natuurlijk ook, maar heb je weleens goed geluisterd naar de tekst? You are the Dancing Queen, young and sweet, only seventeen
Dancing Queen, feel the beat from the tambourine
You can dance, you can jive, having the time of your life
See that girl, watch that scene, digging the Dancing Queen

Ja, dit liedje gaat over de dancing queen, maar zij is niet degene die het zingt. Dat is het tragische aan het liedje. De persoon die het zingt ziet in dat ze niet langer de dancing queen is. Ze is niet meer young en sweet. Ze is geen zeventien meer. In plaats daarvan kijkt ze vanaf de bar naar de dansvloer, maar ze ziet enkel herinneringen en gemiste kansen. Ooit was ze zeventien, maar nu niet meer.

Dancing Queen gaat over dit einde. Het lied respecteert het feit dat de tijd maar een richting op loopt. 'Je bent zo jong als je je voelt' is een leugen. Je bent ooit jong, maar daarna glij je langzaam af naar volwassenheid, iets dat onontkoombaar en onbekend is. Ik wil niet zeggen dat volwassen worden niet gepaard gaan met mooie momenten, of dat het een rijke ervaring kan zijn, zo erg is het nou ook weer niet.

Dit artikel is voor iedereen aan de verkeerde kant van dertig die nog steeds op afters sigaretten uitdrukt op de tafel. Voor de mensen die met rugpijn in de nachtbus zitten. Voor iedereen die elk weekend uit nostalgische overwegingen naar Hitzone-cd's luistert. Dancing Queen gaat over jou. Jij kijkt toe terwijl ze danst in het licht dat ooit op jou scheen. Een prachtige scène, dat zeker, maar ook een droevige. Ja, het liedje klinkt vrolijk, maar dat is het punt. De zware melancholie in de piano-akkoorden en het refrein dat je naar een keer luisteren al mee kunt zingen maken dit lied krachtig. Soms als ik ernaar luister, zou ik zweren dat ik iemand hoor krijsen rond de derde minuut. Dit is geen plezier, dit is pijn en angst.

ABBA is ontzettend deprimerend op sommige andere liedjes. Ze waren zo'n beetje de eerste met een live-blog, maar dan over hun scheidingen en niet op internet maar in discoliedjes. Slipping Through My Fingers vangt het pijnlijke proces van een kind dat van zijn ouders weg groeit. The Day Before You Came beschrijft een saai leven voor een levensveranderende gebeurtenis. S.O.S. gaat over vervreemd raken van iemand waarvan je dacht je hele leven mee samen te zijn.

Toch komen die liedjes niet in de buurt van Dancing Queen qua treurnis. Het is een lied dat zegt dat je je beste tijd gehad hebt. Het enige dat je nog kunt doen, is mijmeren over vroeger en kijken naar iemand die nu doet waar jij ooit het beste in was. Het is een lied over het feit dat je nooit meer op de gastenlijst zult staan. Dancing Queen is een liedje over de dood.