Online je gedragen ondergoed verkopen is lastiger dan je denkt

Sommige mensen raken verschrikkelijk opgewonden van andermans vieze ondergoed (of sokken, trainingspakken en andere onfrisse kleding). Er zijn mensen die van de sterke geur houden, terwijl het voor anderen juist gaat om het gevoel van verbondenheid dat het hebben – of dragen – van iemands versleten lingerie bij ze naar boven brengt. De verschillende redenen waarom mensen van gedragen ondergoed houden zijn eindeloos. En hoewel je waarschijnlijk zo snel niemand kan bedenken die openlijk voor deze passie uitkomt, komen ondergoedfetisjen eigenlijk best vaak voor. De fetisjisten maken gretig gebruik van het internet om mensen te vinden die ze van de voddige lapjes stof kunnen voorzien. Van gedateerde forums tot Craigslist en Reddit, en van eBay tot Twitter en Instagram – online is het nu eenmaal een stuk minder ongemakkelijk om geld te ruilen voor gedragen onderbroeken dan in het echte leven.

Sinds een aantal jaar is de markt voor gebruikt ondergoed gigantisch gegroeid, mede dankzij een verhaallijn in het derde seizoen van de Netflix-serie Orange is the New Black en de wilde verhalen die dit deed opborrelen. Hierdoor ontstond het idee dat het (met name voor vrouwen) zo makkelijk is om online met slipjesfanaten in contact te komen, dat vrijwel iedereen een berg goedkope onderbroekjes kan kopen en wat postzegels kan inslaan, om vervolgens voor duizenden euro’s hun vuile was zonder enige moeite door te verkopen. Er zijn zelfs mensen die claimen dat je soms op een kerel stuit die je wel 5000 dollar [ongeveer 4300 euro] wil betalen voor één onderbroek.

Als je het internet mag geloven, zijn er weinig dingen makkelijker dan online geld verdienen aan fetisjisten. Toch bleek er behoefte te zijn aan een hele nieuwe reeks betaalsites waarmee deze transacties nog makkelijker gemaakt konden worden. Een aantal sites, zoals PantyTrust, werden al in de vroege jaren nul opgezet. Destijds was de online ondergoedmarkt nog fris en onbekend, maar het afgelopen decennium zijn deze schijnbaar populaire sites in rap tempo toegenomen. SellYourPanties verrijkt het internet sinds 2011, in 2012 werd PantyDeal opgericht, en sinds 2015 kunnen de fetisjisten ook bij SofiaGray terecht. “Inmiddels zijn het er zoveel dat ik ze niet eens allemaal meer ken,” zegt Paul, de medeoprichter van SellYourPanties. “Iedere maand ontdek ik wel een nieuwe website.”

Sommige sites vragen om een eenmalige vergoeding, terwijl andere commissie ontvangen bij iedere verkoop. De meeste sites blijken echter regelmatig om een bijdrage te vragen, van zo’n 10 tot 20 dollar [8,50 tot 17 euro] per maand. Op de ene na de andere site lees je hoe er op ieder moment van de dag duizenden actieve gebruikers zijn die onderbroekjes kopen en verkopen. PantyDeal, dat zelf beweert de grootste site op dit gebied te zijn, zegt zelfs meer dan 460.000 verkopers te hebben. Maar wat daar niet bij wordt gezegd, is dat het grootste deel hiervan waarschijnlijk oude en ongebruikte accounts zijn. “Iedere dag registreren nieuwe mensen zich op ons platform,” zegt Elsa Angulo, een woordvoerder van PantyDeal.

Als de markt voor gedragen ondergoed daadwerkelijk zo gemakkelijk is om in te stappen, waarom kiezen zoveel verkopers er dan toch voor om gebruik te maken van deze websites, waar ze slechts een van de vele aanbieders zijn? Wat blijkt: Orange is the New Black heeft ons voorgelogen. Het verkopen van slipjes op fora, social media of je eigen website is ongelooflijk lastig, en er zijn genoeg verkopers die dat kunnen bevestigen. Soms is het zelfs onveilig. Websites als PantyDeal en SellYourPanties zijn voor veel aanbieders de enige manier om echte geïnteresseerden te vinden, zonder lastiggevallen te worden door vervelende types. Maar zelfs op deze sites is het vaak verre van makkelijk om geld te verdienen aan je onfrisse ondergoed.

In theorie is het zeker mogelijk om fetisjisten te vinden via persoonlijke websites, social media, forums of Craigslist en je gedragen ondergoed aan hen te verkopen. Zo is het op Twitter bijvoorbeeld gewoon toegestaan om reclame te maken voor je eigen website en je onderbroekjes te verkopen. Het socialmedia-platform accepteert namelijk wel meer dingen die behoorlijk NSFW zijn. Ook op Reddit kunnen kopers en verkopers terecht. Hier vind je een speciale subreddit voor gebruikt ondergoed, met meer dan 51.000 leden. En hoewel websites als Craigslist de verkoop van ondergoed in principe verbieden, maken veel aanbieders er alsnog gebruik van.

Helaas levert het internet niet altijd op waar je naar op zoek bent, en kom je met het verkopen van je onderbroeken vaak terecht bij “mensen die op zoek zijn naar gratis chatplatformen, of mannen die het geil vinden om ongevraagd dickpics te versturen,” zegt Kit, die sinds 2016 haar ondergoed op het internet verkoopt. Er zijn ontelbaar veel horrorverhalen van (voornamelijk) vrouwen die maandenlang hun merk proberen op te zetten op Craigslist of Reddit, om vervolgens niet meer terug te krijgen dan een tiental mails waarin ze worden bedreigd of om betaalde seks worden gevraagd. Na dat allemaal te hebben doorstaan, verkopen ze vaak maar een paar slipjes en verdienen ze niet meer dan een paar honderd euro. Maar ook de afnemers worden vaak opgelicht als ze een aankoop proberen te doen op een van de grote openbare forums, zegt Serena, die vroeger zelf haar ondergoed verkocht en sinds 2007 PantyTrust beheert. Soms lukt het betrouwbare verkopers ook niet om het precieze product te leveren waar de klant geld voor heeft betaald, voegt Serena toe.

De meeste betaalde sites voor gebruikte onderbroekjes proberen dit probleem echter wel aan te pakken. Zo kwam PantyTrust bijvoorbeeld voort uit een ondergoedforum waar kopers het over dubieuze en onbetrouwbare verkopers hadden, en lijsten samenstelden van aanbieders die wel betrouwbaar, vriendelijk en eerlijk waren. “Destijds zaten er veel verkopers op het forum die het fijn vonden dat klanten klaagden over oplichters, omdat dit hun eigen kansen vergrootte,” legt Serena uit. Daarom zetten de mensen achter PantyTrust een site op waarmee kon worden gecontroleerd of de verkopers wel legitiem waren, wat handig is voor de klant.

Deze speciale platforms brengen volgens Serena bovendien minder veiligheidsrisico’s mee waar je bij persoonlijke websites wel tegenaan loopt. Zo kunnen klanten op privésites bijvoorbeeld achter je echte naam komen wanneer je gebruikmaakt van een e-mailadres voor je verkopen of bepaalde betalingssystemen die aan je persoonlijke bankrekening gekoppeld zijn. Maar het grootste voordeel van de betaalde sites is dat ze een gemeenschap creëren voor de verkopers, waarin ze hun ervaringen kunnen delen. Hierdoor kunnen klanten worden vermeden die misbruik proberen te maken van de verkopers of simpelweg hun tijd verspillen. “We steunen elkaar en helpen anderen als ze problemen hebben,” zegt Mistress Kimberly, die in 2016 op Craigslist haar ondergoed begon te verkopen voor ze zich aansloot bij PantyTrust. “We praten bijvoorbeeld over nieuwe ideeën voor betalingsmogelijkheden, verpakkingen om het in te verzenden, en wat je allemaal kunt doen op het gebied van e-mails, foto’s en video’s.”

Maar hoe mooi deze gemeenschap ook klinkt, de kans is klein dat het je de bakken geld oplevert die in zoveel artikelen worden beloofd. Het verkopen van gedragen slipjes heeft van nature nu eenmaal een aantal beperkingen. De meeste afnemers hebben alleen interesse in onderbroekjes die minstens een tot drie dagen zijn gedragen. Helaas voor de verkopers “kun je maar een bepaald aantal onderbroeken per week dragen,” zegt Misssmithxxx, een Britse vrouw die sinds 2013 gedragen lingerie verkoopt via haar eigen website en PantyTrust. Sommige aanbieders maken gebruik van kunstmatige geurstoffen om in een keer een grote massa onderbroekjes te kunnen produceren. Niet alleen vermijden ze hiermee de bacteriële risico’s die kleven aan het niet verschonen van je ondergoed, het is vooral een poging om hun verkoopcijfers te verhogen. Helaas voor hen werkt dit volgens ervaren verkopers zelden. “De afnemers zijn verfijnde fetisjisten,” zegt Goddess Virgin, een dominatrix die sinds 2015 gebruikt ondergoed verkoopt op PantyDeal. “Ze hebben het zo door als je ze voor de gek probeert te houden. Ze zijn echte kenners, en hun neuzen zijn even goed getraind als de zintuigen van een sommelier.”

Daarnaast blijft het aantal ondergoedfetisjisten wereldwijd gelijk, zegt Paul Bleakley, die digitale seksmarkten bestudeert. Het aantal sites dat hier een slaatje uit probeert te slaan blijft daarentegen groeien. “Mensen vinden het grappig dat je een website kunt maken om gedragen onderbroekjes te verkopen, en denken dat het ook nog eens hartstikke makkelijk is,” zegt Paul van SellYourPanties. Iedereen denkt dat-ie er beter in is dan anderen, voegt hij toe – ze hebben allemaal het idee dat ze een gat in de markt hebben gevonden.

Om de zoveel maanden stroomt er ook een nieuwe golf verkopers binnen op de sites, merkt Misssmithxxx. “Dat komt meestal door artikelen in de media die beweren dat je 65.000 dollar [55.600 euro] per jaar kunt verdienen aan de verkoop van onderbroeken, of 125 dollar [105 euro] per stuk.” Vooral in de zomer komen er veel verkopers bij, gaat Goddess Virgin verder. Waarschijnlijk omdat studenten dan op zoek gaan naar makkelijke manieren om wat geld bij te verdienen. Meestal verdwijnen deze golven na een tijdje weer, zegt Angulo. Zelfs de toestroom die werd veroorzaakt door Orange is the New Black nam op den duur weer af. Maar andere blijven en nieuwe golven houden aan. “Er bestaat een kans dat we uiteindelijk een punt bereiken waarop het aantal verkopers hoger ligt dan het aantal afnemers,” zegt Serena.

Doordat de markt steeds meer verzadigd raakt met verkopers die bereid zijn om te onderhandelen, krijgen de afnemers vaak het idee dat ze het recht hebben om allerlei extra’s te vragen. Ze vragen de meisjes om foto’s waarin ze de onderbroeken dragen, om telefoongesprekken en Skypesessies, en zelfs om video’s waarin de meisjes masturberen in het ondergoed dat ze verkopen.

Dit maakt de verkoop van gedragen ondergoed zwaar werk. “Maar het is zeker mogelijk om er goed geld aan te verdienen als je eenmaal een vaste klantenkring hebt opgebouwd,” gelooft Serena. Angulo is het hiermee eens, en zegt dat verkopers die het langer dan twee maanden volhouden uiteindelijk vaak succesvol worden. Veel zekerheid geeft het echter niet: zelfs verkopers met vaste klanten merken dat het aantal bestellingen per maand enorm kan verschillen. De zoektocht naar nieuwe klanten houdt nooit op, en wie meer wil verdienen aan de verkoop van een slipje moet op zoek gaan naar extra elementen die de fetisjisten geïnteresseerd houden – zoals urine, afscheiding of menstruatiebloed.

Als je echt goud geld wil verdienen, is het een goed idee om de onderbroekverkoop samen te voegen met andere vormen van digitaal sekswerk, bijvoorbeeld door speciale video’s voor je klanten te maken of met ze te webcammen. Paul van SellYourPanties merkt dat deze extra services een stuk sneller groeien dan de normale verkoop van slipjes. Zo gek is dat niet – volgens verkopers en websitebeheerders maken niet-fetisjisten namelijk steeds meer gebruik van deze sites om in aanraking te komen met online sekswerkers. Goddess Virgin vertelt dat ze inmiddels kan leven van haar digitale sekswerk, maar zegt wel dat dit vooral komt doordat ze eerder al als dominatrix werkte en video’s maakte, en later pas haar carrière uitbreidde met de verkoop van onderbroekjes.

“Als je vandaag de dag echt je brood wilt verdienen met de verkoop van gebruikt ondergoed, moet je het eigenlijk wel samenvoegen met andere vormen van sekswerk,” zegt P.J. Patella-Rey, die onderzoek doet naar digitaal sekswerk. Dat is niet iets wat je makkelijk naast je dagelijks leven kunt doen, voegt ze toe. Verkopers die echt carrière willen maken, moeten minstens net zo hard hun best doen als bij een normale baan.

De meeste sites waarop gebruikte onderbroeken worden verkocht, beginnen daarom nu langzaamaan ook in te spelen op andere vormen van digitaal sekswerk. Hierdoor vormen ze mogelijk een gevaar voor websites die zich richten op video’s en webcamming, aangezien hier ook steeds vaker gedragen slipjes op worden verkocht. Toch is de kans klein dat alle seksuele platformen uiteindelijk op beide markten zullen proberen in te spelen. Voor veel mensen (zowel kopers als verkopers) zijn gedragen onderbroekjes namelijk een vrij onschuldig begin van waaruit ze de digitale sekswereld verder kunnen verkennen, stelt Patella-Rey. Vervolgens kunnen mensen beslissen of ze het bij ondergoed houden, of meer willen doen. Veel verkopers lukt het bovendien niet eens om aan al die extra eisen te voldoen.

Hoe je het ook wendt of keert: als je geen zin hebt in irritante eikels en bedrieglijke lullen, kun je je gebruikte ondergoed het best op de betaalde sites verkopen. Maar zelfs op die platformen overleven alleen de beste zakenlui. Je moet hard werken voor je geld, tenzij je bereid bent om in de wereld van allerlei andere seksservices te stappen. Als mensen makkelijk geld hopen te verdienen op deze sites, zegt Mistress Kimberly, “kunnen ze beter een andere baan zoeken.”