De kunstenaar die stiekem naakte vrouwen tekent op Amsterdamse matrassen

Mocht je in Amsterdam wonen en laatst toevallig je matras op straat hebben neergekwakt, omdat-ie te veel was doorgezakt of om wat voor reden dan ook niet zo fris meer rook, dan is de kans groot dat iemand er een naakte vrouw op heeft getekend. Een vrouw die bestaat uit gekleurde lijntjes, en relaxt aan het loungen is op een denkbeeldige divan.

Het is het werk van Nastassja Guay Bonnabel, een in Amsterdam wonende Française die zich op Instagram uitgeeft als de Mistress of mattresses. Sinds ongeveer een jaar struint ze de straten af op zoek naar allerlei soorten matrassen. Brandschoon of onder de vlekken, met een goede of een matige vering, Hästens of Beter Bed – ze laat geen exemplaar onberoerd.

We vroegen haar waarom ze dit doet, hoe ze te werk gaat en of de mensen op straat het een beetje kunnen waarderen.

Creators: Hoi! Waarom doe je dit?
Nastassja Guay Bonnabel: Matrassen zijn eigenlijk al een soort canvas van zichzelf. Ze zijn meestal vrij bevlekt, maar dat zie ik juist als iets goeds. We brengen een groot deel van ons leven op matrassen door, dus die overblijfselen zijn een soort herinnering aan de eigenaren.

Wat voor overblijfselen bedoel je precies?
Iedere vorm van lichaamsvocht die je maar kunt bedenken. Bloed, plas, je weet wel. Alles dat maar bijdraagt aan de geschiedenis van het matras. Ik draag trouwens geen handschoenen, maar eigenlijk zou ik dat wel moeten doen.

Hoe ga je te werk?
De meeste matrassen vind ik gewoon bij toeval, als ik onderweg naar mijn werk ben bijvoorbeeld. Ik heb altijd vier à vijf verschillende verfstiften in mijn tas, in verschillende kleuren. Maar soms stap ik ook gewoon op de fiets en ga ik actief op zoek. Ik woon in Bos en Lommer, daar zijn er vooral op woensdagavond vrij veel te vinden.

Komt het dan ook weleens voor dat je onderweg een leuk matras ziet, maar er eigenlijk geen tijd voor hebt omdat je haast hebt?
Neuh, het lukt me altijd wel binnen vijf minuten.

Hoe lang doe je dit al?
Ongeveer een jaar. Het begon toen ik in Amsterdam liep, en het me opviel hoeveel matrassen hier eigenlijk op straat liggen. In Parijs, waar ik vandaan kom, een stuk minder. Ik weet niet precies hoe dat komt, misschien omdat de afvaldienst daar wat strakker gereguleerd is? Ik heb een beetje op Instagram rondgezocht, en heb wel het idee dat Amsterdam een wereldwijde koploper is op het gebied van afgedankte matrassen op straat.

Wat zijn de grootste praktische dingen waar je tegenaan loopt?
Als het regent worden ze al snel wat verlept, dus dan is het onvoorspelbaar hoe het er precies uit gaat zien. Al is dat ook juist wel weer leuk. Ik probeer ook nooit te veel te veranderen aan hoe het matras er precies bij ligt: als er vuilniszakken of dozen voor staan wil ik dat zoveel mogelijk zo laten.

Krijg je een beetje leuke reacties, of levert het ook gedoe op?
Ik krijg vooral positieve reacties. Twee dagen geleden had ik er nog eentje bij de Bloemgracht gedaan, en kwam er een vrouw naar me toe die blijkbaar mijn werk had herkend. “Ben jij degene die steeds die naakte vrouwen op matrassen tekent?” zei ze. Ze vond het heel leuk.

Maar laatst was er in de Jordaan ook een oudere vrouw die de politie dreigde te bellen. Ze zei: “Ga terug naar je eigen land, stomme expat!”. Al denk ik dat haar woede vooral veroorzaakt werd door het feit dat er sowieso vrij veel afval op straat lag. Het was daar nogal een rommeltje.

Waarom teken je eigenlijk naakte vrouwen?
Het zijn odalisken, een soort seksslaven uit het Ottomaanse Rijk. Odalisken zijn ook al langer een geliefd onderwerp voor kunstschilders, en dit is dus een wat hedendaagse interpretatie daarvan. Ik probeer veel verschillende lichamen te laten zien, van slank tot een stuk minder slank, en ook hier en daar iemand met okselhaar. In tegenstelling tot in straatreclames, waar je altijd alleen maar ‘perfecte’ lichamen ziet.

Je hebt ook al een paar naakte mannen getekend. Waarom zijn dat er zoveel minder dan vrouwen?
Als je naar de kunstgeschiedenis kijkt, zijn het vooral vrouwen geweest die als naaktmodel hebben gestaan. Een penis heeft ook al sneller iets komisch, mensen tekenen dat vooral gewoon voor de grap. Op de kunstopleiding heb ik ook alleen met vrouwenlichamen kunnen oefenen. Voor dit project probeer ik toch ook mannen te maken, maar dat vind ik dus wel een beetje spannend. Ik heb net mijn derde op een matras achtergelaten, dus ik ben het al wel aan het leren.

Succes!

Bekijk meer matrasportretten op de Instagram van Mistress of mattresses.