Op een dag hoort Marie een Libanees deuntje op de radio. Twee dagen later ziet ze een film, ook al uit Libanon. Een paar weken later valt haar oog op een boek over de burgeroorlog daar. Die opeenvolging van signalen mondt al snel uit in een heuse Libanon-obsessie en het idee om naar daar te reizen, helemaal alleen en gewapend met haar analoge middenformaat camera.Daar leerde ze een volk en een jeugd kennen die de handen vol had met de heropbouw van hun land op het ritme van de hoofdstad Beirut, een leven dat kolkt en bruist en zich een weg baant door een land vol tegenstellingen. Een democratie, maar wel een die het al sinds 2009 zonder verkiezingen moet stellen, en een waar je moderne slaven vindt in de vorm van vluchtelingen die huishoudhulpjes zijn geworden voor de bourgeoisie. Een stad die tijdens haar heropbouw bepaalde wijken links heeft laten liggen. Wijken die bestuurd worden door de Hezbollah, nog steeds een puinhoop zijn en bevolkt worden door Palestijnse en Syrische vluchtelingen die zich ophouden tussen de kapotgeschoten muren.
Advertentie
Marie ontdekte er een boeiende, moderne jeugd met ballen, die houdt van de cultuur van haar eigen land maar er evengoed van droomt om te vluchten en zo elders kans te maken op een mooie toekomst. Jonge gasten die de soldaten slaapwel wuiven als ze een club verlaten. Al die problemen wilde ze illustreren met een tedere blik, terwijl ze de kans aangreep om het land te doorkruisen en de eeuwigdurende burgeroorlog in het daglicht te zetten, die overigens veel te vaak vermeld wordt wanneer we het over Libanon hebben.Meer werk van Marie Aynaud vind je op haar website.Bekijk meerVICE fotoreeksen van Belgische fotografen. Ben je of ken je zelf een getalenteerde fotograaf? Stuur ons dan een mailtje: beinfo@vice.comVolg VICE België razendsnel opInstagram,TwitterenFacebook.
Door je in te schrijven voor de VICE nieuwsbrief ga je ermee akkoord dat je elektronische communicatie van VICE ontvangt die soms advertenties of gesponsorde content kan bevatten.
