FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Jellephant laat zich net als iedereen graag weleens afleiden door de tv

En daar heeft de Arnhemse artiest, soort van, een liedje over gemaakt.

Toen ik Jellephant jaren geleden voor het eerst opzocht op Google, zag ik een paar tekeningen van een olifantkwal-hybride, een plaatje van een ‘Peanut Butter & Jellyphant’ uit de blijkbaar populaire game Rodeo Stampede, en de woorden: “Bedoelde je elephant?” Allemaal leuke verrijking van mijn kennis, maar ik was eigenlijk op zoek naar de Arnhemse eenmansband van Jelle Haagsma. Ik weet niet of het komt doordat Google inmiddels weet wat ik bedoel of doordat Jellephant is gegroeid, maar de zoekmachine brengt me ondertussen altijd naar de juiste plek. Vandaag brengt hij de video voor TV uit, de eerste single van zijn album Skeletons dat 11 mei uitkomt. Dat leek me een goede gelegenheid om hem te bellen en bij praten over van alles, waaronder Netflix bingen, broodjes smeren en eenzaamheid. Noisey: Hoi Jelle. Heb jij een passie voor tv kijken?
Jellephant: Ik denk dat dit nummer meer een soort ode is aan ontsnappen aan zoveel mogelijk dingen. Verdrinken in afleiding bijvoorbeeld, wanneer je series op Netflix gaat bingen en dat soort taferelen. Het is aan de ene kant heel fijn, maar aan de andere kant ook niet. In het liedje doen we gewoon alsof het fijn is. De clip zelf is lekker basic.
Ik zie vaak clips en die zijn dan zo filmisch, interessant en uitgedacht dat ik bijna vergeet naar het liedje te luisteren. Dat vind ik zelf eigenlijk vervelend als bands dat doen. Dan probeer ik te luisteren en word ik de hele tijd afgeleid. Ik wilde het liedje onderstrepen en gewoon doen wat we altijd doen. Het is een soort anti-clip. Raak je over het algemeen snel afgeleid?
Als ik aan het opnemen ben niet, dan zit ik gewoon weken in de kelder. Verder laat ik me snel afleiden inderdaad. Ik probeer mezelf af te leiden. Ook bij het liedje TV is het heel erg van: kijk nou maar voor je uit en probeer niet na te denken over dingen waarover je niet wil nadenken. Maar je hebt wel ambities, lijkt mij.
Ik vind dat een moeilijk woord, ambitie. Dat klinkt altijd heel erg Wall Street. Ik denk dat ik even hard zou werken als niemand erop zit te wachten. Ik doe het daar niet voor. Het is heel leuk dat mensen naar mijn muziek willen luisteren, maar uiteindelijk denk ik daar nooit over na als ik ermee bezig ben. Waarover wel dan?
Als ik aan het opnemen ben is dat een van de weinige momenten dat ik niet echt nadenk over waarom of waarvoor. Met alle andere dingen eigenlijk wel. Als ik een boterham met pindakaas smeer, sta ik daar veel meer bij stil. Je neemt al je albums in je eentje op, hè?
Dat klopt. Ik heb nu wel een liveband maar vroeger trad ik ook echt alleen op. Ik was toen een jaar of zeventien en maakte hele zware, tragische folk. Als ik aan het optreden was, was dat best ongemakkelijk voor mensen. Ik vond het wel leuk om dat gevoel te vormen. Kijken hoe ver ik kon gaan met zwaarmoedig op het podium staan. Ik heb dat een paar jaar gedaan, maar ik werd er niet echt gelukkig van. Toen heb ik wat mensen bij elkaar getrommeld en dat werd Jellephant & the Phantoms. Bekijk de clip voor ‘TV’ hierboven.

Advertentie