Morgen praten we met regisseur Julian Jones over het akelige leven van sperma

Samen met Stichting Mediamatic organiseert Motherboard vrijdagavond 23 juni een vertoning van de docu The Great Sperm Race.

Als je vroeger niet goed hebt opgelet bij biologie, is dit je kans om voor eens en altijd bij te raken in hoe de conceptie van de homo sapiens nou precies in z'n werk gaat. Haha. Nee geintje. Dat is de minst goede reden om te komen. Er is drank en er is een houtoven waar pizza's uitkomen.

Bovendien: Julian Jones, de regisseur van de documentaire, is er ook bij voor een interview met onze hoofdredacteur Wester van Gaal en een Q&A-sessie met het publiek.

Jones heeft namelijk een film gemaakt over het afgrijselijke leven van de spermacel. Het is heel leuk, want de sperma wordt gespeeld door witte mannen in witte pakken die massaal over de kling gejaagd worden in de gruwelijkste krochten van de vrouwelijke vagina.

Het uitgangspunt van deze documentaire is dat het ontstaan van nieuw menselijk leven eigenlijk maar een abstract fenomeen is. We hebben totaal geen benul van de barre en boze tocht die het zaad van de man moet afleggen voordat ook maar één cel bij het eitje van de vrouw terecht komt.

Hoe breng je zoiets dan op een begrijpelijke manier in beeld? Heel simpel: je blaast de proporties van het hele proces op tot menselijke grootte. Als elke spermacel een menselijk persoon zou zijn, hoe ziet de bevruchting er dan uit? In The Great Sperm Race krijg je het allemaal mee vanuit het perspectief van de zaadcel, gespeeld door geheel in wit gehulde acteurs.

De reis begint in de ballen van Glenn, een vrij doorsnee Engelse dude die na een dag werken thuiskomt met maar één doel voor ogen: zijn kwak lozen in zijn vriendin. Maar hij heeft totaal geen benul van de wonderbaarlijke constructies die in zijn scrotum hangen. Die produceren zo'n 1000 nieuwe spermacellen per hartslag.

Op het moment van ejaculatie worden de cellen door de peristaltiek in de zaadleiders op brute wijze de wijde wereld in geschoten. Omgerekend naar menselijke verhoudingen worden ze in twee seconden door een vijftien kilometer lange tunnel geschoten. Alsof je door 's werelds meest extreme waterglijbaan gaat.

Daarna komen de arme zaadmensjes in een regelrechte hel terecht. Zoals de verteller treffend zegt: "Conceptie is oorlog, en in de vagina aankomen is als D-Day."

Verplaats jezelf even in een spermacel. Om te beginnen zijn vier van je vijf soortgenoten dood of niet in staat zich te bewegen. Samen met al jouw lotgenoten word je bij het klaarkomen een reeks organen in geschoten die jou dood willen hebben. De vagina is een kilometerslange kloof waar de eerste massaslachting plaatsvindt. Ongeveer 99 procent van je zaadbuddies overleeft de landing in het vrouwelijk lichaam niet.

Als je dat wel overleeft, is je reis pas net begonnen. De baarmoederhals is een levensgevaarlijk doolhof vol met smalle, doodlopende gangetjes en een verzengende zuurgraad. Mocht je het redden tot de baarmoeder, staat daar een complete knokploeg aan immuuncellen op je te wachten. Als een verdwaalde Feyenoordsupporter in vak 410 ren je voor je leven. Oh ja, er zijn inmiddels niet veel meer dan drieduizend van je soortgenoten over. En dan ben je er nog lang niet.

Deze microscopische Hunger Games neemt ook de tijd om interessante weetjes over de menselijke voortplanting erbij te halen. Zo legt een seksuologe uit dat je een grotere kans hebt om zwanger te worden als de seks beter is. En de ovulatie van een vrouw is ook echt van invloed op haar aantrekkelijkheid als sekspartner, blijkt uit nauwkeurig wetenschappelijk onderzoek in een stripclub.

Of je nou meer wil weten over hoe jij bent ontstaan of dat je gewoon wil kijken naar honderden hilarische in het wit geklede figuranten, deze docu is absoluut het checken waard. De vertoning is zoals gezegd op vrijdag 23 juni in de Mediamatic Biotoop en begint om 21:30. Meer informatie vind je op de site van Mediamatic en het Facebook-evenement.