Wat worden ze toch snel groot hè? BAR, Rotterdamse parel van een club, is alweer vijf jaar oud. Dat werd afgelopen weekend gevierd met dertig uur feest, en daarvoor trokken ze een blik dj’s open van heb ik jou daar: Woody, Young Marco, Moscoman, Orpheu The Wizard, Mattheis en Elias Mazian, om er een paar te noemen. Voordat het feest begon, gingen we op visite. Dat doe je nou eenmaal bij verjaardagen. Er waren vrienden en familie van de jarige en de hapjes en drankjes stonden klaar. Jetti Steffers, een van de oprichters, is een beetje gespannen. “Ik word altijd een beetje manisch van zo’n groot feest met zoveel vrienden,” zegt ze. Haar collega en medeoprichter Kris de Leeuw maakt nog snel even een salade. Dat was hij nog vergeten te doen.
Advertentie
Kris de Leeuw en Jetti Steffers
Noisey: Ha Jetti en Kris, gefeliciteerd met jullie kindje BAR. Heeft-ie al veel cadeautjes gehad?
Jetti: Een make-over! Alles is opnieuw geverfd en netjes gemaakt.
Kris: Ja, en het thema verwijst ergens naar.
Jetti: De Haçienda in Manchester. Maar dat zien alleen de nerds. Er speelden daar veel bandjes, waaronder ook Joy Division en New Order, maar toen acid opkwam ging het daar pas echt los. Is de Haçienda een voorbeeld voor jullie?
Kris: Jij hebt dat boek toch ook gelezen, Jetti?
Jetti: Ja, How Not To Run A Club van Peter Hook, de bassist van New Order en Joy Division. Als ik het me goed herinner was het de manager van New Order die tegen de band zei dat ze hun geld moesten investeren in een club. Uiteindelijk hebben ze geen cent overgehouden aan hun succes. Dat is allemaal in die club gegaan. Alles wat fout kon gaan, ging fout.
Kris: Maar het was wel een legendarische club. Wat hebben jullie daar precies van geleerd?
Jetti: Nou, dat is wel grappig. Veel van de fouten die zij maakten hebben wij ook gemaakt, alleen was het daar veel ellendiger. Zij hadden bendes die mensen in elkaar sloegen als ze op de verkeerde plek stonden. Het was alleen in het midden van de club veilig.
Kris: Luke Bainbridge van The Guardian schreef in een recensie over How Not To Run A Club: “The Haçienda was […] in many ways the perfect example of how not to run a club – if you view a nightclub as a money-making business. But if […] you see it as an altruistic gift to your hometown and a breeding ground for the next generation of youth culture, it was, accidentally, purposefully, shambolically, anarchically, thrillingly, scarily, inspirationally, perfect.”
Jetti: Ik herken ons daar wel in. Als we rijk hadden willen worden, hadden we een ander soort club moeten beginnen. Ik denk dat de mensen die hier zijn geweest over veertig jaar zeggen: “Dat was echt legendarisch!” Hoewel ik er soms ook gestrest van raak.
Kris: Het is een grote verantwoordelijkheid. Onze mensen zijn afhankelijk van het inkomen dat ze hier verdienen. Het is altijd zoeken naar de balans. Aan de ene kant wil je dat er genoeg geld binnenkomt, aan de andere kant wil je ook het gevoel van BAR behouden.
Jetti: Een make-over! Alles is opnieuw geverfd en netjes gemaakt.
Kris: Ja, en het thema verwijst ergens naar.
Jetti: De Haçienda in Manchester. Maar dat zien alleen de nerds. Er speelden daar veel bandjes, waaronder ook Joy Division en New Order, maar toen acid opkwam ging het daar pas echt los. Is de Haçienda een voorbeeld voor jullie?
Kris: Jij hebt dat boek toch ook gelezen, Jetti?
Jetti: Ja, How Not To Run A Club van Peter Hook, de bassist van New Order en Joy Division. Als ik het me goed herinner was het de manager van New Order die tegen de band zei dat ze hun geld moesten investeren in een club. Uiteindelijk hebben ze geen cent overgehouden aan hun succes. Dat is allemaal in die club gegaan. Alles wat fout kon gaan, ging fout.
Kris: Maar het was wel een legendarische club. Wat hebben jullie daar precies van geleerd?
Jetti: Nou, dat is wel grappig. Veel van de fouten die zij maakten hebben wij ook gemaakt, alleen was het daar veel ellendiger. Zij hadden bendes die mensen in elkaar sloegen als ze op de verkeerde plek stonden. Het was alleen in het midden van de club veilig.
Kris: Luke Bainbridge van The Guardian schreef in een recensie over How Not To Run A Club: “The Haçienda was […] in many ways the perfect example of how not to run a club – if you view a nightclub as a money-making business. But if […] you see it as an altruistic gift to your hometown and a breeding ground for the next generation of youth culture, it was, accidentally, purposefully, shambolically, anarchically, thrillingly, scarily, inspirationally, perfect.”
Jetti: Ik herken ons daar wel in. Als we rijk hadden willen worden, hadden we een ander soort club moeten beginnen. Ik denk dat de mensen die hier zijn geweest over veertig jaar zeggen: “Dat was echt legendarisch!” Hoewel ik er soms ook gestrest van raak.
Kris: Het is een grote verantwoordelijkheid. Onze mensen zijn afhankelijk van het inkomen dat ze hier verdienen. Het is altijd zoeken naar de balans. Aan de ene kant wil je dat er genoeg geld binnenkomt, aan de andere kant wil je ook het gevoel van BAR behouden.
Advertentie
De Haçienda hield het vijftien jaar vol. Hoelang blijven jullie bestaan?
Jetti: Ik weet niet of we zo lang hebben. Volgens mij tot 2019?
Kris: Ja, we hebben een contract tot de zomer van 2019.
Jetti: Juist. Binnenkort hebben we een gesprek over contractverlenging. Dat gaat waarschijnlijk per half jaar.
Kris: Ik denk niet dat daar veel uit gaat komen. De gemeente wil geen toezeggingen doen. Het is onzeker wat er met dit gebied gaat gebeuren. Op het stuk tussen BAR en Perron zouden kantoorgebouwen komen, maar dat is van de baan. Het is allemaal onzeker en een heet hangijzer voor de politiek. Niemand durft een beslissing te nemen. Gunstig voor ons, want hoe langer dat duurt, hoe langer wij hier kunnen blijven.Dit gebied, het Schieblok, wordt vaak genoemd als de plek waar het Rotterdamse nachtleven weer is opgebloeid. Hoe zien jullie dat?
Jetti: Ik ben het daar wel mee eens. Het is cool om te zien dat we hier met zoveel verschillende plekken naast elkaar kunnen bestaan en verschillende doelgroepen bedienen.
Kris: Het is allemaal in een vrij korte tijd opgericht, door mensen die nu halverwege de dertig zijn. Niemand begon met een zak geld, maar juist met minimale middelen. Dat schept een band. Van Amsterdammers horen we soms dat daar veel concurrentie is in het clubcircuit. Dat hebben we hier totaal niet.
Jetti: Ik zeg altijd tegen Kris dat ik supertrots ben op het feit dat wij die ene club in Rotterdam zijn waar Amsterdammers ook naartoe komen. Hagenezen trouwens ook. Daar ben ik megablij mee. Hier komt alles samen in een soort warm bad.
Jetti: Ik weet niet of we zo lang hebben. Volgens mij tot 2019?
Kris: Ja, we hebben een contract tot de zomer van 2019.
Jetti: Juist. Binnenkort hebben we een gesprek over contractverlenging. Dat gaat waarschijnlijk per half jaar.
Kris: Ik denk niet dat daar veel uit gaat komen. De gemeente wil geen toezeggingen doen. Het is onzeker wat er met dit gebied gaat gebeuren. Op het stuk tussen BAR en Perron zouden kantoorgebouwen komen, maar dat is van de baan. Het is allemaal onzeker en een heet hangijzer voor de politiek. Niemand durft een beslissing te nemen. Gunstig voor ons, want hoe langer dat duurt, hoe langer wij hier kunnen blijven.Dit gebied, het Schieblok, wordt vaak genoemd als de plek waar het Rotterdamse nachtleven weer is opgebloeid. Hoe zien jullie dat?
Jetti: Ik ben het daar wel mee eens. Het is cool om te zien dat we hier met zoveel verschillende plekken naast elkaar kunnen bestaan en verschillende doelgroepen bedienen.
Kris: Het is allemaal in een vrij korte tijd opgericht, door mensen die nu halverwege de dertig zijn. Niemand begon met een zak geld, maar juist met minimale middelen. Dat schept een band. Van Amsterdammers horen we soms dat daar veel concurrentie is in het clubcircuit. Dat hebben we hier totaal niet.
Jetti: Ik zeg altijd tegen Kris dat ik supertrots ben op het feit dat wij die ene club in Rotterdam zijn waar Amsterdammers ook naartoe komen. Hagenezen trouwens ook. Daar ben ik megablij mee. Hier komt alles samen in een soort warm bad.
Advertentie
Wat is het mooiste dat de afgelopen vijf jaar BAR jullie heeft gebracht?
Kris: Het eerste wat me nu te binnen schiet, is dat ik door BAR beter in staat ben om mijn kind op te voeden. Je leert dat je verantwoordelijk bent en wordt er noodgedwongen snel volwassen van. Dat vind ik heel mooi.
Jetti: Ook het gevoel van een groep mensen, die hechte community van vrienden, personeel en de mensen die hier vaak komen, dat is echt familie geworden. Dat we dat voor elkaar hebben gekregen vind ik heel bijzonder.
Kris: Het eerste wat me nu te binnen schiet, is dat ik door BAR beter in staat ben om mijn kind op te voeden. Je leert dat je verantwoordelijk bent en wordt er noodgedwongen snel volwassen van. Dat vind ik heel mooi.
Jetti: Ook het gevoel van een groep mensen, die hechte community van vrienden, personeel en de mensen die hier vaak komen, dat is echt familie geworden. Dat we dat voor elkaar hebben gekregen vind ik heel bijzonder.
