Een avondje hangen in de bunker van DHC

“110, 120, 130, geen enkel probleem. Schroevendraaier, koevoet, flipper en een baksteen, anders gaan we nergens heen.” Van de zwartste scholen in de Haagse Schilderswijk tot de witste scholen in Meppel: iedereen kent de teksten van Den Haag Connection (DHC) uit het hoofd als de rapgroep in 2004 een hype wordt met nummers als 180cc en Kom maar mee naar Den Haag. Niemand weet wie de jongens precies zijn, maar ze klinken hard en dat is genoeg. DHC bestaat op dat moment uit de Haagse Marokkanen Chillouh Herres, MC Rico en Omar Montana. Later komen Freaky Jason en Skiezo erbij. Ze nemen met een krakende microfoon en een gare laptop een stapel nummers en disstracks op. Voor het dissen van Ayaan Hirsi Ali wordt de groep zelfs gearresteerd. Skiezo en Chillouh duiken nog in 2009 op bij 101Barz, maar daarna blijft het een tijdje stil. Nu hebben Skiezo en Chillouh voor een album getekend bij label Wilde Westen. Het album nemen ze op in een soort bunker achter de Haagse wijken Zuiderpark en Moerwijk. Noisey ging bij ze langs om te horen hoe het met Skiezo (26) en Chillouh (34) gaat.

In de bunker staan wat banken en tafeltjes met asbakken vol peuken. Om de lamp in het plafond hangt een Marokkaanse vlag, op de muren zijn Tupac, Bob Marley en Tony Montana geschilderd. Achterin staat een grote pokertafel met een lege pizzadoos en PES erop. Als Skiezo binnenkomt begint hij meteen een jointje te draaien. “Ik doe dit effe, oké?”, zegt hij. Hij zal tijdens het interview niet stoppen met jointjes draaien.

Noisey: Hé Skiezo en Chillouh, wat hebben jullie de afgelopen jaren gedaan?
Skiezo: Gewoon hosselen toch, broer.
Chillouh: Ja man, we zijn druk geweest, maar niet met muziek.

Zijn jullie gaan studeren?
Skiezo: Nee joh, gek. Ik weet niet eens meer wanneer ik voor het laatst op school heb gezeten. Ik heb de basisschool wel afgemaakt met een havo/vwo-advies, maar ik kwam op de middelbare school uiteindelijk op het vmbo terecht. Dat heb ik volgens mij niet afgemaakt.
Chillouh: Ik ben van veel scholen in Den Haag getrapt. Ik kwam altijd pas ‘s middags. Ik weet nog dat een leraar blij naar me toe kwam toen ik er een keer ‘s ochtends was, omdat hij me eindelijk eens goedemorgen kon zeggen. Ik heb de mavo uiteindelijk wel met gemak gehaald, terwijl ik nooit wat deed. Potentie hebben we, maar toen deden we andere dingen.
Skiezo: We zaten op domme dingen.

Wat voor dingen?
Chillouh: Ik ging van school en heb veel dingen gedaan die niet horen. Ik wist wel dat ik het niet kon maken, maar het moest. Op dat moment denk je: zo moet ik overleven. Zo gaat het leven gewoon, het heeft geen zin om spijt te hebben.
Skiezo: Ik ben gaan hosselen en heb nergens spijt van, nooit. Je gaat vooruit, niet naar achteren.

Je denkt nooit: ik had nu een professor kunnen zijn? Professor Skiezo.
Skiezo: Haha, nee man. Als ze me ergens als professor willen en het betaalt goed, dan sta ik er. Tuurlijk broer. Maar nu gooien we het op de muziek. We hebben nooit echt voor de muziek gezeten, het was bijzaak. Nu komen we met nieuwe dingen, harde dingen.
Chillouh: Muziek was altijd een uit de hand gelopen grap. Als we zin hadden, deden we wat. Nu is het bikkelen en pakken we het serieus aan.

Wat is er met MC Rico, Omar Montana en Freaky Jason gebeurd?
Chillouh: Freaky Jason is van de aardbodem verdwenen. Omar Montana en Rico zie ik nog regelmatig, maar hebben al een tijdje niks met muziek gedaan. Montana heeft wel zin om weer eens een track te maken, maar het komt er maar niet van.

Hoe is DHC ooit begonnen?
Chillouh: We zaten rond 2003 bij mij thuis met MC Rico en Omar Montana te kloten met een gare laptop, muzieksoftware van vijf euro (Music Maker 5) en een microfoon met een sok eromheen. Zo is het begonnen, gewoon voor de lol. Het eerste nummer dat we opnamen was Stationshoeren. Als we rondreden in de auto deden we soms het cd’tje met Stationshoeren erin, gingen we lachen om de domme dingen die we zeiden. Ik weet niet hoe, maar die opname van Stationshoeren is zich een beetje gaan verspreiden via gekopieerde cd’s en internet. Mensen vonden het nog leuk ook, dus toen gingen we nog wat nummers maken. Waar ging Stationshoeren over?
Skiezo: Over stationshoeren toch.

Ah, ja. Daarna kwamen jullie met 180cc. Dat nummer blies op. Wat kregen jullie daarvan mee?
Chillouh: Dat was gek man. Iedereen kende het, echt iedereen. Mensen van wie ik het totaal niet had verwacht luisterden het ook en kenden de teksten uit hun hoofd. Zelfs kakkers en zo, alles.
Skiezo: Ik kan misschien nog wel beter vertellen wat de impact van 180cc was. Ik was toen twaalf, fan van DHC en vond 180cc het beste nummer ooit. Als je hoorde dat er een nieuw nummer van DHC uit was, stuurde iemand die jou op MSN. Je bleef naar die groene balk kijken tot-ie op honderd procent was.

Ik had een cd van mijn broer met alleen maar nummers van DHC erop gebrand. Ik hoorde Ambitionz Az A Ridah van Tupac later en dacht: Tupac heeft gewoon die beat van DHC gejat! Zo erg was het, haha. Je kon niet eens meer luisteren naar het nummer van Tupac. Je hoorde gewoon DHC. Ja man, dat waren gekke tijden.

Hoe ben jij daarna zelf lid van DHC geworden Skiezo?
Skiezo: Ik begon ook muziek te maken en ben toen via MSN in contact gekomen met Chillouh. Later kwamen Chillouh en ik er ook achter dat onze vaders bekenden van elkaar zijn. Zo ging het snel.

Hebben jullie in die periode eigenlijk ook optredens gedaan als DHC?
Chillouh: Hier en daar in Den Haag, optredens van tien minuten. En ze moesten nog goed betalen ook, anders kwamen we helemaal niet.
Skiezo: We pakten het geld en gingen weg. Het was altijd wel leuk. Het optreden in de Asta was voor mij de beste ervaring. Dat was een gekkenhuis man.
Chillouh: Je hebt daar twee podiums. Iedereen liep weg bij het hoofdpodium met Appa en Sjaak en kwam naar de kleinere zaal waar wij stonden. Die zaal was helemaal bomvol en toen we klaar waren was iedereen vertieft. Ze gingen niet eens meer naar de hoofdzaal.

Wat is er gebeurd toen DHC werd gearresteerd voor de disstrack over Ayaan Hirsi Ali?
Chillouh: Dat was serieuze shit voor Rico, Omar Montana en mij. De eerste eis tegen ons was levenslang voor doodsbedreiging. Ze wilden een wet gebruiken voor het belemmeren van een lid van de Staten Generaal. In het begin dachten we: what the fuck. We gingen naar een advocaat in Den Haag, maar dat was echt een koekenbakker. Via via namen vier advocaten van het kantoor Bohler, Franke, Koppe en Wijngaarden contact met ons op. Zij zijn heel bekend en hebben Willem Holleeder en Volkert van der G. bijgestaan.
Skiezo: Zij roken natuurlijk ook dat het een mediahype was waarmee ze konden scoren.
Chillouh: Die advocaten waren echt beesten. We zijn uiteindelijk vrijgesproken.

Dat moet een gekke tijd zijn geweest. Jullie waren in een keer nationaal nieuws met jullie opnames in een sok.
Chillouh: Het was allemaal in de tijd vlak na 9/11, dus het werd snel opgeklopt. Ze hebben een inval gedaan bij mij thuis, bij mijn ouders thuis en mijn vrienden. We hebben 22 dagen onterecht vastgezeten. Ik weet nog dat we een keer bij een rechercheur op verhoor moesten, een echte Hagenees, die zei ook: “Ik weet niet wat ik hiermee aanmoet, ik vind het bullshit.”
Skiezo: Theo Maassen zei op televisie ook dat het nergens op sloeg dat DHC werd gearresteerd. Hij heeft toen een track gemaakt waarop hij allemaal mensen ging bedreigen, van de koningin tot Dick Advocaat. Hij liet zien dat je als blanke man wel allemaal gekke dingen kan lopen roepen op een nummer, omdat je dan op artistieke vrijheid wordt afgerekend. Maar DHC was opeens een terroristische beweging.

Gaan jullie weer mensen dissen op jullie nieuwe album of hebben jullie dat gehad?
Chillouh: In principe hebben we dat gehad, tenzij iemand iets wil doen. Dan krijgt die persoon gelijk de volle laag. Misschien dat ik wel een keer denk: die Wilders moet ook een lesje krijgen. Maar als we hem aan zouden pakken, zou het op een grappige manier moeten.
Skiezo: Wilders, wie neemt hem serieus man? Als ik hem zou zien, zou ik hem niet eens wat aandoen. Hij zegt gekke dingen, maar het raakt mij niet. Ik zeg je eerlijk, ik vind hem gewoon grappig.

Wat vind je grappig aan hem?
Skiezo: Heel veel toch. Die man zegt zoveel dingen waarvan je denkt: meent hij dat nou, of zit ik nou naar Najib Amhali of Theo Maassen te kijken?
Chillouh: Soms als ik naar Nederland 2 of zo kijk, naar die politieke dingen, heeft Wilders toch wel die punchlines, die gekke dingen waarmee hij andere politici voor schut zet. Dan moet ik wel lachen. Het zijn allemaal acteurs. Hij gaat niks klaarspelen, nooit.
Skiezo: Het enige wat ik van Wilders weet zijn die uitspraken van “minder Marokkanen”. Dat is toch gewoon grappig? Als hij met een goed bod komt en zegt: ga naar Marokko voor dit bedrag, dan ben ik weg vriend. Dus er valt over te praten?
Skiezo: Tuurlijk, sowieso. Misschien kan zijn vrouwtje ook mee.

Den Haag is een heel gesegregeerde stad. Wat vinden jullie daarvan?
Skiezo: Ik ken dat woord niet.

Dat je aan de ene kant wijken hebt als het Statenkwartier en Benoordenhout en aan de andere kant…
Chillouh: De nette buurten daar en de rest hier.
Skiezo: Oja, het is verdeeld. In Transvaal heb je bij de De La Reyweg een buurt die Kaaskoppenbuurt wordt genoemd. Ik dacht altijd dat die letterlijk zo heette. Ik zweer het je. Omdat ik als kleine jongen altijd hoorde: hij is bij Kaaskoppenbuurt. Twee, drie jaar geleden noemde ik het ook zo. Maar toen dacht ik opeens: hé, misschien heet het helemaal niet zo. Ik kom er net achter.

Den Haag is wat dat betreft een gekke stad hè, anders dan Amsterdam bijvoorbeeld.
Skiezo: Klopt, als Marokkanen van buitenaf naar deze wijken komen, zeggen ze vaak: hier is het net als in Marokko. Het zijn hier allemaal Marokkanen. Broer, je komt hier verder in de wijk als je Marokkaans praat dan als je Nederlands praat.

Naar welke artiesten luisteren jullie?
Skiezo: Eerlijk, ik luister niet echt Nederlandse muziek. Terwijl we zelf eigenlijk onderdeel van de scene in Nederland zijn, zijn we helemaal niet op de hoogte van what the fuck hier allemaal gebeurt. We luisteren vooral Franse rappers, van Alrima tot Lacrim. Dat voel ik meer. Ik begrijp niet wat ze zeggen, maar het klinkt lekker.
Chillouh: Mijn Frans is altijd wel redelijk geweest, dus ik begrijp meestal wel waarover het gaat. Ik vind dat de hiphop uit Frankrijk Amerika heeft ingehaald. Uiteindelijk komen die gasten allemaal uit een verrotte buurt, de banlieues van Marseille, Parijs, dat soort steden.

Het begint altijd met de straat, maar het wordt vaak snel commercieel. Denken jullie dat je ook zo’n pad gaan bewandelen de komende jaren?
Skiezo: Nee man, ik niet. Ik ben niet anders gewend. Dit is wat ik altijd heb gedaan en dat blijf ik doen. Als je niet meer geloofwaardig bent voor de straat, is het klaar.
Chillouh: Dat hoeft ook niet. Kijk naar jongens als Lijpe en Ismo. Dat zijn jongens die zichzelf zijn gebleven en dat werkt gewoon. Ik heb een tijdje geleden In m’n Space gemaakt omdat ik die beat relaxed vond, maar dat is eigenlijk niks voor mij. Dat zou ik niet zo snel weer doen. Je komt het verst met wat je het liefst zelf maakt.
Skiezo: Als je je teveel bezighoudt met zieltjes veroveren, ga je de mist in.

Hoe zou je jullie doelgroep omschrijven?
Skiezo: In één woord: straat.