Het tragische verhaal van de man die naar de ruimte ging en nooit meer terugkeerde

De ufo van Taylor. Foto eigendom van Grace Anne Young

Robert Keller kijkt uit het raam van zijn kantoor en denkt aan de laatste keer dat hij zijn beste vriend zag, meer dan dertig jaar geleden: “Granger en ik waren jarenlang echt onafscheidelijk. Waar hij ging, ging ik ook. We waren elkaars beste vrienden.”

Op de avond van 29 november 1980 liet de 32-jarige Granger Taylor een opmerkelijk briefje achter voor zijn ouders, waarna hij verdween van hun boerderij in Duncan, een klein stadje op het Vancouvereiland in Canada. Op het briefje stond:

Videos by VICE

“Lieve pa en ma,

Ik ben vertrokken om aan boord te stappen van een ruimteschip met aliens, omdat terugkerende dromen me hebben verteld dat ik op een interstellaire reis van 42 maanden moet gaan om het reusachtige universum te verkennen. Daarna zal ik terugkeren. Ik laat al mijn bezittingen aan jullie na, aangezien ik daar geen gebruik meer van zal maken. Lees alsjeblieft de instructies die in mijn testament staan, ze zullen als gids fungeren.

Ik hou van jullie, Granger.”

Granger Taylor. Foto eigendom van Grace Anne Young

Granger had in zijn testament het woord “dood” doorgekrast en er “vertrek” van gemaakt. Volgens de lokale krant Times Colonist was er op de achterkant van het briefje een soort kaart getekend. Hetzelfde artikel beweerde ook dat Taylor voor het laatst werd gezien bij Bob’s Grill, een lokaal restaurant, rond half zeven ‘s avonds. Kort daarna verdween hij.

De politie werd gebeld en daarop volgde een zoektocht, maar noch Taylor, noch zijn felroze truck werden gevonden. “Je zou toch op z’n minst verwachten die auto terug te vinden,” zo verklaarde rechercheur Mike Demchuk van de Royal Canadian Mounted Police (RCMP) aan de lokale krant. “Het is gewoon niet mogelijk om zoiets te lozen zonder dat iemand daar iets van merkt.”

Het briefje dat Taylor had achtergelaten kwam voor velen als een verrassing, maar degenen die hem goed kenden waren op de hoogte van zijn obsessie met aliens en de ruimte. Net voor zijn verdwijning had Taylors obsessie zulke grote vormen aangenomen, dat hij had besloten om zelf een ruimteschip te bouwen in de schuur bij de boerderij van zijn ouders (waar hij soms logeerde). Robert Keller, een vriend van Taylor, vertelde VICE dat “hij soms droomde dat de aliens kwamen om hem te halen.”

Taylors zus bekijkt een vliegtuigvleugel. Foto eigendom van Grace Anne Young

Granger Ormond Taylor werd geboren op 7 oktober 1948 op het Vancouvereiland. Zijn eerste levensjaren werden getekend door tragedie; zijn vader verdronk toen hij nog jong was vlakbij hun huis bij Horn Lake. Taylor groeide uit tot een grote en grofgebouwde man, die toen hij nog op de middelbare school zat in het worstelteam zat. Maar zijn persoonlijkheid stond in sterk contrast met zijn imposante figuur; Taylor was verlegen en vrij stil. Sommigen noemden hem excentriek.

Taylor stopte op zijn veertiende met school, en begon bij lokale doe-het-zelf-winkels te werken, waar hij een obsessie ontwikkelde voor machines. Het duurde niet lang tot z’n vrienden en familie doorhadden dat Taylor vrijwel alles kon repareren. Rond zijn vijftiende had hij al een auto met één-cilinder-motor gerepareerd, en daarnaast een bulldozer een opknapbeurt gegeven, die hij gebruikte om buren met bouwprojecten en klusjes te helpen. Later repareerde hij een oude stoomlocomotief, die hij ergens uit de bossen vandaan had getoverd; uiteindelijk werd het ding tentoongesteld bij de BC Forest Discovery Centre in Duncan. Eén van Taylors grootste prestaties was de restauratie van een P-40 Kittyhawk vliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog, dat later door een verzamelaar gekocht werd voor tienduizenden dollars.

Foto door de auteur

“In mijn ogen was hij een genie,” vertelt Keller, die Taylor hielp met het restaureren van het vliegtuig, aan VICE. Keller zei dat hij en Taylor bevriend raakten dankzij een gedeelde hobby: het roken van wiet. Als ze samen high waren, praatten ze vaak over de ruimte en aliens. “Taylor hielp me en beschermde me,” zegt Keller. Net als Taylor had Keller weinig interesse in zijn opleiding, en ook hij stopte op jonge leeftijd met school. Vrijwel meteen ontstond er een vriendschap tussen de twee mannen. Keller beleefde veel plezier aan de tijd die hij doorbracht met Taylor, maar Taylor nam zijn werk vooral heel serieus. “Ik denk dat hij een genie was, dat balanceerde op het randje van krankzinnigheid,” voegt Keller toe.

De populariteit van ufo’s, aliens en de ruimte bereikte in de popcultuur een hoogtepunt tijdens de jaren veertig en vijftig. Gedurende de Tweede Wereldoorlog namen piloten grote lichtballen waar in de lucht, die later “foo fighters” werden genoemd; het bestaan van deze lichtballen was niet te verklaren (experts zouden deze fenomenen later linken aan elektrostatica, electromagnetica of de weerspiegeling van het licht, terwijl anderen beweerden dat het te maken had met de psychologische staat waarin de piloten verkeerden).

Na de oorlog was er sprake van een aantal beruchte ufo-sightings en vermeende ontvoeringen door aliens. Eén van de beruchtste voorbeelden stamt uit 1947, toen er geclaimd werd dat er een ruimteschip was neergestort vlakbij Roswell in New Mexico (later werd bekend dat het om een luchtballon van de Amerikaanse luchtmacht ging, die werd ingezet voor surveillancedoeleinden — of misschien wil de Amerikaanse overheid je dat alleen laten geloven). In 1961 beweerde het stel Barney en Betty Hill dat ze ontvoerd waren door aliens op het platteland van New Hampshire. In 1976 meldden twee Iraanse piloten van een F-4 Phantom II dat de instrumentatie en mogelijkheden tot communicatie verloren gingen toen ze over Teheran vlogen. De piloten beweerden “felle lichten in de lucht” gezien te hebben, en de gefaalde missie werd toegeschreven aan een ufo. Tegen het einde van de jaren zeventig waren ufo’s en aliens culturele fenomenen geworden; zoals ook bleek uit de vele Hollywoodfilms die uitkwamen, zoals Close Encounters of the Third Kind, Star Wars en Star Trek.

Foto eigendom van Grace Anne Young

Het was in deze periode dat Taylor tegen Keller zei dat hij van plan was zijn eigen ruimteschip te gaan bouwen. Keller vertelde aan VICE dat Taylor vervolgens het grootste deel van het jaar besteedde aan het bouwen van een levensgrote replica van een ruimteschip, bestaande uit losse onderdelen die hij bij elkaar had verzameld op de lokale schroothoop.

Douglas Curran, auteur van het boek In Advance of the Landing: Folk Concepts of Outer Space, bracht een bezoekje aan het ruimteschip van Taylor, voordat het van de familieboerderij verdween. In het boek beschreef hij tot in detail hoe het interieur van het ruimteschip eruitzag: “Het ruimteschip bestond uit twee schotels, en hij had het aangekleed met een televisie, een bank en een houtoven. Hij was geobsedeerd door het vraagstuk hoe vliegende schotels worden aangedreven, en zat urenlang in het schip te peinzen. Vaak sliep hij er ook.”

De Time Colonist meldde dat Taylor ongeveer een maand voordat hij vermist raakte aan zijn vriend Bob Nielson had verteld dat hij direct contact had met aliens: “Dan lag hij daar en communiceerde hij mentaal met een wezen in een ander sterrenstelsel. Hij kon ze niet zien, maar hij communiceerde wel met ze.” Nielson zei wel dat veel mensen dachten dat Taylor zich alles inbeeldde.

Dit zal waarschijnlijk niet als een verrassing komen, maar volgens familieleden nam Taylor in de maanden voor zijn verdwijning veel lsd. “Gedurende de laatste paar maanden gebruikte hij wel een paar keer per dag lsd,” zo vertelde zijn zus Grace Anne Young aan VICE. In een brief die zijn nicht Jaclyn Sandiford aan zijn moeder schreef, stond hetzelfde.

“Vrienden van Granger zeiden dat hij behoorlijk veel lsd gebruikte die zomer, maar geen slechte trips had gehad en geen nare bijwerkingen ervoer. Ze zeiden dat hij vaak praatte over naar de ruimte gaan, en dat hij een soort mentaal contact had met een alien. Hij was daar heel stellig en nuchter over. Een dag of twee voordat hij verdween, zei hij tegen hen dat hij binnenkort zou vertrekken. Ze lijken allemaal te geloven dat Granger heeft gedaan wat hij zei dat hij ging doen – en als ik het zo allemaal op een rijtje zet, geloof ik dat ook,” schreef ze.

Foto door de auteur

In maart 1986, bijna zes jaar na de verdwijning van Taylor, vonden lokale bosbouwers sporen van een grote explosie in de buurt van Mount Prevost, niet ver van het ouderlijk huis van Taylor. Volgens de Montreal Gazette werden er menselijke botresten gevonden op de plek. “Tot er verder bewijs wordt gevonden, gaat de politie ervan uit dat deze van Taylor zijn,” staat er in het artikel. Het artikel beweert ook dat Taylor dynamietstaven in zijn truck had liggen, die bedoeld waren om boomstronken mee weg te blazen.

Een officieel onderzoek van de lijkschouwer concludeerde op basis van het indirecte bewijs dat gevonden werd op de plek van de explosie dat Taylor hier gestorven was. De lijkschouwer stelde vast dat Taylor dynamietstaven in zijn truck had, en dat deze op een bepaald moment – per ongeluk of expres – zijn afgegaan.

Keller zei tegen VICE dat Taylor vaak dynamiet in zijn truck had liggen (een gebruikelijke manier om boomstronken op te ruimen in die tijd). Keller voegde toe dat Taylor vaak genoeg met dynamiet had gewerkt, en wist hoe hij met dit soort explosieven om moest gaan.

Foto via Grace Anne Young

Het bewijs dat in het lijkschouwersrapport wordt aangehaald lijkt er allemaal op te wijzen dat Taylor is omgekomen in een explosie. Maar als het zelfmoord was, twijfelen zijn vrienden en familie over zijn daadwerkelijke motieven. Zijn stiefzus Joan Mayo denkt dat het kwam doordat Taylor eenzaam was. “Hij had zijn eigen manier van dingen doen…hij was gewoon anders,” zegt ze. Achteraf gezien wou Mayo dat ze Taylor vaker had uitgenodigd voor feestjes. “Als ik er nu op terugkijk, voel ik me schuldig dat ik hem niet vaker uitnodigde. Ik heb er spijt van dat ik hem niet vaker meevroeg.”

Maar zijn zus Grace Anne Young denkt dat de lsd iets te maken had met zijn dood. Is het mogelijk dat hij door de lsd geen grip meer had op wat echt was en wat niet? Een van de laatste herinneringen die Young heeft aan haar broer, is dat hij vroeg of hij bij haar mocht komen logeren in Vancouver. Zij zei tegen Taylor dat ze niet dacht dat haar huisgenoten dat goed zouden vinden. “Misschien als hij wel was gekomen…had hij dit niet gedaan…had hij zichzelf niet opgeblazen,” zegt ze.

Keller, die jarenlang goed bevriend was met hem, gelooft niet dat Taylor zelfmoord pleegde. “Vlak voordat we het ruimteschip bouwden, had Taylor gezegd dat als hij wilde verdwijnen, hij alleen maar een baard hoefde te laten staan en naar een ander land te verhuizen, en dan zou niemand weten waar hij was,” zegt hij.

Foto met dank aan Grace Anne Young

Het verlies van Taylor heeft een levenslange impact gehad op Keller. “Het was alsof ik een broer had verloren, of een vader. Het idee dat Granger er niet meer was, vond ik verschrikkelijk. Granger was mijn mentor; ik ben wie ik ben door die gast.”

Tot op de dag van vandaag weet niemand zeker wat er precies gebeurd is met Taylor. Er gaan geruchten dat zijn lichaam hoog in een boom gevonden werd, niet ver van de explosie, terwijl anderen denken dat hij een nieuw leven is begonnen in Zuid-Amerika.

Maar er zijn ook mensen die geloven dat er sprake is van een complot. Op websites voor ufo-liefhebbers, zoals Mysterious Universe, is een hele rits samenzweringstheorieën te vinden: aliens bliezen de auto van Taylor op zodat het leek alsof hij zelfmoord had gepleegd; zijn ruimtereis was een enkele reis, en het was nooit de bedoeling dat hij zou terugkeren naar aarde; hij gebruikte de dynamietstaven om zichzelf de ruimte in te lanceren; of hij werd gerekruteerd door een geheim agentschap omdat hij zo’n genie was.

De waarheid is dat niemand zeker kan weten wat er gebeurd is met Taylor. Maar als de speciale relativiteit van ruimte en tijd echt bestaat, dan is Taylor misschien wel op weg naar huis, op zoek naar de perfecte plek om zijn ruimteschip te landen.