Dik een maand geleden hoorde ik de nieuwe track van RBDJAN samen met Brace. Van Brace had ik al jaren niet meer gehoord. Hij heeft zo’n stem waarvan je pas weet dat je hem hebt gemist, zodra je hem weer hoort. Ik dacht: dit kon nog wel eens de comeback van de Moppie-zanger worden. Zo las ik op zijn Wikipedia-pagina dat er nog altijd een nieuw album aan zit te komen. Maar een week later las ik nota bene op de site van de Telegraaf (en waarom niet op State Magazine?) dat hij stopt met rappen [sic]. Waarom? Om daar achter te komen, ging ik naar Isabella in Hilversum: de kledingzaak van zijn toekomstige, zwangere vrouw, waar het nieuwe leven van Brace zich afspeelt.
Aan de andere kant van de straat in Hilversum zijn de winkels al gesloten. Ze hebben al de hele dag geen stroom. Boffen zij even, want het is de enige tropische dag die juni zal tellen. In shop Isabella zit Brace samen met zijn zwangere vriendin, die dezelfde naam draagt als de winkel, achter de kassa. Eigenlijk wachten ze tot het gesprek met mij erop zit, want dan trekken ook zij de deur achter zich dicht. Vrienden komen even langs wippen. Ze spreken af om straks bij Brace thuis een barbecue te houden. Hij zegt dat hij nog op zoek is naar een opblaaszwembad. Ik tip hem de aanbieding van Wehkamp, waar ik die dag nog een reclame van voorbij zag komen. Dit is het nieuwe leven van Brace: er komt geen album meer, geen nieuwe Moppie, Drijfzand of Leipe Mocro Flavour. Brace mag ik hem blijven noemen, graag zelfs, dat is zijn roepnaam, maar Brace de zanger zal hij de komende tijd niet meer zijn. Helemaal stoppen doet hij niet. Hij heeft die stem, kan niet anders. Maar zoals hij het zelf zegt: “Ik speelde bij Chelsea, nu ga ik terug naar een gewone club. Ik woon nu in Huizen, dus laat het FC Huizen zijn.”
Videos by VICE
“Al leek het misschien al een tijdje stil rondom mijn muziek, ik tourde nog veel met Ali B en ik bracht nog veel dingen uit samen met Darryl. Vooral het touren vond ik zwaar. Elke dag hetzelfde: opstaan, naar een zaal rijden, die avond een half uurtje optreden en dan weer naar huis. Het was werk, ik verdiende er mijn geld mee, dat is fijn. Zeker als je dat kunt doen met Ali B. Ik denk dat veel mensen mijn plaats in zouden willen nemen. Maar ik trok het niet meer.”
“Ook de motivatie om een album te maken was zoek en dat is toch belangrijk. Onmisbaar zelfs. Ali liet me in 2011 bij zijn label tekenen, maar ook hij zag het op een gegeven moment. Ik was bezig met een EP met covers van onder meer Marco Borsato en Frans Duijts, maar dan in de Brace-stijl. Ik weet zeker dat het aanslaat als ik het uitbreng. Brechje [manager Brace, vrouw van Ali] voelde het ook zo: mensen gaan dit mooi vinden. Maar ik sprong geen gat in de lucht. Het voelt niet meer goed. Op mijn 11de begon ik met muziek maken, op mijn 18de werd ik bekend. Nu ben ik 26 jaar. Er is veel veranderd. MTV en TMF zijn weg, die zenders waren de basis van mijn carrière. Al die house tegenwoordig. Ik vind dat mooi, maar ik ben van de soul en r & b. Ik denk dat ik even gas terug moet nemen. Maar ik weet zeker dat die oude soul uit de jaren zeventig zeker terug gaat komen. Ik wil nu de tijd nemen voor andere dingen. En ik wil genieten.”
“Het hoogtepunt uit mijn carrière is toch het begin. De eerste videoclip met Lange Frans, en Moppie. Het was nieuw, verfrissend en ik had dit nog nooit meegemaakt. Het is als een ritje in de Goliath. Het voelt nooit meer als de eerste keer. Daarom moet je ook niet iets voor de tweede keer proberen. Je gaat altijd teleurgesteld raken. Ik heb keihard geprobeerd terug te komen. Ik ga het weer maken, dacht ik. Maar mijn hart wilde niet meer. Het voelt niet als falen. Ik ben eerder een winnaar, omdat ik de keuze heb durven te nemen om te stoppen in plaats van maar door te vechten als een kip zonder kop. Natuurlijk zullen er mensen zijn die me een loser vinden en altijd negatief zullen blijven praten. Maar als ik ’s ochtends naast mijn vriendin wakker word en de zon schijnt naar binnen, dan kan ik me daar niet druk over maken.”
“Misschien was ik vroeger wel een egoïst, ja. Vroeger deed ik alleen maar iets voor een goed doel om dat tegen anderen te kunnen zeggen. Nu ben ik ook echt trots als ik zoiets doe. Dat geeft mij een beter gevoel dan wanneer ik in de spiegel kijk en mezelf zie met een nieuwe blouse en sneakers aan. Misschien dat het met volwassen worden te maken heeft, maar in die fase zit ik nu. Misschien ben ik een mietje, maar hier ben ik tevreden mee.”
