Tatoeages doen pijn, maar voor de meeste mensen is de pijn gewoon een noodzakelijk kwaad. En tattooartiesten proberen meestal rekening te houden met de pijngrens van hun klanten, door regelmatig even pauze te houden en grotere pieces over meerdere sessies te verdelen. Het is niet normaal dat mensen worden vastgebonden terwijl ze getatoeëerd worden, of dat ze schreeuwend van de pijn overeind proberen te komen om aan de naald te ontsnappen. Ook is het niet normaal om sadistische vreugde te zien op de gezichten van meerdere tattooartiesten terwijl ze urenlang dikke, zwarte lijnen in iemands huid kerven.
Advertentie
Maar Brutal Black is dan ook niet normaal. Valerio Cancellier, Cammy Stewart en Phillip '3Kreuze' zijn de drie tattooartiesten achter het project, en willen van tatoeages weer een ritueel en een vorm van wedergeboorte maken. Wat ze bedacht hebben is één van de bruutste ervaringen die je je kan voorstellen; ze beweren zelf trots dat het je "leven zal verwoesten."Ik nam contact met ze op om erachter te komen waarom iemand dit in godsnaam zou doen.
VICE: Waarin verschilt Brutal Black van een normale tattoosessie?
Cammy Stewart: Bij mijn normale werk draait het om het eindresultaat, dat is wat telt. Maar dit is iets totaal anders voor mij. Ik ga niet beweren dat deze vorm van tatoeëren voor iedereen geschikt is, maar het concept doorbreekt wat de tattoowereld naar mijn idee geworden is: plastic, zielloos, en ingelijfd door mode, de media en populaire cultuur. Voor mij is dit een dikke middelvinger naar wat tatoeëren volgens de meeste mensen geworden is.
Valerio Cancellier: De tatoeagewereld is nu een continue zoektocht geworden naar een hoogwaardig ambachtelijk product, wat dan vaak 'kunst' wordt genoemd, waarbij het rituele aspect wordt genegeerd. Brutal Black Project wil geen compromissen sluiten. Het fundamentele aspect is het ervaren van het ritueel.
Phillip 3Kreuze: In mijn dagelijkse tattoowerk ga ik ook ruw en hard te werk, en bedek ik hele lappen huid in korte tijd, maar ik besteed wel meer aandacht aan de klant en zijn lichaam. In dit project is er geen medeleven, geen aarzeling, geen gevoel van empathie – het was wel een beetje raar om je zo te gedragen. Maar het is fucking sick om deze mensen kapot te maken tijdens de sessie. Om de pijn in hun ogen te zien, hun lichaam te zien trillen, de rotzooi. Het maakt me trots dat ik samen met mijn klanten een doel bereik. In dit geval is dat dan geen sleeve of een grote piece, maar het breken van iemands wil en om echt tot het uiterste te gaan. Als je bijna niet meer kan lopen na de sessie, dan heb je het goed gedaan. Pijn gaat voorbij, maar trots is voor eeuwig!
Cammy Stewart: Bij mijn normale werk draait het om het eindresultaat, dat is wat telt. Maar dit is iets totaal anders voor mij. Ik ga niet beweren dat deze vorm van tatoeëren voor iedereen geschikt is, maar het concept doorbreekt wat de tattoowereld naar mijn idee geworden is: plastic, zielloos, en ingelijfd door mode, de media en populaire cultuur. Voor mij is dit een dikke middelvinger naar wat tatoeëren volgens de meeste mensen geworden is.
Valerio Cancellier: De tatoeagewereld is nu een continue zoektocht geworden naar een hoogwaardig ambachtelijk product, wat dan vaak 'kunst' wordt genoemd, waarbij het rituele aspect wordt genegeerd. Brutal Black Project wil geen compromissen sluiten. Het fundamentele aspect is het ervaren van het ritueel.
Phillip 3Kreuze: In mijn dagelijkse tattoowerk ga ik ook ruw en hard te werk, en bedek ik hele lappen huid in korte tijd, maar ik besteed wel meer aandacht aan de klant en zijn lichaam. In dit project is er geen medeleven, geen aarzeling, geen gevoel van empathie – het was wel een beetje raar om je zo te gedragen. Maar het is fucking sick om deze mensen kapot te maken tijdens de sessie. Om de pijn in hun ogen te zien, hun lichaam te zien trillen, de rotzooi. Het maakt me trots dat ik samen met mijn klanten een doel bereik. In dit geval is dat dan geen sleeve of een grote piece, maar het breken van iemands wil en om echt tot het uiterste te gaan. Als je bijna niet meer kan lopen na de sessie, dan heb je het goed gedaan. Pijn gaat voorbij, maar trots is voor eeuwig!
Advertentie
Dus hoe begon dit allemaal?
Stewart: Ik ontmoette Valerio online via Facebook. Hij had een tattoo gezet op iemands gezicht. Ik vond de tatoeage mooi en wilde hem graag spreken. Na een paar e-mailtjes besloten we samen te werken aan een groot project in Italië. Dat ging goed, we konden goed met elkaar opschieten, en onze tattoostijlen pasten goed bij elkaar, dus bleven we samenwerken, meestal zo'n twee keer per jaar. We hebben tot nu toe drie projecten samen gedaan. Het laatste project was in Duitsland, waar Phillip er ook bij kwam; maar ik kon uiteindelijk niet komen doordat er problemen waren met m'n vlucht.
3Kreuze: Cammy had wat problemen om vanuit Schotland het land binnen te komen, dankzij zijn uiterlijk en een paar getatoeëerde hakenkruizen – de politie had wat extra vragen voor hem waardoor hij z'n vlucht miste. Dus het hele project moest plaatsvinden onder nieuwe voorwaarden. Het stond al een paar maanden op de planning, en onze cliënt, een goede vriend van mij, had al gezegd dat hij er klaar voor was. Frankie wist dat hem iets ongelofelijk primitiefs en bruuts te wachten stond. Het tatoeëren nam in totaal vijf uur in beslag verspreid over twee dagen, zo snel mogelijk achter elkaar, maar met pauzes voor kotsen en huilen.
Stewart: Ik ontmoette Valerio online via Facebook. Hij had een tattoo gezet op iemands gezicht. Ik vond de tatoeage mooi en wilde hem graag spreken. Na een paar e-mailtjes besloten we samen te werken aan een groot project in Italië. Dat ging goed, we konden goed met elkaar opschieten, en onze tattoostijlen pasten goed bij elkaar, dus bleven we samenwerken, meestal zo'n twee keer per jaar. We hebben tot nu toe drie projecten samen gedaan. Het laatste project was in Duitsland, waar Phillip er ook bij kwam; maar ik kon uiteindelijk niet komen doordat er problemen waren met m'n vlucht.
3Kreuze: Cammy had wat problemen om vanuit Schotland het land binnen te komen, dankzij zijn uiterlijk en een paar getatoeëerde hakenkruizen – de politie had wat extra vragen voor hem waardoor hij z'n vlucht miste. Dus het hele project moest plaatsvinden onder nieuwe voorwaarden. Het stond al een paar maanden op de planning, en onze cliënt, een goede vriend van mij, had al gezegd dat hij er klaar voor was. Frankie wist dat hem iets ongelofelijk primitiefs en bruuts te wachten stond. Het tatoeëren nam in totaal vijf uur in beslag verspreid over twee dagen, zo snel mogelijk achter elkaar, maar met pauzes voor kotsen en huilen.
Op welk punt besefte je dat het Brutal Black Project meer was dan een esthetisch ding?
Stewart: Hoe ik ertegenaan keek begon te veranderen toen ik de reacties van de cliënten tijdens het tattooproces zag. Het project gaat niet altijd om de uitkomst; het gaat om het proces. Het terugbrengen van het primitieve, de overgangsrite. Het limiet van je innerlijke zelf pushen. Hoe graag wil je iets? Kan je het volhouden tot het einde? De lijnen die achterblijven zijn alleen maar een herinnering aan wat je over jezelf hebt geleerd tijdens het proces. Voor mij zijn de tekens die achterblijven op de huid minder belangrijk dan de tekens die achterblijven in je geest.
Cancellier: Er lag niets vast, niets was gepland, niets was gedwongen. Het was nog steeds niet duidelijk wat het zou worden, maar er ontstond wel een bepaald bewustzijn. Brutal Black herinnert je aan de primitieve bruutheid die verpest werd door de moderniteit. Er zijn heel veel andere gewelddadige rituelen die ook gezien kunnen worden als overlevingstesten. Hoewel het project niet een ode is aan stamrituelen, heeft het wel een vergelijkbare energie.
Stewart: Hoe ik ertegenaan keek begon te veranderen toen ik de reacties van de cliënten tijdens het tattooproces zag. Het project gaat niet altijd om de uitkomst; het gaat om het proces. Het terugbrengen van het primitieve, de overgangsrite. Het limiet van je innerlijke zelf pushen. Hoe graag wil je iets? Kan je het volhouden tot het einde? De lijnen die achterblijven zijn alleen maar een herinnering aan wat je over jezelf hebt geleerd tijdens het proces. Voor mij zijn de tekens die achterblijven op de huid minder belangrijk dan de tekens die achterblijven in je geest.
Cancellier: Er lag niets vast, niets was gepland, niets was gedwongen. Het was nog steeds niet duidelijk wat het zou worden, maar er ontstond wel een bepaald bewustzijn. Brutal Black herinnert je aan de primitieve bruutheid die verpest werd door de moderniteit. Er zijn heel veel andere gewelddadige rituelen die ook gezien kunnen worden als overlevingstesten. Hoewel het project niet een ode is aan stamrituelen, heeft het wel een vergelijkbare energie.
Advertentie
Wat denk je dat iemand drijft om zich op deze manier te laten tatoeëren?
Stewart: Ik kan alleen voor mezelf spreken, aangezien ik denk dat iedereen zijn eigen redenen heeft om hieraan mee te doen. Ik geniet van de energie die wordt gedeeld tussen de cliënten en de tattooartiest; het is voor iedereen heel erg intens, op een goede manier. Het is soms goed om jezelf een klein beetje verder te pushen dan je denkt dat je kan gaan, als artiest, maar ook als het gaat om het uithoudingsvermogen en de vastberadenheid van de cliënt. Er is geen einddoel. Het leven is een reeks van gebeurtenissen, en dit is er gewoon eentje van. Tatoeëren kan je helpen om je kern te vinden en te leren dat pijn, net als genot, verwerkt kan worden op welke manier je maar wilt. Het is niets meer dan een intens moment in een leven dat grotendeels gevuld wordt door gevoelens die je makkelijk kan vergeten. Je gaat terug naar het primitieve – ooit waren we krijgers. Onthoud dat. Het is makkelijk om een robot te worden in de saaie wereld waarin we gedwongen worden te leven.Cancellier: Iedereen is vrij om de ervaring op zijn eigen manier te beleven. Het kan ook een test zijn voor onszelf of tegen onszelf. Het is misschien moeilijk te geloven, maar er zit geen negativiteit in – geen haat, geen sadisme. Hoe dan ook, ik ben slechts de geleider, de beul, de slager. Het lichaam kan een ritueel als dit aan, maar je moet ook een erg sterke geest hebben.
Stewart: Ik kan alleen voor mezelf spreken, aangezien ik denk dat iedereen zijn eigen redenen heeft om hieraan mee te doen. Ik geniet van de energie die wordt gedeeld tussen de cliënten en de tattooartiest; het is voor iedereen heel erg intens, op een goede manier. Het is soms goed om jezelf een klein beetje verder te pushen dan je denkt dat je kan gaan, als artiest, maar ook als het gaat om het uithoudingsvermogen en de vastberadenheid van de cliënt. Er is geen einddoel. Het leven is een reeks van gebeurtenissen, en dit is er gewoon eentje van. Tatoeëren kan je helpen om je kern te vinden en te leren dat pijn, net als genot, verwerkt kan worden op welke manier je maar wilt. Het is niets meer dan een intens moment in een leven dat grotendeels gevuld wordt door gevoelens die je makkelijk kan vergeten. Je gaat terug naar het primitieve – ooit waren we krijgers. Onthoud dat. Het is makkelijk om een robot te worden in de saaie wereld waarin we gedwongen worden te leven.Cancellier: Iedereen is vrij om de ervaring op zijn eigen manier te beleven. Het kan ook een test zijn voor onszelf of tegen onszelf. Het is misschien moeilijk te geloven, maar er zit geen negativiteit in – geen haat, geen sadisme. Hoe dan ook, ik ben slechts de geleider, de beul, de slager. Het lichaam kan een ritueel als dit aan, maar je moet ook een erg sterke geest hebben.
Advertentie
Wanneer is het volgende Brutal Black Project?
3Kreuze: Aan het einde van het jaar in Italië. In vergelijking daarmee zal onze tweedaagse sessie met Frankie kinderspel lijken. Laten we hopen dat er niemand doodgaat!
Bekijk ook onze video 'Thuisprikkers':
3Kreuze: Aan het einde van het jaar in Italië. In vergelijking daarmee zal onze tweedaagse sessie met Frankie kinderspel lijken. Laten we hopen dat er niemand doodgaat!
Bekijk ook onze video 'Thuisprikkers':