FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Hoe het is om eigenlijk een albino te zijn terwijl iedereen denkt dat je wit bent

Sinds Imran Zeb is verhuisd naar China wordt hij gezien als een witte westerling in plaats van een Brits-Pakistaanse man met albinisme, en dat heeft veel voordelen.

In 2005 reisde de Brits-Pakistaanse albino Imran Zeb naar China om onderzoek te doen voor zijn proefschrift. Uiteindelijk is hij gebleven omdat hij van de cultuur, de taal en de mensen houdt. Maar er kwam ook een ongebruikelijke factor kijken bij zijn emigratie. Mensen keken naar zijn bleke huid en lichte haar, en zagen hem als witte Europeaan. Hoewel hij nooit geheimzinnig deed over zijn afkomst, vond hij het niet erg als mensen dat dachten. Omdat hij werd gezien als wit, ervoer hij ook de voordelen ervan. Vanwege alle mediadiscussie over witte privileges, waarvan sommige rechts-georiënteerden het bestaan ontkennen, vertelt hij hier zijn verhaal.

Advertentie

Nadat ik naar China was verhuisd, kwam ik er al snel achter dat ik eruitzag als een witte man. Ik verhuisde naar een redelijk homogene maatschappij, waar ik nog steeds opviel als buitenlander, maar het voelde alsof ik een paar voordelen had. Ik kan niet zeggen dat het overal in het land zo zou zijn, want China is natuurlijk een enorm land met een grote verscheidenheid aan culturen en sociale normen. Maar ik heb ze zeker ervaren. Als "witte man" in Shanghai ben ik weleens op een willekeurige vrouw afgestapt om een gesprek aan te knopen. Vaak krijg ik haar contactinformatie, soms zelfs als ze met een andere man is. Toen ik zag dat Chinese mannen dit probeerden, werd er meestal door de vrouw gezegd dat ze moesten oprotten. Ik denk dat "westers uitziende" mannen in trek zijn omdat ze de hoofdtoon voeren in de showbizz. Hoewel islamofobie in China niet even uitgesproken is als in het Verenigd Koninkrijk, is het zeker aanwezig, en het feit dat ik als wit gezien wordt (hoewel ik een moslim ben) beschermt me daar enigszins tegen. De situatie met de Oeigoeren, een voornamelijk islamitische bevolkingsgroep in de Sinkiangregio, heeft een opmerkelijke impact gehad op het beeld van moslims in China. Een wetenschappelijk artikel in het tijdschrift Equal Rights Review uit 2011 omschreef dat ze werden gezien als "gewelddadige, messen dragende, zakkenrollende criminelen", wat zo ongeveer opsomt hoe men nu tegen de bevolkingsgroep aankijkt. Het is een self-fulfilling prophecy. Ze worden erg gediscrimineerd, en ik denk dat de criminelen onder hen als reactie daarop oprezen. Wat de onderliggende reden ook is, het draagt bij aan het negatieve beeld over moslims, een beeld waar ik vaak aan ontsnap door mijn huidskleur. Als mensen me als moslim zouden zien, zou ik waarschijnlijk vaker de gebruikelijke vooroordelen en verkeerde opvattingen tegenkomen. Sinds mijn tijd hier heb ik geleerd dat sommige Chinezen zeggen dat moslims geen varkensvlees eten omdat ze zouden afstammen van varkens. Ze denken dat het uit een soort respect is, net als bij het vegetarisme en de heilige koeien in het hindoeïsme. Na dit regelmatig te hebben gehoord, heb ik een bericht geplaatst op WeChat, de Chinese equivalent van WhatsApp, om te vragen waarom mensen denken dat het eten van varkensvlees verboden is in de islam. En inderdaad, een paar mensen reageerden dat ze dachten dat moslims afstammen van varkens. Er waren nog veel andere misvattingen, zoals "ze denken dat het varken geluk brengt" en "ze zien varkens als heilig". Iemand zei zelfs: "Omdat het varken Allah is." Dus het lijkt erop dat mijn lichte huid ervoor zorgt dat ik niet word gezien als een familielid van het varken. Dat betekent trouwens niet automatisch dat mijn huidskleur me helemaal heeft beschermd tegen de islamofobie hier. Ik ben weleens geweigerd als leraar omdat de directeur zei: "O, je hebt een islamitische naam. Misschien leer je de kinderen wel hoe ze terroristen moeten worden." Daar kun je niet echt iets op antwoorden.

Hoewel de voordelen van een lichte huidskleur in China een stuk groter zijn dan de nadelen, hebben sommige Chinezen vooroordelen over witte mensen. Ik vroeg wat lokale inwoners naar hun beeld van witte westerlingen. Onder de antwoorden waren statements als "ze hebben met veel verschillende vrouwen seks" en "sommigen stinken". Aan de andere kant zei een jonge vrouw wel dat ze enorme pikken hebben. Al met al heeft mijn emigratie naar China veel voordelen met zich meegebracht. Het is een soort gedaanteverwisseling: ik heb hier bepaalde voordelen omdat ik word gezien als wit, en ontsnap aan de vooroordelen over Zuid-Aziaten in het Verenigd Koninkrijk. Shanghai is ook enorm, dus ik kan redelijk anoniem door het leven en krijg niet al te veel aandacht door mijn albinisme. Ik ben erg gelukkig met het leven dat ik hier leid.