Tech

Hoe je yoghurt kan maken met je vagina

Het idee ontstond toen ik het met een vriendin had over de probiotische eigenschappen van de vagina. “Waarom is er een heel kookboek over koken met sperma en NIETS op Google over koken met kutsap?” schreef ze in een berichtje aan mij en een paar vriendinnen.

Terwijl de afkeurende geest van Julia Child toekeek, greep ze een lepel, een pan en een thermometer om yoghurt met haar vagina te maken – het ultieme lokale gerecht.

Videos by VICE

Cecilia Westbrook is een vriendin van me, en een PhD-student aan de University of Wisconsin. We hadden eerder al grapjes gemaakt over het maken van yoghurt van vaginale afscheiding – voorspelbare grapjes over de culinaire voordelen van beffen, en de naam “Queeffer” – maar een Google-zoektocht later kwamen we er achter dat er niets over bestond. Zelfs niet in medische literatuur. Nieuwsgierig gemaakt, begon Westbrook serieus onderzoek te doen. Er zat niet anders op dan het zelf te doen.

Elke vagina is een thuis voor honderden verschillende bacteriën en organismen. Deze organismen – de vaginale gemeenschap – produceren melkzuur, waterstofperoxide en andere substanties die de vagina gezond houden. De dominante bacterie heet lactobacillus, toevallig dezelfde bacterie die mensen soms gebruiken om melk, kaas en yoghurt te fermenteren.

Westbrook maakte haar yoghurt echter niet alleen om fantastische grapjes te kunnen maken. En ze maakte het melkproduct ook niet omdat ze honger had. Ze wist genoeg over de chemie van de vagina om te vermoeden dat yoghurt gemaakt met damessappen goed voor haar zou kunnen zijn. Serieus.

Haar eerste bakje smaakte zuur, pittig en een beetje tintelend op de tong. Ze vergeleek het met Indiase yoghurt, en at het met wat bosbessen.

De reden was probiotica – vriendelijke bacteriën die, wanneer ze gegeten worden, helpen om je ingewanden gezond te houden. Je hebt vast wel eens reclame voor probiotische yoghurt voorbij zien komen. Maar er bestaat ook specifieke probiotica voor de vagina, die beweren de vagina gezond te houden door ervoor te zorgen dat er meer ‘goede’ bacteriën wonen dan slechte.

“Je kan probiotica oraal innemen, uiteindelijk komen de bacteriën in de vagina terecht,” vertelt Larry Forney, een microbioloog van de University of Idaho. “Het hele idee van yoghurt eten om je vagina te behandelen lijkt misschien raar, omdat het twee aparte systemen zijn, maar op de een of andere manier werkt het wel.”

In theorie, tenminste. En wat zou er gezonder zijn dan gezonde bacteriën uit haar eigen vagina te gebruiken om er meer te kweken voor later gebruik?

De “verzamelmethode” werd uitgevoerd met een houten lepel. Westbrook maakte een positieve controlegroep (met echte yoghurt als kweek), een negatieve controlegroep (met melk zonder toevoeging) en combineerde haar thuisgemaakte ingrediënt met een derde bak yoghurt. Gedurende de nacht produceerde de biologische magie een prima kom yoghurt.

Haar eerste bakje smaakte zuur, pittig en een beetje tintelend op de tong. Ze vergeleek het met Indiase yoghurt, en at het met wat bosbessen.

Dit blijkt echter niet bepaald een goed idee.

Volgens Forney, “Als je vaginale afscheiding pakt, pak je niet alleen de lactobacilli. Je pakt alles mee.” En het is mogelijk dat van dag tot dag, van vrouw tot vrouw, “hetgeen dat je gebruikt in je yoghurt niet meer gedomineerd wordt door lactobacilli, maar andere bacteriën, waarvan sommige pathogeen kunnen zijn,” legde hij uit.

Soms kan zo’n verkeerde balans een schimmelinfectie veroorzaken, of andere onplezierige zaken. Je wil niet dat die organismen in je ontbijt terecht komen. Soms huist een gezonde vagina organismen die slecht voor je kunnen zijn als ze opgekweekt worden.

“Over het algemeen is het een slecht idee,” zei Forney. “Maar er zit een element aan dat aantrekkelijk klinkt: ze gebruikt bacteriën uit haar eigen vagina.”

Aangezien elke vrouw een andere balans van bacteriën en lactobacilli bezit, zijn vaginale probiotica niet altijd even nuttig. Maar als een bedrijf of universiteit probiotica ontwikkelen die gemaakt zijn van de individuele flora van iemand’s eigen vagina, zou dat veel effectiever zijn dan wat je bij de Etos kan kopen, legt Foley uit.

De gezondheidsvoordelen van het eten van haar eigen probiotica zijn misschien niet zo ongecompliceerd als Westbrook hoopte, maar er kleven dus wel voordelen aan haar plan. “Ik vind het in principe goed wat ze doet, maar het is ook riskant, omdat ze niet weet wat ze nog meer meeneemt en een slechte kweek zou kunnen maken,” zei Forney.

De Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) was het daarmee eens. Volgens Theresa Eisenman, perswoordvoerder bij de Center for Food Safety and Applied Nutrition: “vaginale afscheiding wordt niet gezien als ‘voedsel,’ en het kan menselijke ziekten overbrengen. Een voedselproduct dat vaginale afscheiding of andere lichaamssappen bevat wordt gezien als gevaarlijk.”

In andere woorden zul je “Ceci’s Yonighurt,” net als rauwe melk en sommige soorten stinkkaas, niet snel in de schappen vinden.

Westbrook had ondertussen al een tweede kweek gemaakt, terwijl ik er achter aan het komen was yoghurt maken van je eigen vagina misschien niet zo verstandig is. Maar ondanks de ontmoedigingen van wetenschappers en voedsel-en warenautoriteiten, voelt ze zich prima. Ze gaat echter niet nog meer maken.

“Het is ook gewoon voor de hand liggend. Natuurlijk kan je yoghurt maken van je natuurlijke flora. Maar wie denkt daaraan?” zei Westbrook. “En natuurlijk wil de feminist in me iets zeggen over de schoonheid het koppelen van je lichaam aan je voedsel en het verkennen van de kracht van de vagina. Een deel daarvan is een soort magische hippieshit, maar een ander deel gaat om je op je gemak voelen met je lichaam – in het bijzonder in een cultuur die zo ongemakkelijk wordt van vrouwelijke lichaamsdelen.

Westbrook vertelde dat haar tweede kweek iets zuurder smaakte, als melk die net over datum is – bewijs dat het eten van yoghurt gemaakt van vaginale afscheiding niet hetzelfde is als daadwerkelijk beffen.

Lees ook:

De ondraaglijke ongemakkelijkheid van het bestaan (met een pijprobot)

Teledildonics, interactieve neukmachines en de toekomst van seks