In Nederland is hij nog niet zo bekend, maar in Amerika is de charismatische Chrissy een behoorlijk fenomeen met zijn eclectische house-sets. Zo zegt The Black Madonna over hem: “Chrissy is een van de beste dj’s die ooit op aarde heeft rondgelopen. Ik blijf het zeggen tot iedereen het met me eens is.” Naast dj is hij ook producer, en op 15 juli brengt hij met Hawley Shoffner het album Chrissy & Hawley uit op Nite Owl Diner.
Voor het eerste deel van onze serie Horrorverhalen uit de Club, vertelt Chrissy het verhaal een verschrikkelijke vlucht na een optreden.
Videos by VICE
Een aantal jaar geleden moest ik optreden in Canada. De volgende ochtend bracht het vriendinnetje van de promotor me naar het vliegveld. Ik had me verslapen en miste het ontbijt in het hotel. Aangezien zij ook te laat bij het hotel was, hadden we geen tijd meer voor een lunch. Ik had erg veel honger, dus ik zei: “Kunnen we niet ergens wat eten halen?” Ze antwoordde: “Nee, maar ik heb toevallig wel een paar koekjes gebakken, neem er maar een paar!” Ze geeft me een stuk of tien koekjes, maar vergeet te vertellen dat er wiet in zit.
We gaan naar het vliegveld en ik loop, samen met mijn koekjes, door de security voor mijn internationale vlucht. Terwijl ik wacht voor het boarden, eet ik het hele zakje leeg. Uiteindelijk stap ik het vliegtuig in en val in slaap. Niks aan de hand. Een uur later word ik wakker en kan ik niet bewegen. Ik ben compleet bevroren. Mijn eerste gedachte is dat ik een hartaanval heb, of dat ik dood ben gegaan en uit mijn lichaam ben getreden. Ik probeer mijn vinger te bewegen, tot ik uiteindelijk mijn arm kan ontwaken en naar mijn gezicht kan brengen. Ik betast beide kanten van mijn gezicht om te voelen of er verlammingsverschijnselen zijn, om te beoordelen of het om een hartaanval gaat. Mijn gezicht voelt normaal, dus het idee van een hartaanval laat ik varen. Blijkbaar ziet mijn zelfdiagnoses er cartoonesk uit, want een stewardess komt naar me toe en zegt: “Meneer? Gaat alles goed?”
Haar vraag maakt me gek. Ik bedoel echt gek. Ik weet dat ik geen hartaanval heb, dus wat heb ik dan? Een vrouw komt naar me toe om te praten, dus waarschijnlijk ben ik geen spook. Of misschien kan ze net als het jongetje van The Sixth Sense dode mensen zien. Is het vreemd om dit aan haar te vragen? Het zweet sijpelt door mijn poriën. Nadat we eindelijk zijn geland, voel ik me zo ziek, dat ik nauwelijks kan lopen.
Het lukt me om het te halen tot het toilet. Ik begin over te geven en te huilen. Blijkbaar is er ook een lange afstandsvlucht geland, want een heleboel oude mannetjes komen het toilet binnenstormen. Ik houd het enige hokje bezet. Ze hebben allemaal acht uur lang hun kringspier moeten aanspannen en beginnen letterlijk op de deur te rammen. Of misschien kloppen ze vriendelijk op de deur, en ben ik gewoon paranoïde. Ik word helemaal gek en weet niet wat ik moet doen. Ten einde raad bel ik mijn moeder.
“Hey mam? Ha, eh, ik ben ziek. Ik denk een hartaanval. Of voedselvergiftiging, want ik geef de hele tijd over. Ik weet ook niet hoe het kan, ik heb alleen wat koekjes gegeten die ik van iemand kreeg. Mijn moeder zegt kalm: “Joh, dat waren vast wietkoekjes. Neem maar een taxi naar huis, dan komt het allemaal goed.”
Ik was nog drie dagen stoned.
