Eten

Ik gebruikte seks om de waardering te vinden die ik als chef niet kreeg

Welkom bij Restaurantontboezemingen, de rubriek waarin we praten met mensen uit de horeca, zowel in de bediening als uit de keuken. Voor de themaweek Verhalen uit de Keuken spraken we een 31-jarige chef-kok uit België die al drie jaar in behandeling is voor de seksverslaving die hij door zijn werk in de keuken heeft ontwikkeld.

Drie jaar geleden kwam in de keuken van het restaurant waar ik chef-kok was een jongen werken die tien jaar lang verslaafd was geweest aan drugs. Hij vertelde me vaak over wat er in hem om ging op de momenten dat hij de drang voelde om lijntjes coke naar binnen te werken. In zijn verhaal begon ik angstaanjagend veel gelijkenissen te zien met mijn eigen leven: ik was ook verslaafd, alleen niet aan drugs maar aan seks.

Videos by VICE

In het vorige restaurant waar ik werkte, draaide ik zeventig tot tachtig uur per week in vijf à zes dagen tijd. Als ik een vrije dag had, was het hopen dat er niks tussenkwam waardoor ik toch zou opgeroepen zou worden. Als ik aan het koken ben, ben ik erg perfectionistisch – alles moet honderd procent kloppen – dus wanneer er iets fout gaat, baal ik daar ontzettend van. Ik herinner me een ziek drukke zondag waarbij iedereen in de keuken op het puntje van zijn tenen liep. Het was een prima avond, maar de bediening had een fout gemaakt en de bedrijfsleider had dat weggewuifd als onbelangrijk. Ik stoorde me zo erg aan dat voorval, dat het een hele avond in mijn hoofd bleef rondmalen. De dag erop hadden we vergadering – ik was al moe en gepikeerd door de avond ervoor – en de bedrijfsleider schoof de fout op de keuken af. Dan heb je een hele avond keihard gewerkt en je best gedaan, en word je ten onrechte beschuldigd.

Seksverslaafde chef1

Beelden door Rebecca Camphens.

Hoe meer ik merkte dat seks hielp om de stress van de keuken uit mijn lijf te krijgen, hoe meer ik het nodig had als er iets fout ging.

Zulke kleine dingen kwamen ontzettend hard aan en veroorzaakten een soort kettingreactie in mijn hoofd: alles wat rust en orde moest bewaren, viel omver als dominosteentjes en het enige wat ik voelde was onderwaardering. Om daarvoor te compenseren, zocht ik mijn toevlucht in seks. Telkens iets niet goed was gegaan in de keuken, belde ik na mijn shift vage kennissen op, of dook in mijn eentje de kroeg in om meisjes op te pikken of ging ik naar prostituees.

Hoe meer ik merkte dat seks hielp om de stress van de keuken uit mijn lijf te krijgen, hoe meer ik het nodig had als er iets fout ging. Seks werkte als een drug: het pepte me op als het werk me naar beneden haalde. Het werd zo erg dat ik er alles voor over had om mijn verslaving te voeden. Ik verzon smoesjes om geld te lenen bij vrienden en familie en ook op werk ging ik stelen. Als chef-kok kon ik bij de kluis, maar ik kon ook sjoemelen met facturen. Zo kreeg ik bijvoorbeeld contant geld terug als ik emballage terugbracht naar groothandels, en dat stopte ik in mijn eigen zakken om hoeren en avonden in de kroeg of een club te betalen.

Het bizarste is dat helemaal niemand – collega’s noch vrienden – iets in de gaten had. Ik leidde een dubbelleven: op werk was ik de chef-kok waarmee niets aan de hand was en buiten werk was ik, zonder dat ik het goed en wel in de gaten had, een seksverslaafd sukkeltje die aan de lopende band vrouwen kwetste en voortdurend zocht naar manieren om zijn verslaving te onderhouden.

Toen ik in de verhalen van mijn ex-drugsverslaafde collega veel parallellen vond met mijn eigen leven, deed ik online een zelftest om te checken in hoeverre ik verslaafd was aan seks. Het antwoord was op een schaal van één tot tien een dikke tien. Toen ben ik, zonder dat aan iemand te vertellen, een jaar lang in therapie gegaan.

Telkens ik gefrustreerd of boos naar huis ging van werk, moest ik gaan hardlopen. Ik moest ook heel vaak negatieve gevoelens van me afschrijven en op slechte dagen dronk ik tijdens de nazit geen alcohol meer.

De therapie bestond uit groepsgesprekken en één-op-één-gesprekken waarin ik leerde om alles wat in me omging te verwoorden. Mijn verslaving was altijd iets geweest wat van mij was; voor geen geld ter wereld zou ik het iemand vertellen uit schaamte en angst dat mensen me anders zouden gaan bekijken. Ik had mezelf opgesloten in mijn eigen wereldje en dankzij therapie slaagde ik erin daar uit te breken. Het werd duidelijk dat mijn verslaving volledig gebaseerd was op hoe ik me mentaal voelde tijdens werk. Als alles goed ging, had ik helemaal geen behoefte om met iemand het bed in te duiken, maar zodra het minder ging, zocht ik in seks de waardering die ik miste in de keuken.

Seksverslaafde chef3

Telkens als ik gefrustreerd of boos naar huis ging van werk, moest ik gaan hardlopen. Ik moest ook heel vaak negatieve gevoelens van me afschrijven en op slechte dagen dronk ik tijdens de nazit geen alcohol meer. Drank versterkte mijn negatieve gevoelens namelijk, en op die manier zou ik makkelijker kunnen terugvallen.

Tijdens de laatste week dat ik moest werken, kwam de baas erachter dat ik geld gestolen had. Het ging om duizenden euro’s die ik in de laatste periode beetje bij beetje had meegepikt.

Dat heeft een jaar lang heel goed gewerkt tot er op mijn werk een heleboel dingen veranderden: een nieuwe lading personeel, minder waardering van het management, conflicten met de bediening en een klotesfeer in het algemeen. Ik ben toen in een vrij snel tempo en veel harder dan ervoor teruggevallen.

Op een gegeven moment nam ik ontslag omdat ik me zo vreselijk voelde. Tijdens de laatste week dat ik moest werken, kwam de baas erachter dat ik geld gestolen had. Het ging om duizenden euro’s die ik in de laatste periode beetje bij beetje had meegepikt. Dat was eigenlijk het moment waarop ik had zitten wachten. Omdat de eigenaren mijn ouders kenden, ging ik naar huis en biechtte ik alles op. Dat was de eerste keer dat ik erin slaagde iemand uit mijn persoonlijke leefomgeving te vertellen over mijn verslaving. Daarna ging ik onmiddellijk weer in therapie.

Vier dagen na mijn laatste werkdag zou ik in een nieuw restaurant beginnen. Ik besloot de baas eerlijk te vertellen wat ik op mijn vorige baan allemaal geflikt had en dat ik in therapie was voor seksverslaving. Iedereen in de horeca kent elkaar, dus hij zou het toch te weten komen. Hij was tot mijn verbazing begripvol. Als het niets zou veranderen aan mijn kwaliteiten als chef, maakte het voor hem niets uit.

In die nieuwe baan heb ik voor mezelf heel wat rust gecreëerd om te voorkomen dat ik opnieuw zou terugvallen. Ik werk niet langer vijf dagen per week veertien uur per dag, maar zes dagen per week shifts van negen uur. Er is een druk avondservice, maar een rustige lunch en af en toe doe ik een dagje papierwerk op kantoor. Als ik overuren maak kan ik die compenseren in de vorm van vrije dagen en ik heb enorm veel moeite gedaan om in de keuken een open sfeer te creëren waarin over alles gepraat kan worden. Zowel de bediening als de keuken kan het goed met elkaar vinden. Er wordt niet geroddeld en die goeie sfeer helpt mij balans te behouden.

Seksverslaafde chef 2

Ik weet bijna honderd procent zeker dat veel chefs in dezelfde ontkenning zitten als ik voordat ik met de therapie begon, of het nu gaat om een eetstoornis, een verslaving aan drank, seks, drugs of gokken.

Inmiddels ben ik al een half jaar stabiel, en nog steeds in therapie. Dat wil zeggen dat ik elke week mijn psycholoog spreek en af en toe groepsbijeenkomsten bijwoon, ook al gaat het goed met me. Dankzij therapie ben ik een beter persoon en ook een betere chef geworden: ik ken mijn valkuilen, ben geduldiger, kan zaken beter inschatten en reageer op een veel opbouwendere manier op problemen in de keuken.

Ik weet bijna honderd procent zeker dat veel chefs in dezelfde ontkenning zitten als ik voordat ik met therapie begon, of het nu gaat om een eetstoornis, een verslaving aan drank, seks, drugs of gokken. Volgens mij komen die verslavingen voor een groot stuk allemaal uit hetzelfde voort: perfectionisme.

Zoals verteld aan Stefanie Staelens.