De Antwerpse elektroproducer Han Swolfs aka Hantrax is een fenomeen. Zijn uiterlijk zit ergens tussen punker en gabber, en daarmee intrigeert hij me al een lange tijd. Ik ken hem wel een beetje, maar met deze date wil ik hem nog wat “beter leren kennen”. Met grote verwachtingen bel ik dus aan bij Studio Palermo, het Antwerpse kantoor waar Han zijn studio zit, maar ook de werkplek van de altijd volgeboekte tatoeëerder Sven Rayen.
Als ik binnenkom lijkt het concept ‘op date gaan’ nog niet helemaal doorgedrongen bij Han. Misschien ligt het er ook aan dat hij al een lief heeft. Een lief dat trouwens net een broodje is gaan halen voor Han dat hij zo meteen met mij wil delen. Zei daar iemand ménage à trois?
Videos by VICE
Terwijl Hantrax in de badkamer gel in zijn haar smeert “voor de foto”, zie ik op de vloer van de studio stof, naald en draad liggen. Han is namelijk van plan om samen een poppetje te maken, een van zijn beruchte Hantraxdolls. Veel intiemer dan samen kunst maken kun je met een artiest niet worden. Tijdens het scheppingsproces spraken Han en ik over zijn set op Horst, psychoses en Michael Jackson.
VICE: Hey Han, ik ben blij dat we samen op date zijn. Waarom gaan we popjes maken?
Hantrax: Ik wilde iets origineels doen en samen aan iets werken breekt het ijs meteen een beetje. Het is sowieso iets dat ik graag doe in mijn vrije tijd. Ik sta nogal vroeg op en als muzikant kan je niet de hele tijd alleen maar muziek maken, dus voilà. Vroeger naaide ik badges op mijn jas, daardoor ben ik popjes beginnen naaien. Jij bent trouwens de eerste met wie ik een popje maak, maar in augustus geef ik ook workshops met mijn Hantraxdolls in het Modemuseum van Hasselt.
Was je nerveus voor onze date?
Ja, ik was een beetje zenuwachtig, vooral omdat mijn nieuwe plaat Paroxysm, die in oktober uitkomt, vandaag is aangekomen. Maar ook wel voor de date zelf. We kennen elkaar wel, maar toch. Ik hoop dat ons gesprek niet stilvalt en het awkward wordt.
Ohja, nu dat je hier toch bent: ik ga deze zomer draaien op Horst, het zou leuk zijn als je meekomt.
Graag! Wat voor set ga je dan draaien op Horst, want je maakt heel uiteenlopende muziek?
Ik ga heel andere dingen spelen dan normaal. Ik ben blij dat ze mij hebben gevraagd, want voor mij is het best speciaal om overdag te draaien. Mijn concerten zijn meestal ’s avonds en redelijk extreem. De laatste tijd draai ik veel gabber, maar ik ga op Horst eerder een mix van modernistische muziek, ambient – denk synthesizers – en elektronische dance spelen. Dat draai ik ook tijdens Headroom, mijn maandelijkse radioshow op The Word Radio.
Zijn er nog andere dj-sets op Horst die je zeker niet wil missen?
Veel dingen eigenlijk. Lawrence Ledoux wil ik graag zien, Ceephax Acid Crew, Celine Gilain en DTM Funk. Ik ben ook heel benieuwd naar de nieuwe locatie van Horst, want het is nu in Vilvoorde. Ik ga zelf niet zo vaak naar festivals, al heb ik wel twee keer op Pukkelpop gespeeld, met Kiss the Anus of a Black Cat en ook eens met Black Cassette. Vroeger ging ik wel graag naar discotheken.
Je maakte al een aantal harde elektronische undergroundplaten, maar in 2017 bracht je de ep Gazebo Compositions uit met enkel pianomuziek.
Ja, dat klopt. Op de nocturne van het vorige Horst heb ik trouwens een pianoshow gegeven. Ik heb in mijn leven naar ontzettend veel dingen geluisterd. Van klassieke muziek tot jazz toen ik op de jazzstudio zat. En dan ging ik weer naar elektronische muziek en old school hiphop. Eind jaren negentig, toen Milk Inc. nog La Vache heette, was ik helemaal in de ban van johnny muziek. Dat vond ik heel sjiek en toen kocht ik die singeltjes. Mijn grootvader zong operette op kermissen en mijn vader zingt zelf ook als amateur operazanger. Mijn vader en ik hebben samen ook een radioshow: Klankmeanders op Radio Centraal. Daar spelen we twintigste-eeuwse klassieke muziek.
Was het voor jou ooit een optie om iets anders te gaan doen dan muziek?
Nee, muziek is mijn leven. Ik luisterde vroeger naar Chanel X, Nostalgie en Radio Donna [de voorloper van MNM, red]. Op mijn zeven speelde ik cello, maar ik had ook een kleine synthesizer uit de speelgoedwinkel. Ik liep altijd rond met een cassettespeler waar ik vanalles mee opnam, en met een andere cassettespeler nam ik dan alles over elkaar op, zodat het een liedje werd. Zonder dat ik het zelf wist, was ik toen al aan het producen.
Als vakantiejob werkte ik vroeger bij de Mekanik Strip in Antwerpen – die bestaat nog altijd – en van dat geld heb ik mijn eerste platenspeler gekocht. Aan de kunsthumaniora ben ik dan klassieke piano gaan doen en daarna ging ik naar de jazzstudio. Uiteindelijk ben ik daar moeten stoppen, omdat ik een zware psychose kreeg.”
Welke invloed heeft die psychose gehad op je muziek?
Door mijn autisme viel ik er sociaal altijd al een beetje tussenuit. In het middelbaar bijvoorbeeld oefende ik constant klassieke piano in het klaslokaal, waardoor kinderen mij raar vonden. De paradox was dat ik toen ook al uitging naar breakdancefeestjes in kraakpanden. Dat maakte mij voor de cool kids enkel nog raarder. Ik kende wel alle coole dingen, maar toch hing ik niet bij hen. Ik denk dat ze mij arrogant vonden.
Tijdens de jazzstudio, toen ik die psychose kreeg, voelde ik me driedubbel gefaald. Ik wilde pianist worden en mijn droom was kapot. Nu ben ik daar dankbaar voor, want anders had ik nooit al die andere stijlen leren kennen, zoals punk. Ik voelde mij heel goed bij die punkfiguren. Daar maakte het niet uit wie je was. Als kind vond ik die hanenkammen ook al heel graaf.
Je bent vooral bekend in de undergroundscene, is dat een bewuste keuze?
Ik denk daar niet echt over na, omdat ik de muziek maak die ik wil maken, zonder compromis. Fame zegt mij niets. Ik wil graag muziek maken, maar ik wil niet per se bekend worden.
Ik ben grote fan van Mariah Carey en Prince. Michael Jackson heb ik ooit live gezien in Duitsland. Er was een fanbus ingelegd vanuit België en tijdens die rit heb ik heel de tijd op mijn walkman naar Prince geluisterd. Maar Michael Jackson live zien performen was heel fascinerend.
Vaak is wat je zingt onverstaanbaar. Is die tekst belangrijk? Of is dat een vorm van expressie?
Ik ben minder thuis in tekst en bekijk tekst gewoon als klank. Vroeger waren mijn teksten veel te letterlijk, nu vind ik vooral de emotie erachter belangrijk.
Op mijn nieuwe plaat, die deze zomer uitkomt, staat ook een Nederlandstalig nummer. Het wordt een dubbele ep die weer heel uiteenlopend is qua stijl.
Laatste vraagje, nu we elkaar wat beter kennen: vanwaar komt de naam Hantrax eigenlijk?
Vroeger had Stijn [muzikant en zowat de Belgische Prince, red.] een programma op Radio Centraal. Daar draaide hij mijn tracks die ik had opgenomen met mijn radiootjes. En dat waren dus Hans tracks… Hantrax!
Bedankt Hans tracks, en tot op Horst!
Wil je elke zaterdag een overzicht van onze beste verhalen toegestuurd krijgen? Schrijf je dan nu in voor onze newsletter. Volg VICE België ook op Instagram.