Seks

Ik liet mijn ballen botoxen om ze mooier te maken

Scrotox. Als je dat vindt klinken als een samentrekking van scrotum en botox, dan heb je gelijk. De onmiddellijke vervolgvraag is natuurlijk: waarom zou iemand neurotoxinen in zijn balzak spuiten? Dat is in ieder geval wat ik dacht toen ik een artikel las over de behandeling. Zoals fidgetspinnen en detoxen is dit een onverklaarbaar ding wat mensen tegenwoordig blijkbaar doen.

Zonder er verder over na te denken, zette ik scrotox op de lange lijst van dingen die ik wel wilde doen voor deze serie, puur omdat ik dacht dat mijn bazen het grappig zouden vinden. En ze vonden het idee dat ik dit echt zou gaan doen inderdaad heel amusant. Ik vermoed dat ik het ook lollig had gevonden als de zak waarin spuiten vol botuline – een dodelijk gif – gestoken zouden worden niet de mijne was.

Videos by VICE

Botox en andere neurotoxinen in dezelfde klasse worden in het lichaam geïnjecteerd om spieren te ontspannen. Ze zijn goedgekeurd voor cosmetisch gebruik om de gezichtsspieren te verlammen die we gebruiken om te lachen, te fronzen en om onze ontzetting te tonen over tweets die de Amerikaanse president het internet op slingert als hij om zes uur opstaat om te poepen. Deze gedeeltelijke en tijdelijke spierverlamming vermindert de zichtbaarheid van rimpels in het voorhoofd en rondom de ogen. Gezien hun rimpelige voorkomen, was het slechts een kwestie van tijd voordat ondernemende geesten het idee zouden krijgen om er balzakken mee glad te trekken. Je leest het goed: mensen betalen goed geld voor rimpelloze scrotums.

Een kleine aandachtspuntje voor deze mensen: “De rimpels in je gezicht zijn er niet om jou te beschermen – je gezicht kreukt gewoon bij het ouder worden,” zegt Seth Cohen, een uroloog van het academisch ziekenhuis NYU Langone Health in New York. Cohen vertelt dat veel van zijn patiënten bij hem hebben geïnformeerd naar scrotox. “De rimpels op je scrotum zijn functioneel. Ze beschermen je ballen tegen letsel en helpen je testikels om veilig sperma te produceren.”

Bij mensen huisvest het scrotum de testikels. De testikels produceren sperma dat, als het de weg naar een eitje vindt, meer mensen maakt, omdat er blijkbaar nog niet genoeg zijn op de wereld. Hoe hoger de kwaliteit en kwantiteit van het sperma van de man, hoe groter de kans dat hij zijn genen zal doorgeven.

Maar de omstandigheden waaronder dat sperma wordt gemaakt moeten precies goed zijn, vooral de temperatuur. De optimale temperatuur voor spermaproductie is 35 graden. Maar onze lichaamstemperatuur is 37 graden. Dit is waarom mensenmannen en alle andere mannelijke zoogdieren die op het land leven (behalve, bijzonder genoeg, de neushoorn) hun meest waardevolle bezit in een klein tasje van overtollig elleboogvel dragen dat kwetsbaar tussen hun benen bungelt.

Om het nog iets ingewikkelder te maken: de temperatuur om ons en onze ballen heen verandert constant, waardoor onze testikels continu neergelaten en opgetrokken worden om ze ‘precies goed’ te houden. Je zou het scrotum kunnen zien als een evolutionaire variant van één been buiten het dekbed steken als het daaronder te warm wordt.

Maar de fluctuerende buitentemperatuur is niet de enige verklaring voor het ophalen van het scrotum en de testiculaire pieken en dalen. De testikels trekken zich ook terug als er gevaar dreigt, en vlak voor de zaadlozing. De cremaster- (simpelweg de ‘balheffer’) en dartosspier houden de ballen waar ze moeten zijn, biologisch gezien.

“Het scrotum is de hele tijd aan het ontspannen en aanspannen tijdens intensieve activiteiten zoals fietsen, rennen, sporten,” zegt Cohen. “Dus als je je scrotum met botox ontspant en de cremasterspier stillegt, dan breng je je testikels in gevaar.”

Scrotox rolt feitelijk een paar miljoen jaar evolutie terug door deze spieren in slaapstand te zetten om de patiënt een minder rimpelige, laaghangende balzak te geven zolang de botox actief is. Dat is tussen de drie en vier maanden.

Ondanks dat het de schitterende natuurlijke werking van de ballen in de war schopt, “willen de mensen de testikels van een bulldog,” zegt plastisch chirurg John Mesa wanneer we elkaar ontmoeten bij zijn praktijk in New York. “Ja, ballen die gladder zijn, maar ook lager hangen en groter lijken, en heen en weer slingeren en tegen de partner van de man aan kletsen voor meer seksueel genot.”

Een vriendin van me weet dat laatste te beamen. “Vrij bungelende ballen die tegen je vagina aankletsen, daar valt iets voor te zeggen,” zegt ze als ik haar vraag wat de voordelen zijn van laaghangend fruit. “Je hebt de pure klap van het gewicht, dat is lekker, maar het geeft ook dat huid-op-huid gevoel dat je mist bij condoomgebruik.”

Mesa voegt toe dat de eigenaren van strak verpakte scrotums pijn hebben als de ballen omhoog gaan en de huid eromheen samentrekt, zoals wanneer het koud is. Voor deze mannen (en voor mannen met extreem zweterige ballen) biedt scrotox een oplossing voor een medisch probleem.

Met zijn prettig dikke Colombiaanse accent, een marineblauw maatpak, goudbruinde huid, droge glimlach en rustige houding is Mesa de belichaming van charme. Sterker nog, wanneer hij me de voor-en-na-foto’s van zijn patiënten laat zien is zijn charisma zo’n beetje het enige dat me ervan weerhoudt de deur uit te rennen. Links: een stel normaal uitziende kloten. Rechts: een stel laaghangende bonken, twee centimeter dichterbij de vloer dan de piemel die ze voorgaat. Om met de woorden van cabaretier Dave Attell te spreken: het lijkt op een tent waarvan niemand weet hoe je hem moet opvouwen. Dit is niet de look waar ik naar verlangde.

Ik heb een boel lichamelijke kenmerken waar ik een hekel aan heb, maar mijn testikels horen daar niet bij. Eigenlijk vind ik ze gewoon te gek. Deze mening is bevestigd door verschillende partners – één van hen vliegt zelfs twee keer per jaar uit Singapore naar mij toe om haar neus erin te kunnen steken.

Kortgezegd zitten ze hoog, strak en netjes in hun vel, en iedere ornitholoog van enige statuur zou direct de overeenkomsten zien tussen mijn testikels en de opgeblazen borst van een grote fregatvogel. Om mijn aangenaam ronde en stevige mannentasje te accentueren, smeer ik hem dagelijks aandachtig in met kokosolie. Maar toen ik mijn zaakje eruithaalde zodat Mesa het kon onderzoeken, zei hij niets over het uiterlijk, maar over wat er binnenin aan de gang was.

“Je hebt hele actieve musculatuur,” zegt hij. “De ballen… ze bewegen erg veel.”

Dit is iets dat ik altijd over mezelf heb geweten. Wanneer ik mijn kamerjas uittrek voor een nieuwe partner, een modeltekenles of een dokter, dan draaien, rollen en kronkelen mijn ballen. Ze proberen zich te verstoppen als twee verlegen kleuters achter hun moeders rokken. Zoals die kleuters raken ze echter snel gewend, en genieten dan juist van de aandacht, maar het duurt altijd eventjes voordat ze er klaar voor zijn.

“Betekent dat dat ik meer botox nodig heb dan de meeste mensen?” vraag ik.

“Ja,” zegt Mesa met een verontschuldigende glimlach. “Ik denk het wel.”

“Gaat mijn piemel er niet kleiner uitzien naast de laaghangende, grotere ballen?”

“Ik denk, ja, dat dit misschien wel zo zal zijn,” zegt hij. “Maar je zult laaghangende ballen hebben als…”

“Een bulldog?” vraag ik.

“Ja! Zoals de bulldog!” zegt hij, alsof dat iets is om naar te streven.

Terwijl Mesa laaghangende ballen ziet als iets voor honden, associeer ik lange ballen juist met oude gasten in de kleedkamer van de Basic-Fit. Terwijl ik uren heb verkwanseld met wensen dat mijn piemel zo groot was als de aubergine waarmee ik hem zo vaak aanduid op m’n mobiel, heb ik nog nooit gewenst dat ik ballen had als een paar kristallen eieren in een tweedehands panty.

Of je het nou wil of niet, volgens experts is het normaal als je ballen gaan hangen, zelfs zonder de scrotoxinjecties. “Tenzij je seks hebt in een koelkast, horen je ballen te zakken als je seks hebt en het warm is,” zegt Cohen. “Maar het is wat het is. Het is 2017. We doen gekke dingen uit ijdelheid en in ons streven naar seksueel genot.”

Terug in het kantoor word ik oprecht zenuwachtig wanneer Mesa mijn genitaliën begint in te smeren met driedubbel geconcentreerde verdovingscrème. Hij voegt toe dat hij extra riant zal smeren om mijn ongemak te minimaliseren. Maar een setje verdoofde pretknikkers is, zo blijkt, zeer onprettig.

“Onthoud dat botox een enzym is dat de spieren verlamd,” zegt Cohen. “Dus er zijn richtlijnen voor waar je de botox stopt, en hoeveel botox je elke paar maanden kunt krijgen.” Hij waarschuwt dat als je hier overheen gaat en het in je bloedbaan belandt, je het risico loopt verlamd te raken en zelfs hart- en longproblemen kunt krijgen.

Vijfentwintig gespannen minuten gaan voorbij voordat de crème me volledig heeft verdoofd. Mesa kan beginnen met het toedienen van de injecties uit de, pak ‘m beet, tien ampullen die klaarliggen op een tafel. Hij zegt het hoogstens zoveel zeer doet als een muggenbeet, waardoor ik me afvraag hoe groot de muggen zijn in zijn geboortestad Medellín in Colombia.

Het ongemak werd gedurende de behandeling steeds groter, en bereikte een hoogtepunt toen mijn hyperactieve ballen ervoor zorgden dat Mesa nog dieper in de omliggende spieren moest prikken. Ik ben de tel van het aantal injecties kwijtgeraakt, maar na ongeveer tien minuten ben ik helemaal klaar. Het duurt een paar dagen voordat botox gaat werken, dus als ik zijn kantoor uit loop met verdoofde, een beetje gekneusde ballen, hangen ze nog op dezelfde plek als toen ik naar binnen ging.

Vijf dagen later begin ik een verschil in textuur te merken. De huid is een beetje anders. Niet echt gladder, maar meer papierachtig. De gladheid kwam pas een paar dagen later, toen ik ‘s morgens naar beneden keek en mijn ballen eruitzagen alsof ik net twee uur in een jacuzzi had gezeten. De volgende dagen hingen mijn noten nog verder los totdat ze ongeveer tot het puntje van mijn piemel kwamen. Mijn balzak was inderdaad gladder. Ze leken minder op een stel vacuümverpakte hersenen, en meer op een paar gladde, ronde kiezelstenen schommelend in een zijden zakdoek.

Ik had geluk, ondanks mijn laaghangende ballen zag mijn piemel er niet kleiner uit, zoals ik had gevreesd. Sterker nog, door hun ontspannen houding kon mijn lul recht naar beneden hangen in plaats van in een bochtje eroverheen. Een van mijn vaste partners merkte op hoeveel groter mijn roede leek. Ze zei dat het bevredigender was om mijn pruimen aan te raken, en dat het lekker was om ze als Chinese massagekogels door haar handen te laten rollen. Ik moet zeggen, ik was het met haar eens.

Ook al had ik scrotox voor de grap voorgesteld en had ik spijt voor, tijdens en na de behandeling, ik moet eerlijk zeggen dat ik hou van mijn brutalere, groter lijkende, vrij bungelende, scharrelballen. Ze zien er goed uit, voelen goed, en geven een nieuwe dimensie aan seks. Als de botox uitwerkt en mijn balzak weer rimpeliger wordt, bezoek ik Mesa misschien wel nog eens…al zal ik geen date plannen voor later die avond.

Tonic is de nieuwe site over gezondheid van VICE. Volg ons op Facebook.