Ik nam een kijkje op de grootste vismarkt ter wereld

Altijd als ik in Japan ben, verbaas ik me over de beleefdheid van de lokale bevolking met hun ‘domo’ en ‘arigato gozaimas’. Maar er is één plek waar alle vriendelijkheid en beleefdheid als sneeuw voor de zon verdwijnen en dat is op de grootste vismarkt ter wereld: Tsukiji Fish Market.

De markt in hartje Tokio is een waanzinnige puinhoop waar je met grote regelmaat een elleboog in je rug kan verwachten. De vismarkt ligt een paar honderd meter van de chique wijk Ginzamu en is sinds 1923 de grootste vismarkt ter wereld. De plek is als een chaotisch ballet met verkopers die dansen in rubberlaarzen en ondertussen talloze kilo’s blauwvintonijn, haaienvinnen en zee-egels lossen.

Ook de cijfers zijn duizelingwekkend: er wordt hier jaarlijks negentienhonderd ton vis verkocht. Mensen gaan vroeg naar deze markt, zo rond half zes ‘s ochtends, en het is een goed idee om dan al klaarwakker te zijn. Alleen dan ontwijk je de tares, de karretjes die langs de viskramen racen, bemand door handelaren, chefs en toeristen.

Heel vroeg in de ochtend op de Tsukiji-markt. Alle foto’s door de auteur.

Maar het epicentrum van Tokio staat met één been in het graf. Sinds de Fukushima-ramp in 2011 is de verkoop van vis gedaald vanwege de angst voor radioactiviteit. En om het nog erger te maken moet de markt in 2016 verhuizen naar een hypermodern pand in Toyosu, een weinig charmante plek. De marktverkopers hebben zich verzet als mosselen die vastgeplakt zitten aan een steen, maar konden de verhuizing niet tegenhouden. Hetzelfde gebeurde met het iconische Okura Hotel, dat plaats moest maken voor een modern gebouw voor de Olympische Spelen in 2020.

Tonijnkoppen op een kar die gebruikt wordt om ladingen vis te vervoeren.
Tonijnkoppen duiken ook op in de restaurants rondom de markt.

Je kunt hier grote voorraden inslaan, en specifiek kiezen voor een bepaalde snijwijze.
Buiten de markt wordt vis rechtstreeks van de markt bereid en verkocht, zoals deze coquilles en mosselen.

Een visboer neemt even pauze om te eten.
Chefs en toeristen mengen zich rond de viskraampjes.

Inktvis wordt per stuk verkocht. Hier noemen ze het ‘taco’.
Als de tonijnsteaks te groot zijn om met de hand te snijden, halen ze er zwaar geschut bij: een gigantische zaag.

Stukken tonijn.
De traditionele manier om tonijn te snijden is met een zwaard.

Je kunt je vis hier ter plekke laten schoonmaken.
Deze visboer neemt een rookpauze na de drukte van half zes en doet meteen even zijn administratie.

Inktvis in zijn eigen inkt.

Deze man doet de hele dag niets anders dan ijsblokken hakken.