Ik ben volgens de norm best een normaal mens. Ik studeer, heb een druk sociaal leven en een leuke baan. Ik hou net als iedereen van films en vakanties. O, en omdat ik een vrouw ben bloed ik ongeveer één keer per maand uit mijn vagina.
Nu zal het niet als een verrassing komen, maar er rust op het typen van bovenstaande woorden (laat staan op het hardop uitspreken ervan, of even naar de wc gaan zonder je tampons angstvallig te verstoppen) nog altijd een taboe. Ongesteldheid is iets waar je anderen niet mee lastig valt, want dat doe je al door een stuk chagrijn te zijn. En dat is al erg genoeg, toch?
Advertentie
Een stuk chagrijn in pijn – alle foto's door Anke Verhagen
Ik beschouw mezelf als iemand die een reguliere menstruatie ervaart. Dat betekent voor mij wat vlagen typische buikpijn, een lagere weerstand, en de neiging naar emotionele kerstreclames te kijken – waarna ik soms huil, wat ik vrijwel nooit doe als ik niet ongesteld ben. Toch heb ik de week van de rode zee nooit als een groot probleem ervaren, en als een gemiddeld ongestelde vrouw was ik waarschijnlijk niet de enige die met verbazing naar het fragment van RTL Late Night keek. Daarin kreeg Humberto Tan elektroden op zijn buik geplakt om menstruatiepijn te kunnen ervaren, en hij zat vervolgens schreeuwend in zijn stoel. Heb ik het eigenlijk echt zo zwaar, vroeg ik me toen af. Of ben ik gewoon extreem stoer en kunnen mannen nergens tegen?
Daar ligt nu juist het probleem, vertelt Peter de Vroed mij – hij is de auteur van Men-Struatie en eigenaar van het martelwerktuig waarvan Tan slachtoffer werd. Met zijn boek daagt hij andere mannen ook uit om de elektroden op te plakken. Volgens Peter zijn vrouwen gewend zich groot te houden tijdens hun meest kwetsbare periode, en hij vindt dat fout. "Er moet meer aandacht komen voor de cyclus van vrouwen," zegt Peter, "want door die cyclus functioneren vrouwen op een heel andere manier dan mannen. En omdat we in een wereld leven die is ingericht door mannen, doen we alles op een mannenmanier. Dat zou niet meer normaal moeten zijn."
Maar wat is dan de oplossing, en is er wel een oplossing nodig?
Zelf vind ik mijn menstruatiepijn niet verschrikkelijk, vertel ik aan Peter. "Het zijn juist vrouwen die de aandacht hiervoor vaak wegwuiven," zegt hij. "Ze willen niet zeuren, of een verkeerd beeld van zichzelf neerzetten. Maar in sommige landen, zoals Japan, is het bijvoorbeeld al heel normaal dat vrouwen een dag betaald verlof kunnen opnemen tijdens de meest hevige dagen. Gewoon om even tot rust te komen." Zijn vrouw en mede-auteur van het boek, Anke Verhagen, voegt daaraan toe dat ze nog maar één dag menstrueert sinds ze maandelijks een rustdag voor zichzelf heeft ingelast. Daarnaast weet ze, door het bijhouden van haar cyclus, precies wanneer ze op haar creatiefst is, wat van pas komt bij haar baan als grafisch ontwerper. "De manier waarop we werken zou de cyclus meer tegemoet moeten komen," zegt Peter. Met de Men-Struatie Challenge hoopt hij hier meer aandacht voor te krijgen. En het biedt mannen de kans om een kijkje te nemen in de wondere wereld van ongesteldheid – minus het overhoop liggen van de hormonen en het bloeden uit je vagina, natuurlijk.
Advertentie
Aan het martelapparaat dat menig tv-presentator doet schreeuwen van angst
Nu ik er wat meer over nadenk, realiseer ik me dat ik zelf ook uit het stel-je-niet-aan-kamp kom. "Veel vrouwen denken eerst: waar bemoei jij je mee? Ik menstrueer al jaren, ik weet het echt wel beter dan jij," beaamt Peter.
Als ervaringsdeskundige ben ik benieuwd of de methode van Peter inderdaad wel werkt, en of de pijn die hij simuleert de pijn is die ik zelf ook heb. Zijn vrouw plakt de elektroden op mijn buik om daar achter te komen.De eerste golven beginnen. Het is nog mild, mijn buik trilt lichtjes. Omdat ik een fanatieke rotzak ben wil ik direct weten waar Humberto Tan gestopt is, zodat ik hem kan overtreffen. Dat blijkt niet heel moeilijk; hij kapte er al mee op standje 50, terwijl ik al snel naar 90 ga. Dit is het punt waarop Anke aangeeft dat het overeenkomt met haar eigen maandelijkse pijnlevel. Peter vraagt me of ik het normaal vind dat ik elke maand met dergelijke pijn naar mijn werk ga. Ik wil zeggen van niet, maar bedenk me dat ik het zodanig als normaal beschouw dat ik daar meestal niet eens over nadenk.
Nerveus, omdat mij meerdere malen werd verteld hoe 'dapper' ik wel niet was dat ik dit wilde ondergaan
Natuurlijk voelt het anders dan hoe het is als ik ongesteld ben – dit apparaat kan geen baarmoeder buiten mijn lichaam nabootsen, en daarnaast is er nergens bloed te bekennen en is mijn hormoonhuishouding ook niet op hol geslagen. Maar de pijn die ik door de elektroden heen voel is wel vergelijkbaar – vooral de samentrekkingen in mijn buik herken ik als mijn maandelijkse krampen. Wel is door de trillingen te merken dat de pijn wordt aangestuurd. Het is niet prettig, maar ik ben een stoere vrouw: ik draag altijd mijn eigen koffers, ik kan voor mezelf opkomen en ik bloed verdomme maandelijks uit mijn geslachtsdeel. Daarom laat ik Anke de stand omhoog gooien naar 125.
Advertentie
Sterven
Om even een realistisch beeld te scheppen: het martelapparaat kan in principe tot standje 999 – dat is denk ik standje bevalling. Na zo'n tien minuten in behoorlijke maar te overziene pijn, ben ik er wel klaar mee.Om mijn eigen vraag te beantwoorden: ja, de nepongesteldheidspijn is vergelijkbaar, maar daarmee is alles wel gezegd. Er ontbreekt in deze challenge nog een hoop als het gaat om een daadwerkelijke menstruatiecyclus (bloed en hormonen bijvoorbeeld), en tegelijkertijd zijn de pijnstoten heviger dan hoe veel vrouwen hun ongesteldheid ervaren – zoals ik.
Verder is Humberto Tan natuurlijk een watje en ben ik hartstikke stoer. Maar wat belangrijker is, is het grote plaatje achter Peters challenge. De manier waarop hij en zijn vrouw de cyclus serieus nemen en zelfs in hun dagelijkse planning opnemen, is voor veel vrouwen – waaronder ikzelf – nog een stap te ver. Maar toewerken naar een wereld waarin bloeden uit je vagina geen taboe meer is, dat lijkt me een uitstekend idee. Dat vindt ook het Radboud UMC in Nijmegen: naar aanleiding van Peters beweging starten ze daar vanaf half januari een wetenschappelijk onderzoek naar de menstruatiecyclus.
Het succes van een schreeuwende Bekende Nederlander die aandacht vraagt voor typische vrouwenpijn is al eerder bewezen, bijvoorbeeld toen twee BNN'ers de pijn van een bevalling ondergingen. Maar wil je als man echt weten hoe het is om ongesteld te zijn? Vraag het dan aan een vrouw – een verhaal rechtstreeks van de bron is nog altijd betrouwbaarder dan een apparaat (dat is ontwikkeld door een man).-Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.