Sport

In gesprek met Regillio Simons over de hype rondom zijn zoontje Xavi

portret foto regillio

In een vrijwel uitgestorven café dat vol hangt met kitscherige lampenkappen bestelt Regillio Simons een verse muntthee met honing. We hebben afgesproken pal naast het centraal station van Lelystad. Zo kan hij vlak na het interview op de trein springen voor een afspraak in Rotterdam voor zijn voetbalacademie.

Simons speelde in de jeugd bij Ajax samen met Jordi Cruijff en Tarik Oulida. Na zijn carrière bij clubs als Fortuna Sittard, NAC, Willem II en ADO Den Haag verhuisde de familie Simons naar Spanje, naar het dorpje Rojales in de Spaanse provincie Alicante. Zijn twee zoons vernoemde hij naar voetballers. Faustino naar Colombiaan Faustino Asprilla, Xavi naar Xavi Hernandez van Barcelona.

Op misschien Freddy Adu na werd een talent nog nooit zo vroeg zo opgehemeld als Xavi, die nu in de jeugd van Barca speelt. Xavi is veertien, heeft al een miljoen instagramvolgers en wordt als toekomstig verlosser bestempeld van Oranje. Regillio probeert daarom Xavi zoveel mogelijk te ondersteunen en ondertussen reist de Amsterdammer nog regelmatig heen en weer tussen Spanje en Nederland.

Videos by VICE

VICE Sports: Ha Regillio, hoe gaat het met je trainerscarrière?
Regillio Simons: Nou, ik ben net gestopt bij Ajax en houd me nu vooral bezig met die kleine van me. Het wordt heel druk rond Xavi en daar wil ik gewoon een beetje sturing aan geven, waar nodig. De voetbalwereld is écht heel snel geworden. Er gaat een hoop geld in om en dat trekt ook verkeerde personen aan met verkeerde ideeën. Misschien moet ik het een sabbatical noemen. Kijk ik daarna wel weer verder.

Hebben jullie al ervaring gehad met verkeerde mensen?
Nee, omdat ik alles afhoud. Er staat een grote vaas op de tafel in de woonkamer en die zit vol met visitekaartjes. Helemaal vol. Voornamelijk tijdens wedstrijden komen er mensen langs: kennissen, zaakwaarnemers, maar ook onroerend goed-makelaars die opeens denken; dit kan ik ook wel. En het gaat niet eens altijd om begeleiding. Maar je merkt dat ze íets van je moeten.

1532445196437-simons-3

Voelt het al alsof je de ‘De Vader Van…’ bent?
Oh, dat hadden we al lang hoor, haha! De vader van, de broer van… Voor niemand anders zou ik zo in de schaduw willen leven. Alleen voor Faustino en Xavi.

Hoe gaat het met Xavi?
Goed! Hij is druk. Al zijn hele voetballeven. We moeten er mee dealen. Hij is een bijzonder kind. Dat steek ik niet onder stoelen of banken. Hij is anders.

Wanneer zag je dat voor het eerst?
Hij keek op Eurosport naar een wedstrijd, ik geloof dat-ie 3 of 4 jaar was. Het was een herhaling. Die had hij waarschijnlijk al een paar keer bekeken. Hij zat wat nonchalant op de bank, met een balletje te spelen en zei: “Kijk, pappa, let op. In die minuut geeft die speler de bal daarheen. Dat is mooi.” Dat moment kwam en ik zei: “Ja, inderdaad, mooie bal!” Waarna hij opstond en buiten ging voetballen. Toen dacht ik: dit is niet echt normaal, haha! Denkt hij nou echt al op dat niveau over voetbal? Zo bewust? Ik ben zelf helemaal geen voetbalkijker. Het duurt me vaak te lang. Maar Xavi is scherp, constant bezig met hoe hij zichzelf beter kan maken. Hij is echt autodidact en traint zichzelf goed.

Hoe kwam Xavi bij Barcelona?
Er kwamen profclubs langs als Elche en Cádiz, maar ik hield ze af. Rustig aan. Hij was 6 toen hij met CD Thader uit Rojales tegen Onder 9 van Villarreal speelde, ze wonnen met 7-0. Hij scoorde en scoorde. Villarreal wilde hem in een internaat hebben. Maar ik vond hem veel te jong. Dan moest hij omgaan met jongens van 9, dat vond ik niet gezond. Een week later kwam Barcelona…

Wat veranderde er?
Ik heb het af laten hangen van mijn oudste zoon Faustino, die is 7 jaar ouder. Hij moest tijdens mijn voetbalcarrière altijd maar meeverhuizen. “We doen het niet als jij dat niet wilt,” zei ik. Maar Faustino is een stadsjongen en wij woonden in een dorp, in Rojales, in Alicante. Hij zei: “Pa, kom op! Het is Barcelona! We gaan!”

En toen voetbalde Xavi ineens in de jeugd van academie La Masia. Zelfs ouders mogen niet het terrein op, toch?
Klopt. Ik mag je niks vertellen, haha! Barcelona wil liever niks prijsgeven over de werkwijze binnen de jeugdopleiding. Ja, ik weet hoe de entree eruitziet. We mogen hem afzetten bij het hek. Hij woont daar echt. In de weekenden komt hij naar huis.

Het verschil is immens zeker, als je terugdenkt aan je eigen jeugd bij Ajax, met jongens als Jordi Cruijff en Tarik Oulida?
Ja, wij waren echt op onszelf aangewezen. Er is nu veel meer begeleiding. Er wordt veel voor jeugdspelers gedaan. Eigenlijk te veel. Ze worden erg gepamperd waardoor ze snel afhankelijk zijn. Zonder dat mensen het door hebben. Dat is het verschil ook met een Simon Kistemaker, onder wie ik nog heb getraind. Die was heel scherp op de vrijheid, maar ook op de directe verantwoordelijkheid. Je moet leren een kerel te worden. Dat mis ik nu wel af en toe, hoor.

1532445236358-simons-6

Welke trainer is voor jou echt een voorbeeld geweest?
Ik heb veel geleerd van Bert van Marwijk en Pim Verbeek, maar Simon Kistemaker is mijn voetbalvader. Hij is altijd zichzelf geweest. Dat pure vind ik prachtig. Hij liet me bij Telstar debuteren, heeft me mentaal gevormd. Zo bracht hij me eens na rust in het veld. Na een kwartier gingen de bordjes omhoog. Wissel. Ik kijk. Nummer twaalf. Wie is twaalf? Iedereen kijkt naar mij. Oh, shit, ik ben twaalf. Dat kan toch niet? “Dat moet u nooit meer doen,” zei ik.

Hij zei: “Je moet het gras opvreten. Als je dat niet doet, ga je eraf. Je mag je melden bij het tweede.” Die dinsdag, uit bij Veendam, heb ik de hele wedstrijd op de bank gezeten. Als toetje. Vervolgens vliegt-ie je wel om de nek als we tegen FC Emmen de nacompetitie halen! Zo’n kerel was het.

Had je dat nodig?
Zeker, als je vrij jong bij een voetbalclub komt, heb je een harde hand nodig. Talenten willen te snel en denken dat ze alles al kunnen. Ik denk dat we tegenwoordig trainers als Kistemaker missen. Voor mijn gevoel was hij er op het juiste moment voor mij.

Stond Johan Cruijff in de jeugd bij Ajax ook wel eens langs de lijn?
Ja. Hij was toen trainer van het eerste of technisch directeur, geloof ik. Ik was in die tijd rechtshalf, maar wat moest ik eigenlijk doen? Ik had geen idee. Ik liep maar wat rond op het veld. Johan riep mij daarom apart in de kleedkamer. Ik moest meer naar het midden bewegen, als schakel tussen de spits en de back. Dat legde hij uit op de grond met plastic koffiebekertjes.

1532445253477-simons-8

Je hebt het lang stil gehouden dat Xavi bij Barcelona speelde, hè.
Klopt. Ik weet nog dat ze bij Voetbal Inside een wedstrijd van een jeugdelftal van Barcelona lieten zien. Steeds ging de bal terug naar het midden, tik, tik, tik. Die schakel was Xavi. Hij verzorgde iedere keer de opbouw en aan het eind viel een doelpunt. Ik zat met mijn neef te kijken en zei: Als ze bij VI wisten dat dit een Nederlandse jongen is, zou het item niet over het DNA van Barcelona gaan.

Hoe gaat Xavi inmiddels om met de aandacht?
Het mooie is – en dat geeft ons weinig werk – dat hij te nuchter is om te zweven. Ik heb een kast, daar zitten zoveel bekers in, die heb ik bij elkaar nooit gewonnen. Was hij de beste speler van een toernooi in Miami, kwam-ie thuis en gooide de beker op de bank. “Oh, mag ik naar de hoek van de straat? Daar hebben ze een tolcompetitie.” Hij is niet bezig met faam of weelde. Hij schakelt snel. Xavi weet echt wat hij wil, maar hij is ook wel gereserveerd. Hij kijkt de kat uit de boom.

Niet gek als er steeds mensen zijn die wat van hem willen.
Ik kan me nog herinneren dat ik vroeg: “Vind je het niet vervelend als zoveel mensen je handtekening vragen of met je op de foto willen?” Xavi dacht dat hij mij corrigeerde. “Ja, maar pa, dat hoort toch bij het voetbal?” Oh, oké, dan hoef ik je dat dus niet uit te leggen. Toen hij klein was heb ik wel gezegd dat al die aandacht bij de naam Barcelona hoort. Maar ja… als hordes mensen alleen met hém op de foto willen, kun je dat ook niet meer verkopen. Bij Barcelona weten ze trouwens ook niet goed hoe ze hiermee om moeten gaan.

Hoe bedoel je?
Nou, het is een nieuw tijdperk. Dit is nog niet eerder voorgekomen. In de tijd van Lionel Messi was het niet zo heftig. Zelfs met Neymar nog niet. Het is pas de laatste jaren zo hevig geworden. Misschien is hij wel de eerste…

Hoe ga je daar als ouder mee om? Je kunt de aandacht volgens mij niet controleren.
Nou, dat is het exact. Als er op BarcaTV helemaal lyrisch over hem wordt gesproken, houd je dat niet tegen. Maar ik heb wel mensen om hem heen verzameld.

Wie zijn dat?
Vrienden van mij zijn goed met social media. Ze hoeven niks te doen, maar houden het in de gaten voor ons.

Hoe kan een 14-jarige jongen zich rustig ontwikkelen met een Nike-contract, een miljoen instagramvolgers en een commercial met Neymar?
Dat met Neymar was ook met andere jongens van Barcelona.

Maar hij staat wel in het midden.
Ja… Haha. Inderdaad. Het enige wat ik nu doe is hem weghouden. De instagramvolgers… Dat heb ik ook tegen de club gezegd: hij doet niet iets anders dan een andere jongen in zijn elftal. Bijna alle jongens uit zijn elftal posten een fotootje. Een tekstje eronder. Voor de rest doet hij niks.

Maar één miljoen…
Ja. Het verschil is dat mensen bij hem wel klikken en bij een ander niet. Want heel veel andere jongens in zijn team hebben ook een contract bij Nike.

Hoe komt dat, denk je?
Ik zeg altijd: hij heeft de voetbalkwaliteiten van zijn moeder. En de looks van mij, haha. Misschien is het de combinatie: hij kan goed voetballen, heeft de looks met zijn blonde krullen. En natuurlijk… Barcelona. Die driehoek.

Ben je niet bang dat Xavi meer merk dan voetballer wordt?
Op zich niet. En als dat zijn roeping is, dan is dat zo. Maar om al die randzaken heeft hij niet gevraagd. Wat ik controleer is dat het over voetbal blijft gaan. Hij doet ook helemaal geen interviews. Ik heb alleen een interview met Touzani toegelaten, omdat ik wel wil laten zien wie hij is. Iedereen kan eruit halen dat Xavi een rustige jongen is die alleen maar wil voetballen. Nou, dan is mijn opzet geslaagd.

Xavi is vernoemd naar Xavi Hernandez. Ze hebben elkaar vast weleens ontmoet. Hoe was dat?
Xavi lag bij de fysio op de bank toen Xavi Hernandez binnenkwam. Hij gaf een hand en stelde zich voor. Mijn zoon zei: zo heet ik ook! Ik vroeg hem later: “Is dat echt het enige wat je tegen hem gezegd hebt?” “Ja, pap, gewoon normaal doen.” Zo liepen we samen eens door een lange gang bij Barcelona. Kwam Gerard Piqué ons tegemoet. Hij zei: “Hola Xavi.” Iedereen kent elkaar daar waarschijnlijk. “Hola señor Pique,” zei Xavi. We liepen nog niet de hoek om of ik riep: Hé! Piqué kent jou gewoon!” Xavi zei: “Pap, doe normaal!” Hij blijft altijd nuchter.

1532445281964-simons-4

Hoe praat je met hem over voetbal?
Niet. Ik wil juist dat hij die band met mij houdt als vader. “Vind je het nog leuk? Hoe was de wedstrijd of de training? Wat een mooie bal man.” Ik was echt trots. Zo eigenlijk. Verder niet.

Dat lijkt mij best lastig.
Haha, ja, dat is ook moeilijk, want ik ben zelf trainer. Soms komt hij bij mij: “Pa, de trainer zegt dat we zus en zo moeten spelen. Maar dat klopt toch niet?” Dat is gevaarlijk terrein. Dan zeg ik: “Jij moet luisteren naar de trainer.” Anders komt Xavi in een conflict, want hij luistert natuurlijk liever naar zijn vader.

De NOS plaatste al een artikel, ‘Is Xavi de toekomst van Oranje?’. Ook stond hij al bij de 20 grootste Nederlandse talenten, als veruit de jongste.
Ik begrijp het allemaal. Want Nederland zit in een flinke dip. Misschien is het beter dat hij niet wordt genoemd, maar hij is natuurlijk wel één van de talenten. Het enige wat ik thuis zeg: je kunt er niks mee, je bent pas 14. Jij speelt echt nog lang niet in het Nederlands elftal.

Hij zit nu bij Oranje Onder 15. Zou hij ook voor Spanje kunnen spelen?
Er valt nog niet echt te kiezen. Hij kan alleen voor Oranje uitkomen, omdat hij alleen een Nederlands paspoort heeft. Dan zou hij een Spaans paspoort moeten aanvragen. De Spaanse bond heeft al wel eens gebeld om te vragen hoe het zit.

Hoe zou je het vinden als hij uiteindelijk toch voor Spanje kiest?
Hij is in Spanje opgegroeid, hij spreekt vloeiend Spaans en Catalaans. Nederlands heeft hij alleen geleerd door het met ons te praten. Ik zeg altijd: hij moet zelf beslissen. Maar ik zou het zeker begrijpen.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.