Wat ik leerde over mannelijkheid op een bikerfestival

FYI.

This story is over 5 years old.

mannen

Wat ik leerde over mannelijkheid op een bikerfestival

Op de Motor Jamboree zag ik sterkste man-wedstrijden, motoren en strippers. Maar ik hoorde ook over hoop, dromen en angsten van sommige mannen.

Bij een frozen yoghurt-kraampje staat een motorrijder te peinzen over welke toppings hij moet nemen. Zijn handen zitten onder de olie. Op het podium speelt de rockband Daalschlag – zelfbenoemde uitvinders van "moped metal"– een liedje over de vijand van alle liefhebbers van motoren: de MOT-test. Een paar andere gasten hebben zojuist hun motor voor het podium geparkeerd, en brullen naar de band terwijl ze hun lichaamsgewicht aan bier naar binnen werken.

Advertentie

Het is halverwege juli 2017, en ik ben op de Motor Jamboree, het grootste evenement voor de Duitse motorrijdersscene. Elk jaar komen er zo'n zesduizend mensen samen op een verlaten Sovjet vliegveld in het dorpje Jüterbog, ten zuiden van Berlijn. Het gaat niet alleen maar om motoren – er is een sterkemannen-competitie, een kickboxring en strippers die trots rondlopen terwijl ze slangen om zich heen dragen of banden op het podium in de fik steken. Maar er zijn met name heel erg veel mannelijke mannen die van motoren houden.

Vandaag de dag is het een belangrijke vraag wat het betekent om een man te zijn. Ons idee van mannelijkheid blijkt zo giftig te zijn dat onze mannen er eerder door sterven. Boze mannenrechtenactivisten schuiven hun problemen af op feministen, en er zijn ook groepjes millennial-activisten die proberen 'mannelijkheid' te herdefiniëren. Het bikerfestival leek mij een plek waar dergelijke gesprekken niet worden gevoerd. Ik nam aan dat het een veilige plaats is voor potige gasten die van bier, tieten en hun motoren houden. Daarom ging ik naar het festival – om getuige te zijn van typische mannelijkheid in zijn puurste vorm.

Zesduizend mensen komen samen op een verlaten Sovjet-vliegveld voor de jaarlijkse Motorcycle Jamboree in Jüterbog

Wat betreft fysieke definities, is Herbert Czeplinski heel erg conventioneel mannelijk. Hij is een van de meest gespierde mannen die ik ooit heb gezien. Hij vertelt me dat hij 220 kilo kan bankdrukken. Deadlifts doet hij met 300 kilo – een getal dat volledig buiten mijn begrip valt. Als hij niet traint, is hij boswachter. Hij raapt letterlijk gevallen bomen op, en trekt wortels uit de grond. "Het is goed voor de verbetering van mijn uithoudingsvermogen," zegt hij over zijn dagelijkse werk. Wat ik het meest indrukwekkende van dit alles vind, is het feit dat hij pas recentelijk officieel een man is geworden – Herbert is pas net 18 jaar oud.

Advertentie

Herbert (links) met zijn al even imposante vader, Ingo.

Zijn vader, Ingo, heeft 250 kilometer gereden van Bremen naar dit festival, zodat Herbert kan pronken met zijn kracht op de sterkemannen-competitie. Eerder vandaag deed hij mee aan een van de belangrijkste wedstrijden van het evenement: het steenwerpen. Vergeleken met Herbert leken de andere deelnemers een voorprogramma om het publiek bezig te houden. Herbert zou ze laten zien hoe het echt moet. Toen hij aan de beurt was, tilde hij stenen ter grootte van voetballen op alsof het tennisballen waren – hij slingerde ze zo ver weg, dat het publiek niet ophield met juichen.

Een aantal jaar terug werd Herbert, die op 15-jarige leeftijd wereldkampioen gewichtheffen werd, uitgenodigd in een televisieprogramma dat werd gepresenteerd door Stefan Raab, een voormalig deelnemer van het Eurovisie Songfestival. Hij werd aangekondigd als "het sterkste kind ter wereld". Na dat optreden werd Herbert overspoeld met aanvragen voor interviews door lokale media. Dit vertelt hij mij terwijl hij een geïmproviseerd dansje doet.

Herbert gooit een steen

Het publiek op het festival waardeert Herbert's fysieke verschijning wel. Maar dat is anders in het dagelijks leven. "Het is lastig om met meisjes te praten als je eruit ziet zoals ik," vertelt hij mij. "Ze houden meer van Justin Bieber-achtige types." Vanwege zijn spieren ziet hij er een stuk ouder uit dan dat hij werkelijk is. Dus Herbert zit vaak vast in de catch-22: meisjes van zijn leeftijd denken dat hij te oud is, en oudere vrouwen schrikt hij af als hij ze vertelt hoe jong hij is.

Advertentie

Herbert heeft zijn passie voor trainen georven van zijn vader Ingo, die ook gewichten heft. In eerste instantie deed hij gewoon zijn vader na, maar toen hij 10 jaar was "deed Herbert meer push-ups dan hij kon tellen," vertelt Ingo me. Binnenkort is het volgende wereldkampioenschap – tot die tijd zullen ze samen blijven trainen als een team. "Gewichtheffen is een ego-dingetje," voet Ingo daaraan toe. Hij beschouwt gewichtheffen als een manier om erachter te komen waar je lichaam toe in staat is. Zo kunnen gewichtheffers hun mannelijkheid ontdekken. Maar vader en zoon trainen niet alleen samen, ze moonlighten ook als beveiligers in dezelfde club in Bremen.

Host Lars Petersen legt de regels van de sterkste man-competitie uit

Lars Petersen, presentator van de sterkste man-competitie, had Herbert uitgenodigd voor het festival. Lars is voormalig Europees kampioen steenwerpen en de sterkste man-competitie op de Motorcycle Jamboree was zijn idee.

Het is alweer een tijd geleden dat Lars zelf met stenen gooide. "Ik was vroeger erg goed in vorm," zegt hij. "Nu ben ik blij als ik een kiezel in het water kan gooien." Hij had de ambitie om professioneel steenwerper te worden, maar kwam erachter dat daar geen droog brood mee te verdienen was. Hij besloot de reclamewereld in te gaan, maar ging ook wedstrijden voor steenwerpers te organiseren. Vandaag de dag heeft hij een online tijdschrift over motoren en rockmuziek. Hij heeft het webadres laten tatoeëren in zijn nek.

Advertentie

In het tijdschrift staan recensies van motorraces, commentaar op het leven van motorrijders en dingen over de band van Lars, Wild Rock Project. Als begin over het onderwerp 'mannelijkheid', zegt Lars dat hij denkt dat mannen zwaktes hebben en dat veel van de teksten van zijn band daarover gaan. Ze gaan ook vaak over mannen die zich anders voordoen dan ze zijn, iets wat Lars haat. Bodybuilders, bijvoorbeeld, die enkel trainen om te poseren. "Dat is echt kut," zegt hij. "Wees echt en laat zien wie je bent, dat maakt je een goede man."

Meerdere rockbands traden op tijdens het evenement

Christian heeft een motorwerkplaats in Eggesin, een stad in het het noorden van Duitsland. Voor een klant maakte hij ooit een motor van onder andere twee machinegeweren en wat pistolen. "Die waren uiteraard onklaar gemaakt," voegt hij toe.

Hij is op de Jamboree met zijn maat Volker, die hij leerde kennen omdat Volker een keer een ritje wilde maken op zijn motorfiets. "Hij vroeg of hij een rondje mocht rijden en dat mocht wel van mij," vertelt Christian. "Ik dacht dat hij de straat uit zou rijden, maar in plaats daarvan kwam Volker pas twee uur later terug." Sindsdien zijn ze vrienden. "Maar ik leen nooit meer mijn motor aan iemand uit," grapt Christian.

Christian (left) and Volker.

In die tijd had Volker geen geld voor een eigen motor. Toen hij 25 jaar getrouwd was, gaf hij een feest. Christian kwam aan op een cadeau. "Hij reed binnen op een splinternieuwe motor, zo de dansvloer op," vertelt Volker. "Er is een Duits spreekwoord dat zegt dat kleine cadeautjes een vriendschap helpen voortbestaan, maar een cadeau als dit tilt je vriendschap naar een heel ander niveau."

Advertentie

Sindsdien maakt Volkers vrouw elke vrijdag een lunchtrommeltje voor hem klaar en gaan de twee mannen op avontuur. Ze vraagt dan waar ze naartoe gaan, maar ze kreeg nooit een antwoord. Ze stierf een paar jaar geleden aan kanker. "Mijn motor heeft me door een moeilijke tijd geholpen," zegt Volker, en hij duwt zijn zonnebril wat dichter op zijn hoofd om de tranen te verhullen.

Een man, zijn motor en een tattooshop op de Jamboree

Vorig jaar maakten Christian en Volker een tocht door Noord-Amerika. Ze reden door de Rocky Mountains. "Motoren, mannen en een kampvuur. Daar heb je geen vrouwen voor nodig," zegt Christian. Hij is 38, Volker is meer dan 20 jaar ouder. "Christian is net een geadopteerde zoon," lacht Volker.

Als de avond valt, racen de motorrijders over het terrein om indruk op elkaar te maken. Ik bewonder een motor met een tekening van engeltjes en opgepompte vikingen met bijlen. Onderweg naar de Jamboree vroeg ik me af of het een bijeenkomst van emotioneel afgestompte mensen die in het verleden leefden zou zijn, maar ik zat ernaast. Als deze mannen bij elkaar komen, is er werkelijk niks giftigs aan hun mannelijkheid. De mannen die ik ontmoette waren open en eerlijk – en zich ervan bewust van het feit dat er meer komt kijken bij het zijn van een man dan enkel bier en motoren.

Scroll verder voor meer foto's van de Motorcylce Jamboree in Jüterbog