Een vrouw in India is verkracht en vermoord en haar lichaam werd daarna aangevreten door zwerfhonden

Slechts een paar dagen nadat het Hooggerechtshof van India de daders van de groepsverkrachting uit 2012 in Delhi tot de doodstraf heeft veroordeeld, werd het land opgeschrikt door een volgend verschrikkelijk verhaal van seksueel geweld tegen vrouwen.

Afgelopen 9 mei werd een 23-jarige vrouw uit Sonipat – een plaats in de Noordelijke staat Haryana, zo'n 50 kilometer van New Delhi – ontvoerd, verkracht en vermoord. Tegen de tijd dat ze gevonden werd, twee dagen na het incident, bleken zwerfhonden haar gezicht en een deel van haar onderlichaam te hebben aangevreten.

De details van het verhaal zijn afschuwelijk en doen denken aan de verschrikkingen van de beruchte Delhi-busverkraching, die in India bekend is als de Nirbhaya-zaak. De politie zegt dat het slachtoffer in Sonipat werd ontvoerd en naar de nabij gelegen plaats Rohta werd gebracht. Daar werd ze gedrogeerd, verkracht door meerdere mensen, mishandeld met scherpe objecten, en in het gezicht geslagen met een baksteen zodat ze onherkenbaar zou worden. Ook zouden de daders met een auto over haar lichaam heen zijn gereden, om haar te anonimiseren. Dit staat vermeld in de Hindustan Times.

"Het slachtoffer werd eerst gedrogeerd met een mix van kalmeringsmiddelen, en men gaat ervan uit dat ze bewusteloos was toen het geweld begon en toen ze vermoord werd," zei Dr. SK Dhatarwal, die de lijkschouwing deed, tegen de Daily Mail. "Haar hoofd was ernstig toegetakeld, en ook vonden we meerdere gebroken botten."

De politie in Haryana heeft kort na het incident mensen gearresteerd; waarschijnlijk willen ze niet dat er weer een golf van kritiek ontstaat, zoals bij hun collega's in Delhi gebeurde nadat ze te langzaam hadden gereageerd op de groepsverkrachting uit 2012. Er zitten twee verdachten vast: een man uit Haryana die Sumit Kumar heet, en iemand waar hij mee samenwerkt waarvan alleen de naam Vikas bekend is. Maar er wordt gezegd dat er in totaal zeven mannen betrokken zouden zijn bij de groepsverkrachting. "Sumit heeft bekend en vertelde ons dat ze het slachtoffer hebben vermoord na de verkrachting," vertelt een woordvoerder van de politie aan de Mail.

De familie van het slachtoffer zegt dat Kumar de vrouw stalkte en lastigviel, nadat zij niet met hem wilde trouwen. Ze zeiden ook dat ze al contact hadden opgenomen met de lokale politie om een klacht in te dienen over Kumar, maar dat er geen maatregelen werden genomen. (De politie ontkent dit – zij zeggen dat de familie geen officiële klacht wilde indienen, en dat ze later hebben gezegd dat maatregelen toch niet nodig waren.)

Er is al veel geschreven over het probleem met seksueel geweld in India. Na de Nirbhaya-zaak is er al veel gedaan om vrouwen beter te kunnen beschermen – in 2013 werden uitgebreide wetten opgesteld tegen seksueel geweld. Daarin werd de doodstraf opgenomen voor daders van fatale verkrachtingen: verkrachtingen waardoor een slachtoffer nadien in een "aanhoudende vegetatieve staat" verkeert. Daarnaast werd het illegaal voor politieagenten om zaken met seksueel geweld niet te onderzoeken. Maar critici zeggen dat legale bescherming – hoe nodig het ook is – niet helpt om de aanhoudende vrouwenhaat en de cultuur waarin vrouwen de schuld krijgen tegen te gaan.

"Juist omdat India strengere wetten heeft aangenomen, lijkt het alsof het beter gaat," zegt Jayshree Bajoria van Human Rights Watch. "Maar eigenlijk hebben we de implementatie van deze wetten nog niet gezien. Het hele idee van de wet strenger maken, was zodat we ons meer konden richten op het helpen van overlevenden van een verkrachting, maar tot nu toe heeft het niet het gewenste effect. Helaas zijn incidenten als dit niet zo zeldzaam."

Desondanks worden veel gevallen om praktische redenen niet gerapporteerd. Bajoria zegt dat een van de redenen dat de Sonipat-groepsverkrachting zo breed is uitgemeten in de pers, waarschijnlijk komt doordat het zo dicht bij Delhi plaatsvond.

"Als je kijkt naar de nationale criminaliteitscijfers zie je wel dat er in Haryana een groot aantal gevallen van seksuele mishandeling worden gemeld," legt Bajoria uit. Maar khap bnchayats – onofficiële rechtbanken die bestaan uit 'dorpsoudsten' – hebben ook veel te zeggen in Haryana. "En vaak leidden hun vonnissen juist tot meer geweld tegen vrouwen, en de uitspraken zijn vaak discriminerend tegen vrouwen."

In oktober 2014 liet de regeringsleider van Haryana zich kritisch uit over vrouwen: ze zouden zelf de schuld zijn van het verkrachtingsprobleem. "Als ze netjes gekleed zijn, zal een jongen niet op een verkeerde manier naar een vrouw kijken," zei chief minister Manohar Lal Khattar.

"Ondanks het feit dat er na 2013 strengere wetten en betere beleidsmaatregelen werden opgesteld om seksueel geweld tegen te gaan, is er geen goede beleidsvoering om ervoor te zorgen dat de politie inderdaad aansprakelijk kan worden aangesteld of dat slachtoffers op een niet-veroordelende manier worden gehoord," zegt Bajoria. Ook zegt ze dat het veilig maken van de publieke ruimte, trainingen over genderbewustzijn voor ambtenaren en wetshandhavers, en meer voorlichting op scholen voor meisjes en jongens hard nodig zijn.

Tot die tijd kijkt heel India toe of het recht in Sonipat dit keer inderdaad zal zegevieren.