Maurice Mikkers fotografeert pas als hij iemand heeft laten janken

Een aantal jaar geleden werkte Maurice Mikkers nog als microbioloog in een laboratorium, waar hij door zijn microscoop naar de wondere wereld van hele kleine dingen tuurde. Hij was gebiologeerd door de schoonheid van alle minuscule kunstwerkjes die hij aantrof op de petrischaaltjes. Maar tijd om ze te fotograferen was er niet, want hij was wetenschapper. Dus pakte hij zijn biezen - op naar de kunstacademie in Den Haag.

Daar liet hij zich opleiden tot kunstenaar, maar de microbioloog in hem verdween nooit. En nu heeft hij een manier gevonden om beide fascinaties met elkaar te combineren.

Het eerste wat Maurice onder de microscoop fotografeerde waren pijnstillers. Dat was voor zijn project Micrograph Stories, waarover we hem al eerder spraken. Hij plaatste niet alleen de inhoud van zijn eigen medicijnkastje – zoals fijngemalen aspirine en vitamine C – onder zijn microscoop, maar vroeg ook zijn vrienden om anticonceptiepillen en medicijnen op recept. En ook drugs vonden hun weg naar Maurice's microscoop.

Of hij was afgeleid doordat hij aandachtig met een petrischaaltje vol MDMA door zijn huiskamer liep weet ik niet, maar op een dag stootte hij keihard zijn teen aan een tafelpoot. Het deed zoveel pijn dat hij een traantje moest wegpinken, maar toen zijn oog op de microscoop viel kwam hij op een idee: hoe zou zijn traan er eigenlijk uitzien wanneer je die heel sterk uitvergroot? Prachtig, zo bleek.

Toen Maurice de foto van zijn eerste gekristalliseerde traan aan zijn vrienden liet zien, dachten ze eerst dat hij een geintje uithaalde met fotoshop. "Nou," zei Maurice, "dan kom je toch lekker langs en maak ik je aan het huilen?" Vervolgens trommelde hij een stuk of tien vrienden op, en nadat hij een paar scherpe uien doormidden had gesneden begonnen ze met z'n allen een potje te janken.

Het project dat hieruit voortkwam is Imaginarium of Tears, en het is nog lang niet afgelopen. Alleen verzamelt Maurice inmiddels ook echte tranen, die het gevolg zijn van oprechte emoties. Alle tranen die Maurice tot nu toe heeft ontvangen hebben hun eigen, bijzondere verhaal, waarvan je er een aantal kunt vinden op de website Micrograph Stories. Van een vriendin kreeg Maurice bijvoorbeeld een verdrietige traan, omdat haar vader erg ziek was. Andere gedoneerde tranen komen ook voort uit boosheid, frustratie of juist geluk.

Door het fotograferen van tranen vereeuwigt Maurice persoonlijke emotionele gebeurtenissen. Volgens hem is dat ook de reden dat het project zoveel impact heeft op mensen; iedereen kan een steentje – of dus eigenlijk een traantje – bijdragen.

En voordat je denkt dat je dan heel veel dezelfde beelden krijgt – lang niet iedere traan ziet er hetzelfde uit. Naast emotionele tranen, bestaan er ook reflex- en basale tranen, die je bijvoorbeeld krijgt als je je teen stoot of door de wind fietst. Volgens Maurice hebben al die tranen een andere samenstelling.

Het verzamelen en fotograferen van de tranen was één ding, maar het bewaren van de tranen gaat zo makkelijk nog niet. Met de huis-tuin-en-keukenapparatuur die Maurice tot zijn beschikking had, duurde het maanden voordat hij een techniek had gevonden om de tranen te kunnen conserveren. Dat resulteerde in de Tear Collection Kit, een pakket met onder andere een pipetje, dat je kunt gebruiken om je vers geproduceerde tranen in op te vangen. Dat kan je vervolgens opsturen naar Maurice, die een foto maakt van jouw gekristalliseerde traan. Helemaal waterdicht is het nog niet, want weersomstandigheden kunnen de boel nog een beetje beïnvloeden. Als het heel heet is verdampen de tranen namelijk waar je bij staat.

Dit soort uitdagingen geven Maurice ook juist redenen om met dit project door te blijven gaan. Hij probeert het steeds verder te verbeteren, en heeft ideeën om het verder uit te bouwen. Je zou bijvoorbeeld een pop-up store kunnen openen, vertelt hij, waar je kunt huilen voor de kunst. Maurice ziet het helemaal voor zich. Je zou dan plaats kunnen nemen in een ruimte, waar een psycholoog klaarzit om je aan het huilen te maken. Zodra dat gelukt is komt iemand in een witte labjas je tranen verzamelen met een pipet.

Op 11 oktober kun je in Mediamatic in Amsterdam zelf je tranen door Maurice laten trekken. Op de website van Maurice Mikkers is meer informatie te vinden over Imaginarium of Tears.