We spraken Loena over hoe het is om Internationale Vrouwendag te vieren als transmeisje

FYI.

This story is over 5 years old.

Identiteit

We spraken Loena over hoe het is om Internationale Vrouwendag te vieren als transmeisje

"Toen ik van man naar vrouw ging, merkte ik dat ik bepaalde privileges heb moeten opgeven. Ik zeg altijd wat ik denk, en voorheen werd dat gezien als iets goeds. Nu ik een vrouw ben, word ik meer gezien als lastig, als een bitch."

Het is vandaag Internationale Vrouwendag, een dag waarop er extra wordt stilgestaan bij de positie van vrouwen wereldwijd. We spraken Loena (19), die sinds vier jaar als meisje door het leven gaat, over wat deze dag voor haar betekent.

Broadly: Hoi Loena! In het programma Hij is een Zij hebben we je verhaal kunnen volgen over je transitie van jongen naar meisje. Hoe is het nu met je?
Loena: Het is nu iets langer dan een half jaar geleden dat ik werd geopereerd, 12 augustus was het. Het gaat nu weer goed, maar dat heeft echt even geduurd. In het begin ging ik door een achtbaan van emoties heen. Ik keek er zo lang naar uit, maar toen het zover was dacht ik: shit, wat ga ik nu opeens doen met mijn lichaam?

Advertentie

Je haalt toch een lichaamsdeel weg dat gewoon goed werkt, maar wat je wel al heel lang niet wil hebben, en je krijgt er een lichaamsdeel voor terug dat je al heel lang wél wil hebben. Maar dat lichaamsdeel is in het begin wel helemaal misvormd en bloederig. Het was één en al pijn en ellende.

Ik heb bijna drie maanden lang elke dag zitten huilen omdat ik mijn oude leven terug wilde. Maar ik weet dat meer transgenders daar doorheen gaan. En toen de pijn steeds meer wegging en ik weer normaal kon gaan leven, leuke dingen kon gaan doen en überhaupt weer naar mijn lichaam kon gaan kijken, merkte ik dat het echt beter ging. De chirurg vond het zelfs haar mooiste resultaat tot nu toe!

Wat betekent een dag als Internationale Vrouwendag voor jou? Doe je er iets speciaals mee?
Ik ben niet erg bezig met die dag zelf – ik wist wel dat het deze maand is, maar ik wist niet precies wanneer. Ik ga dit jaar wel naar een vrouwendag in Maastricht, maar dat is niet op 8 maart. Daar zal ik praten over mijn ervaringen als transvrouw met feminisme: over welke rol het kan spelen voor transvrouwen, maar ook hoe er op transvrouwen kan worden neergekeken door feministen. Iemand vroeg me bijvoorbeeld een keer waarom ik vrouw wilde worden – ik had immers een winnend lot uit de loterij gekregen als man, en dat lot gaf ik volgens die persoon nu terug. Dat vond ik wel een bijzondere opmerking.

Vind je het goed dat er extra aandacht wordt gevraagd voor vrouwen op Internationale Vrouwendag?
Ja, ik heb echt gemerkt hoeveel genderongelijkheid er is. Toen ik van man naar vrouw ging, merkte ik bijvoorbeeld dat ik bepaalde privileges heb moeten opgeven. Ik neem geen blad voor de mond en zeg altijd wat ik denk, en ik schaam me daar niet voor. Voorheen werd dat gezien als baas, als iets goeds. Nu ik een vrouw ben, word ik eerder gezien als moeilijk en lastig, als een bitch.

Advertentie

Toen ik een jongen was, namen mensen veel sneller iets van mij aan. Ik merk dat ik minder serieus word genomen, ik moet soms heel erg mijn best doen om duidelijk te maken dat ik ergens echt verstand van heb. Ik zie er dan wel uit als een modepopje aan de LSD, maar ik weet bijvoorbeeld ontzettend veel van biologie. Omdat ik een vrouw ben en er zo uitzie denken veel mensen dat ik niet zoveel weet. Ja, vrouwen moeten echt harder werken om zichzelf te bewijzen en om erkenning te krijgen.

Denk je dat dit nog erger is voor transmensen?
Nou, dit zeg ik voorzichtig want niet iedereen zal het hiermee eens zijn, maar ik denk dat dat voor sommige transvrouwen inderdaad nog erger is. Sommige transvrouwen die er – nog – niet heel vrouwelijk uitzien, worden vaak minder serieus genomen. Niemand ziet er meteen uit als een prinsesje. Ik was in het begin ook niet de meest beeldschone vrouw van de wereld, en best duidelijk een jongetje.

Op school merkte ik toen dat veel mensen niet met mij samen wilden werken, en ik weet dat er mensen zijn die dat ook op de werkvloer hebben. Jessie Maya is bijvoorbeeld een fantastische YouTube-ster die make-upfilmpjes maakt. Maar ik weet dat heel veel merken niet met haar samen wilden werken omdat ze transgender is. En dan heb je het nota bene nog over een werkveld dat gedomineerd wordt door vrouwen.

Vind je dat er meer vrouwen de politiek in moeten?
Ja, ik vind het raar dat er vaak wordt gediscussieerd over dingen die vooral vrouwen aangaan – zoals zwangerschap – door alleen maar mannen. Ik vind het een gekke gedachte dat een meerderheid van mannen gaat beslissen over kwesties die vrouwen beïnvloeden.

Advertentie

Voor vrouwen kan het Glazen Plafond een dingetje zijn. Heeft jouw familie je altijd het idee gegeven dat je kon doen en zijn wat je wilde, wat voor geslacht je ook had?
Mijn ouders hebben mij heel open opgevoed en mij nooit tegengehouden. Daar ben ik ze heel dankbaar voor. Ze zeggen altijd dat ik kan doen wat ik wil, kan zijn wat ik wil, hoeveel mensen er ook nee zeggen. Dat zeiden ze toen ik een jongen was en dat zeggen ze nog steeds.

Dat geldt trouwens voor mijn hele familie. Vroeger dacht ik daar niet bij na, maar toen mijn opa mij meenam naar de kermis, vroeg ik een barbie als prijs bij het touwtrekken. Die heeft hij toen zonder blikken en blozen gewoon meegenomen. Toen we aan mijn grootouders gingen vertellen dat ik transgender ben, was ik wel nerveus. Ze komen uit een klein dorpje en zijn best wel christelijk opgevoed.

Toen mijn moeder het vertelde, had mijn opa het er wel zwaar mee. Niet omdat ik een meisje was, maar omdat zijn kleinkind ongelukkig was. Dat deed hem zoveel pijn. Toen hij dood ging kwam ik erachter hoe trots hij op mij was. In zijn laatste dagen was het laatste seizoen van Hij is een Zij nog bezig, en hij wilde dat elke week per se kijken. Hij deed verder niks, lag alleen in bed, maar hij wilde wel nog die laatste aflevering zien.

Mijn andere oma heeft zelfs mijn borstvergroting betaald. Ze vond het echt bullshit dat dat niet werd vergoed. Dus mijn opa's en oma's hebben er nooit ook maar het kleinste probleem van gemaakt. Dat had natuurlijk heel anders kunnen zijn.

Dankjewel Loena, en een vrolijke vrouwendag gewenst.