We spraken de man die 40 dagen lang elke dag een hele kip at over zijn internetsucces

Denk je dat je in je eentje een hele gebraden kip op zou kunnen eten? Waarschijnlijk wel, toch? Maar wat als het niet gaat om één hele gebraden kip, maar elke dag een hele kip, veertig dagen achter elkaar? Dan wordt het een ander verhaal.

Ziehier: Alexander Tominsky, beter bekend als “Rotisserie Chicken Guy”, die het internet (en ook een hoop mensen in het echt) heeft gefascineerd met zijn missie om 40 dagen lang elke dag een gebraden kip te eten. Zes weken terug had de 31-jarige serveerder in een steakhouse uit Philadelphia 400 volgers op Twitter. Maar nu, na het voltooien van zijn gigantische opgave, heeft hij er bijna 40.000. Honderdduizenden mensen hebben afbeeldingen van hem geliket en gedeeld, waarop te zien is hoe hij zijn taak volbrengt op een steiger bekleed met een rode loper, terwijl toeschouwers hem met elke hap toejuichen (het is een millennial-sprookje waar “viral content creëren” het “nog lang en gelukkig leven” is).

In slechts 40 dagen is Tominsky een plotselinge beroemdheid geworden, een plaatselijk icoon, culinaire folklore, en zelfs een terloops sekssymbool. VICE zocht de bebaarde legende op om erachter te komen hoe hij de Rotisserie Chicken Guy is geworden: de held waar niemand om vroeg, maar die toch wel wordt gewaardeerd. Ligt er al een verfilming in het verschiet, met Joaquin Phoenix die zich met method acting vretend, rillend, en grimassend een weg naar een Oscar acteert? En hoe nu verder voor de man die de wereld met één kip tegelijk de wereld veranderde?

VICE: Hoi Alexander. Waar kwam het idee vandaan om 40 hele kippen in 40 dagen te eten? 
Alexander Tominksy: Ik was gewoon een kip aan het eten, en iets voelde er goed, dus het voelde gewoon juist om het te doen. Ik deed het voor mezelf. In het begin nam ik steeds een foto, en na 10 dagen begon het best wel krachtig te voelen; er zat iets spannends achter wat ik aan het doen was, dus ik besloot om het met de wereld te delen. 

Waarom heb je besloten om specifiek gebraden kip te gaan eten? En waar heb je al die vogels vandaan gehaald?
Tja, het is eigenlijk de puurste vorm van kip, toch? Ik heb het bij een paar plekken geprobeerd, maar meestal at ik de kip voordat ik ging werken. Er is een supermarkt vlakbij m’n werk en ik at het als lunch voordat m’n dienst begon. 

Het lijkt erop dat je uitdaging de afgelopen dagen echt enorm is geworden – je laatste paar tweets hebben tienduizenden likes gekregen, en er zaten hele menigtes naar je te kijken terwijl je aan het eten was. Waarom denk je dat dit zoveel mensen heeft aangetrokken? 
Het heeft de wereld gewoon een beetje in een roes gebracht, en mensen geven die positieve energie door. Ik denk dat het komt omdat het niet zomaar een beetje ongein is: ik doe dit alleen maar om het te doen. En daarnaast, mensen eten gewoon, hopelijk eet iedereen, dus ik denk dat het enigszins herkenbaar is? En het is gewoon een positief iets wat niemand kwaad doet. Ik denk dat mensen het ook wel leuk vinden om iemand te zien lijden!

Heb je het online gehunker naar jou een beetje meegekregen? Een hoop mensen vinden dat je knap bent…
Oh ja? Nou, dan mag ik mezelf gelukkig prijzen.

Heb je een partner?
Jazeker! Ik ben gelukkig getrouwd. Mijn vrouw is zowaar een gerenommeerd artiest en een professor bij een van de hogescholen in Philadelphia. 

Wat vinden je vrienden en familie hier allemaal van?
Nou ja, in het begin was iedereen wel een beetje in de war. Maar het was wel interessant – en dit gebeurt volgens mij wel vaker, in andere scenario’s – als iemand iets doet wat nogal raar is, dan vind je het in het begin een beetje verwarrend. Daarna maak je je misschien wel zorgen, maar daarna ben je geïntrigeerd… en uiteindelijk val je er gewoon voor. 

Voedsel is een belangrijk onderdeel van de cultuur van Philadelphia. Denk je dat hier een verband te vinden is? 
De kip is iets van 10 procent van de formule. Het is het doorzettingsvermogen. Philadelphia heeft het af en toe wel moeilijk, maar het is een stad die nooit opgeeft. 

In het begin at je de kippen alleen, maar voor de laatste kip werd er een rode loper met alles erop en eraan geregeld. Had je altijd al zo’n theatraal einde in gedachten? 
Het begon er gewoon mee dat ik de kippen opat in het restaurant waar ik werk, dus dat was wel handig. Maar ik had een gevoel in m’n onderbuik dat dit iets speciaals was, en ik wilde ervoor zorgen dat ik een ruimte had die groot genoeg was om een groot publiek te huisvesten. Ik had iets van 60 flyers in de buurt opgehangen, op bomen en zo, en er wordt verteld dat er 500 mensen kwamen kijken hoe ik de laatste kip opat. Dat is nog iets wat ik hier zo leuk aan vind: het begon met een fysieke flyer, en dat was ook de enige reclame die ik ervoor maakte. In plaats van dat er een online event was, op Facebook ofzo, was het een klassieke flyer; daar was ik wel door gevleid. 

Waarom denk je dat je uitdaging zo groot is geworden op Twitter?
Het heeft allerlei soorten mensen aangetrokken: sportfans, liefhebbers van goed eten, mensen die houden van een spannend verhaal van overwinning en het doorstaan van pijn en marteling doorstaan.

Was je die kippen tegen het einde niet spuugzat? En heeft het je nog lichamelijk aangetast?
Oh ja, mijn lichaam is zeker aangetast. Ik had constant krampen en de hele tijd een opgeblazen buik. Alsof je het kon voelen kloppen? Je weet toch als je gaat hardlopen en je je hartslag kunt voelen? Zo voelde m’n buik een beetje, constant geklop, en m’n slokdarm was ook helemaal rauw door al het zout. Ik ben ook iets van 6 à 7 kilo kwijtgeraakt, die ik eigenlijk niet kwijt hoefde te raken. 

Hoe lang deed je erover om de hele kip op te eten?
In de eerste paar weken deed ik het makkelijk in 20 minuten. Daarna duurde het veel langer, iets van twee uur, maar de laatste keer op de pier deed ik het in ongeveer een uur. Ik wilde er gewoon klaar mee zijn – en ik ben blij dat het zo is. 

Liggen er nog andere eet-uitdagingen voor je in het verschiet?
Ik ga nooit meer met m’n eten spelen! Ik ga gewoon eten om in leven te blijven. 

Alles is tegenwoordig zo somber. Denk je dat je mensen een beetje samen hebt kunnen brengen, al was het maar met wat gebraden kip? 
Ja, ik denk dat het deels daarom is gebeurd! Mensen hebben een uitlaat nodig om samen te komen. 

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE UK. 

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.