Deze mensen worden door hun baas gedwongen om op kantoor te blijven werken

De meeste mensen die normaal gesproken op kantoor werken doen dat nu thuis. Dat is best logisch, want thuiswerken is een hartstikke effectieve manier om te voorkomen dat jij of je collega’s ziek worden. Je komt namelijk niet bij elkaar in de buurt.

Sommige mensen lijken dit simpele principe niet helemaal te snappen of hebben er gewoon totale schijt aan. En als dat toevallig net je baas is, kan dat vervelende situaties opleveren. We spraken een aantal mensen die van hun leidinggevende op kantoor moesten werken terwijl ze dat zelf eigenlijk niet wilden, en vroegen wat voor gevolgen dat had.

Ik zit de hele dag achter de computer en heb af en toe bepaalde papieren nodig. Dat zouden we makkelijk kunnen oplossen door één iemand op kantoor te laten werken, die dan steeds alle papieren kan opzoeken die de andere werknemers nodig hebben. Aangezien de pandemie alweer een jaar duurt, hadden we al deze papieren ook allang gedigitaliseerd kunnen hebben, maar mijn baas heeft daar nog geen seconde over nagedacht. We mochten gewoon niet vanuit huis werken. Punt.

Ik heb een tijdje met drie andere mensen op een kamer gezeten en ik heb veel moeite moeten doen om een plek voor mezelf te krijgen. Mondkapjes of desinfectiemiddel krijgen we niet en moeten we dus zelf betalen. De andere werknemers houden zich slecht aan de regels: sommige lunchen in groepjes in de vergaderruimte en veel van hen komen gewoon naar werk als ze klachten hebben. En ze komen aan mijn bureau zonder mondkapje te dragen. Een andere afdeling laat mensen wel gewoon vanuit huis werken, al moeten er daar ook twee secretaresses op kantoor aanwezig zijn.

Mijn baas kwam terug van een vakantie in Tirol en zat het hele kantoor onder te hoesten. De volgende dag kwam hij niet meer op het werk. Zijn vrouw, die ook bij ons werkt, zei dat ze wat koortsig was, maar kwam alsnog gewoon naar kantoor. Ik wilde meteen naar huis gaan, maar ze zei dat dat serieuze consequenties zou hebben. Gelukkig bedacht onze IT-manager toen een manier om me toch thuis te kunnen laten werken.

Maar een paar dagen later vroeg mijn baas of ik toch naar het kantoor wilde komen, omdat hij een belangrijk project wilde bespreken. Toen ik er eenmaal was, hoefde ik alleen maar het papier in de printer te vervangen. Daarna was vanuit huis werken geen optie meer. Onze tafels staan nu verder van elkaar af en we houden afstand, maar als mijn baas iets wil bespreken, komt hij wel naar mijn bureau.

Ik werk op het kantoor van een grote overheidsinstantie. Ze laten sommige mensen wel vanuit huis werken, maar dat zijn vooral oudere werknemers. Meerdere leidinggevenden laten niemand thuiswerken, omdat ze bang zijn dat ze dan niks meer doen.

Nu het aantal besmettingen hier flink oploopt en de druk best is toegenomen, werken we in shifts. De ene helft werkt vanuit huis, de andere op kantoor. Onze baas had de hele mailwisseling hierover per ongeluk naar iedereen verstuurd, waardoor we allemaal wisten dat de beslissing eigenlijk al een tijdje geleden genomen was, maar de leidinggevenden zich ertegen hadden verzet.

Op kantoor is het vaak lastig om op anderhalve meter afstand van elkaar te blijven. Tenzij je graag buiten in de kou luncht, kan dat alleen in een ruimte van tien vierkante meter, waar je dan samen met vijf of zes andere collega’s zit. Ik vind het vreemd dat ik in mijn vrije tijd maar met één iemand tegelijk mag afspreken, en hier vervolgens tijdens mijn pauze tussen al mijn collega’s gepropt zit.

Ik werk in een kantoortuin met ongeveer dertig mensen. Ik draag altijd een mondkapje, maar mijn baas nooit, en hij komt vaak aan mijn bureau staan. In de printruimte staan ook vaak meerdere mensen zonder mondkapje. We moesten echt moeite doen om ervoor te zorgen dat oudere werknemers wel thuis mochten werken – het management heeft er lang over moeten discussiëren. Nu mag het, maar moeten ze alsnog aanwezig zijn bij de wekelijkse vergadering.

Aangezien we allemaal werklaptops gebruiken, zouden we makkelijk thuis kunnen werken. Maar onze bazen denken dat we dan slechter zouden presteren. Zelf denk ik dat ik me thuis beter zou kunnen concentreren, omdat ik me niet steeds zorgen zou hoeven te maken. In mijn vrije tijd zie ik nu ook nauwelijks mensen, want ik ben bang dat ik ze per ongeluk besmet.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk bij VICE Duitsland.

*Alle namen zijn bekend bij de redactie.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.