Soufiane Eddyani is een speciaal geval

Soufiane Eddyani is een rapper uit de Antwerpse wijk Borgerhout, een multiculturele wijk naast het Centraal Station. Ongeveer een half jaar geleden verscheen zijn eerste nummer op YouTube, en die was direct raak. In september kwam zijn tweede clip, God, Vergeef Me online, die vandaag bijna de vijf miljoen views aantikt. Verder heeft hij een 101Barz-sessie op z'n naam staan, die in zo'n rap tempo de miljoen views haalde, dat Rotjoch bij hem langsging om een trofee te overhandigen.

Eddyani brengt een heel eigen verhaal: hij wil jongeren wakker maken en op een positieve manier engageren. Ik sprak hem in Kavka in Antwerpen, tijdens zijn volledig uitverkochte verjaardagsfeest.

Noisey: Ha Soufiane. Vertel, je was bijna naar Nederland verhuisd?
Soufiane Eddyani: Ja, dat klopt. Een tijdje terug was ik bij bekende vlogger Youstoub en zijn mannen in Nederland. Ik voelde me daar thuis, alle artiesten zitten daar dichtbij elkaar, die rapscene is zo levendig. Maar ik hou gewoon teveel van Antwerpen.

Er is een groot verschil tussen de rapscene in Nederland en België. Sta jij op het punt om België op de kaart te zetten?
Nu ik rustig mijn stappen begin te zetten, merk ik ook wel dat ik deze scene echt begin te veranderen. Niet alleen in Antwerpen, maar in heel België. Er is gewoon veel meer interesse in deze muziek nu, vooral jonge generaties pikken het op.

Heb je inspiratie gekregen van andere crews in Antwerpen, zoals NoMoBS?
Zij doen vette dingen en ze betekenen enorm veel voor Antwerpen, maar dat neemt niet weg dat de stappen die nu gezet worden steeds groter en groter zijn. We bereiken zo'n groot publiek, man.

Je hebt het Nederlands dialect vlot overgenomen merk ik?
Dat gaat echt automatisch, als ik met een Nederlander praat, neem ik de harde G over. Het is een aanstekelijk accent. Veel van m'n voorbeelden zijn ook Nederlands, zoals Lijpe en Ismo.

Er ligt nadruk op het gangsterleven in de Nederlandse rapscene. Jij hebt een erg positieve boodschap in je teksten. Is dat een tegenbeweging?
Kijk, ik begrijp dat ze absoluut muziek willen uitbrengen voor in de club, om mensen helemaal los te laten gaan. Maar het lijkt alsof ze niet beseffen hoeveel kinderen en jongeren naar hen kijken. Ik heb ook gemerkt, toen Boef en enkele andere artiesten opkwamen, dat het impact had op de jeugd. Tieners nemen zo'n Drank & Drugs ook erg serieus.

Je duikt er zelf regelmatig in op, maar wat vind je eigenlijk van de grootste Nederlandse vlogs, zoals die van Boef, Youstoub en Ismail Ilgun?
Fucking slim. Je mag er kritiek op hebben, je mag zeggen wat je wil. Boef heeft zeker wat fouten gemaakt, maar hij is een ondernemer, eentje die morgen een zaak opent en die zonder al te veel moeite naar een miljoen kan brengen. Ikzelf zou geen vlog maken, ik heb het gevoel dat iedereen daar nu mee bezig is. Ik zou het alleszins groter en breder aanpakken.

Hoe ga je om met het succes?
Ik herinner me nog hoe ik twee maanden geleden teksten zat te schrijven in de bus. Het gaat zo snel. Een tijd terug stond ik bij m'n moeder in de keuken en ik moest beslissen of ik m'n video op m'n eigen kanaal zou gooien, of via Zonamo Underground. Mijn moeder zei toen: je hebt er enorm veel moeite in gestoken, het verhaal zelf geschreven, de clip (met haar hulp) zelf gefinancierd, zelf op zoek gegaan naar de regisseur en de acteurs, noem maar op. Het zou zonde zijn om zoiets op een ander kanaal uit te brengen, wees trots op je eigen werk.

Maar ik zei direct tegen haar: er is niemand hier in België die met deze muziek ooit meer dan honderdduizend views heeft gehaald, waarom zou ik dat wel kunnen? En nu sta ik op bijna vijf miljoen voor God, Vergeef Me.

Je stijl valt te vergelijken met rap in Nederland, maar toch breng je het op een totaal eigen manier. Je betrekt God erbij.
Broer, ik kan dat echt bijna niet uitleggen. Het gaat om een bepaald gevoel dat ik op een bepaald moment had. Bijvoorbeeld God, Vergeef Me schreef ik in een periode dat ik me heel slecht voelde. Ik zat in de problemen thuis, ruzies over school en uitgaan, dat kan snel ontploffen. Ik dacht in die tijden erg vaak aan God. Met mijn muziek wil ik inderdaad aan God tonen dat ik me schuldig voel.

Leef je nu meer volgens de regels van de islam dan voorheen?
Ik ga er niet over liegen: de muziekwereld is gevaarlijk, snap je. Drank, clubs, drugs, allemaal dingen die je willen verleiden. Ik moet mezelf onder controle houden, en blijven focussen op m'n geloof en de muziek die ik maak. Zo wil ik stabiliteit vinden in wat ik doe. En ja, als moslim leven geeft me daarbij houvast.

Ben je niet bang dat sommigen je goede raad als belerend aanvoelen?
Geloof me, het feit dat deze boodschap van mij komt – een jongen van dezelfde leeftijd, uit dezelfde omgeving, die bovendien dezelfde dingen heeft meegemaakt – zorgt ervoor dat de boodschap in m'n nummers beter overkomt. Jongeren luisteren eerder naar mij dan naar wat er op school wordt gezegd.

Foto door Esther Couderé