Ik liep een dag mee met een Hitler-lookalike uit Kosovo

Mitrovica is een stad in de (niet unaniem erkende) staat Kosovo. Gezien de geschiedenis van het land is het niet vreemd dat de stad politiek gezien nog weinig stabiel is, en dat er een hoop etnische spanningen spelen. Voeg hier aan toe: een dubbelganger van Hitler die handen schudt met de soldaten en politieagenten die de vrede proberen te bewaken, en je kunt je excentrieke hart ophalen. Een van onze VICE-collega's uit Servië liep een dagje met hem mee.

"Kosovo's eigen reïncarnatie van Adolf Hitler," zoals hij zichzelf noemt, lijkt aan de buitenkant inderdaad bijzonder sterk op het origineel. Emin Gjinovci, 55, is een veteraan van de Kosovo Liberation Army (KLA), die naast zijn veteranenpensioen een extra zakcentje verdient als Hitler-lookalike.

Gjinovci heeft altijd een paar wat hij zelf noemt "Hitler-snuisterijen" bij zich. Dingen als badges met hakenkruizen, hakenkruiskettingen en een uitgave van Mein Kampf.

"In mijn diensttijd werd ik al Hitler genoemd," zegt hij terwijl hij een foto van zichzelf uit zijn militaire uniform haalt. "Ze zeggen dat ik erg op hem lijk, in tegenstelling tot die Engelse gast die hem in de film speelt," voegt hij toe, verwijzend naar Charlie Chaplin in The Great Dictator .

"Ik ga verkleed als Hitler naar begrafenissen. Soms heeft dat een negatief effect, omdat de mensen die zijn gekomen om te rouwen dan vaak met mij gaan praten, in plaats te huilen."

We maken een wandeling door zijn woonplaats Mitrovica en niemand lijkt zich echt te storen aan zijn voorkomen. In tegendeel zelfs: veel mensen stoppen om hem de Hitlergroet te geven, iets dat in de meeste delen van Europa tot grote verontwaardiging zou leiden. Zelfs de in de stad gestationeerde blauwhelmen van de NAVO stoppen hun auto om hoi te zeggen. Ik vraag me af of deze gasten Gjinovci in hun eigen land ook zo hartelijk zouden begroeten.

"Mensen respecteren me hier. Jong, oud, man, vrouw, ze begroeten me allemaal met een 'Heil Hitler'." Hoewel ik dit kan beamen, lijkt Gjinovci niet helemaal door te hebben dat de meeste voorbijgangers vervolgens erg om hem moeten lachen, achter zijn rug om.

Gjinovci lijkt zijn werk heel serieus te nemen. Wanneer ik hem een sigaret aanbied, zegt hij onverbiddelijk "Hitler rookte niet." Vervolgens uit hij zijn ongenoegen over het feit dat ik te laat was komen opdagen voor onze afspraak, aangezien hij zelf op "Duitse militaire tijd" werkt. Hij lijkt echter geen vegetariër te zijn, zoals de fuhrer, en stelt voor om te gaan eten bij zijn favoriete kebabzaak.

"Meisjes vinden het leuk om aan mijn gezicht te zitten. Ze denken dat het een masker is. Ze trekken aan mijn haar en vragen of ze me mogen kussen. Als ik de deur uit ben met mijn familie, komen mensen naar me toe om met me te praten. Mijn vrouw maakt dat niks uit, ze is geen jaloers type."

Ik vraag hem of hij parallellen ziet tussen zichzelf en de echte Hitler. "Dat is nogal makkelijk," antwoordt hij. "Ik kan me met goed Hitler identificeren, omdat hij tegen mijn vijand vocht. En de vijand van mijn vijand is mijn vriend," verklaart hij met een zelfgenoegzame blik. Hij lijkt zich niet bewust te zijn van hoe beladen zijn opmerking eigenlijk is.

"Wie is je vijand? De communisten?" vraag ik.

"Ja. De Serviërs," antwoordt hij.

De Kosovo Liberation Army (KLA) was een guerrillabeweging die ontstond in de onberekenbare jaren negentig, die de Kosovaarse Albaniërs zich herinneren als een tijd van onderdrukking, onder het bewind van de Servische president Slobodan Milosevic.

Gezien de oorlogssituatie in Kosovo die volgde nadat Joegoslavië uiteen was gevallen, denken de mensen er niet bepaald met warme gevoelens aan terug. Sterker nog, veel mensen associëren Joegoslavië vooral met de verschrikkelijke toestanden die tot de NAVO-bombardementen van 1999 leidden.

Gjinovci kwam zelf begin 1998 vanuit Duitsland naar Kosovo om mee te strijden in de oorlog. "Ik liet mijn familie in Duitsland achter om hier naartoe te komen en me bij de KLA aan te sluiten," vertelt hij. Zijn familie zou hem later achterna reizen.

Hij sinds die tijd maar een keer teruggegaan naar Duitsland, om zich te laten opereren aan de meerdere verwondingen die hij opliep in de oorlog. "Ik moest voor die operatie noodgedwongen een stukje van mijn snor laten staan. De dokters die daar rondliepen wilden me vervolgens allemaal zien."

Gjinovci zag al snel in dat hier geld in zat en besloot geld te vragen voor de foto's die mensen van hem namen. "Ik verdien tussen de twintig en tachtig euro per foto. Soms verdien ik wel tweehonderd euro op een dag, als er een evenement is of als er buitenlandse toeristen in Mitrovica zijn," legt hij uit.

Gjinovci woont samen met zijn vrouw en vijf dochters, die op school "Hitlers kinderen" worden genoemd. Hij beweert stellig dat ze daar geen enkel probleem mee hebben.

"Ik ga als Hitler naar ouderavonden en dat maakt niemand van de ouders iets uit. Elke keer als ik de kinderen van school ophaal komen alle leerlingen naar me toe om met me te praten."

Als we richting de brug over de rivier de Ibar lopen, stopt Gjinovci voor een fotosessie met agenten van de Italiaanse Carabinieri, die op de brug staan. Ik vraag hem of hij ook wel eens in het noorden van de stad komt, waar de etnische Serviërs wonen.

"Ik ben teleurgesteld in het naoorlogse Kosovo. Ik had verwacht dat we elkaar inmiddels allemaal aan knuffelen zouden zijn," aldus Gjinovci. Zoals vele andere Kosovaren, heeft Gjinovci moeite met werk vinden. Hij opende na de oorlog een restaurant, maar moest de tent al snel weer sluiten. Hij wil er liever geen woorden meer aan vuil maken.

Tot dusver heeft Gjinovci weinig kritiek gekregen op wat hij doet. In een land dat nog niet zo lang onafhankelijk is en waar oorlogstribunalen, corrupte politici en werkloosheid nog steeds de boventoon voeren, is een man die op Hitler lijkt niet bepaald de grootste zorg van de mensen.

De meesten zien hem als niet meer dan een soort dorpsgek. "Ik heb genoeg andere dingen om me druk over te maken. Als hij voorbij loopt kijk ik misschien even op, maar niet meer dan dat," aldus Arsim Peci, 43, een timmerman die in Mitrovica woont.

Het ziet er niet naar uit dat Gjinovci zijn Hitler-pak binnen afzienbare tijd aan de wilgen zal hangen. "Ik ben er trots op dat ik dit kan en ik ben niet van plan om er voor mijn dood mee te stoppen. Dit is hoe mensen mij zullen herinneren," vertelt hij.

Lees ook:Er zijn veel meer Hitlers dan je zou denken

Like VICE Nederland voor je dagelijkse partij prachtverhalen, want anders mis je dingen: