Jonge Oekraïners over de dreiging van oorlog met Rusland

Ivan Vasyliev, Vlad Makhovyk and  Yana Borodina

De ogen van de wereld zijn gericht op Oekraïne nu meer dan 100.000 Russische troepen zich aan de grens hebben verzameld. Er wordt gewaarschuwd voor een mogelijke invasie.

Toen de Oekraïners in 2014 hun pro-Russische president omverwierpen, greep Vladimir Poetins Rusland de macht op de Krim en steunde het pro-Russische separatisten in Oost-Oekraïne, in een conflict dat meer dan 13.000 levens heeft geëist en dat tot op de dag van vandaag voortduurt.

Videos by VICE

Voor veel jonge Oekraïners die rond of na de val van de Sovjet-Unie zijn geboren is de Russische inmenging, gericht op het voorkomen dat Oekraïne zich aansluit bij bijvoorbeeld de NAVO, een directe aanval op de onafhankelijke natiestaat waarin zij zijn opgegroeid. Hoewel het dagelijks leven voor velen in Oekraïne gewoon doorgaat, is het niet makkelijk om te leven met het idee dat er ieder moment een invasie kan komen. We spraken met jonge Oekraïners over hoe het is om te leven in een land dat zich op de rand van een oorlog zou kunnen bevinden.

Yana Borodina (25), yogalerares, Kiev

Yana Borodina in de bergen.
Yana Borodina

“Rusland viel Oekraïne in 2014 binnen, en sindsdien is ons land gedestabiliseerd. Duizenden Oekraïners zijn al omgekomen in deze oorlog, en dat aantal neemt alleen maar toe. De laatste tijd is er negatieve en verontrustende informatie in omloop. Het nieuws is niet positief of inspirerend, dus iets vooruit plannen is vrijwel onmogelijk geworden. Ik weet dat veel mensen proberen om een staatsburgerschap van andere landen te verwerven of om tickets te kopen om Oekraïne te verlaten. Maar de meerderheid zal in Oekraïne blijven, en zij zijn bereid om hun land en hun families te beschermen. Dit is namelijk alles wat zij hebben.

Ik heb uitrusting en voorraden klaarliggen om mee te nemen in geval van een aanval op Kiev

Ik heb mijn dagelijkse routine veranderd in die zin dat ik het nieuws over het conflict op de voet volg. Ook controleer ik onderliggende informatiebronnen grondiger. Ik heb ook uitrusting en voorraden klaarliggen om mee te nemen in het geval van een aanval op Kiev, maar ik wil niet geloven dat die echt zal plaatsvinden.

Als Rusland denkt dat Oekraïners hun broeders zijn, waarom is het dan zo moeilijk voor mij om naar de Krim te gaan om mijn moeder te zien? Veel van mijn vrienden hebben die kans helemaal niet. Mijn grootste angst is dat de Krim Rusland wordt. De Krim is van Oekraïne, ik beleefde mijn jeugd op de Krim. Alleen Russen kunnen rechtstreeks met hun regering praten en zij kunnen eisen dat Rusland ophoudt met het binnenvallen van andere landen en het verspreiden van pseudo-historische propaganda, zoals het ontkennen van het feit dat Oekraïne een onafhankelijke staat is. Rusland moet ophouden zich voor te doen als een gezegende helper en beschermer.

De toekomst van Oekraïne zal niet gemakkelijk zijn. We moeten onze positie als onafhankelijke staat niet verliezen, we moeten over onze rechten praten en de waarheid verspreiden. In Oekraïne hebben we het recht om te spreken over onze regering en onze problemen, dus we moeten gebruik maken van dit belangrijke recht, dat bijvoorbeeld in Rusland of Wit-Rusland niet bestaat. Als je zwijgt, komt dat neer op instemmen met de misdaad en er onderdeel van worden.”

Yulia Romanets (28), persoonlijke stylist en IT-werknemer, Lutsk

Yulia Romanets.
Yulia Romanets

“Voor mij zijn de spanningen met Rusland niets nieuws. De oorlog in Oost-Oekraïne duurt al acht jaar. Maar de laatste tijd lees ik over nieuwe dreigingen en troepen die naar onze grenzen trekken. De spanningen lopen op, maar toch raak ik niet in paniek. Ik wil geloven dat er geen grootschalige oorlog zal uitbreken. Ik heb nog geen voorbereidingen getroffen, maar misschien zou ik dat wel moeten doen. Ik weet het niet.

Ik denk dat vrijheid een van de belangrijkste menselijke waarden is

Ik ben een positief mens en ik geloof in een goede afloop. Oekraïners zijn mensen met een groot hart en een sterke geest. Ik voelde die energie tijdens de revolutie in 2014. Ik wil dat de Krim weer Oekraïens is en dat alle militaire acties op ons grondgebied stoppen. Maar de situatie is zo instabiel dat het onmogelijk is om iets te voorspellen.

De Russische autoriteiten kunnen niet aanvaarden dat wij een onafhankelijk land zijn. Ze bemoeien zich voortdurend met onze buitenlandse en binnenlandse politiek. Ze willen terug naar de Sovjet-Unie, wat ik verschrikkelijk vind. Ik denk dat vrijheid een van de belangrijkste menselijke waarden is. Ik wil het niet verliezen. Ik wil niet leven in een land waar mensenrechten en vrijheden niet worden gerespecteerd.”

Ivan Vasyliev (30), werkt in marketing, Kiev

Ivan ukraine.png
Ivan Vasyliev

“Toen ik voor het eerst hoorde dat er 100.000 Russische troepen gestationeerd waren nabij onze grenzen, was ik net als iedereen hier bezorgd. Maar vergeet niet dat Oekraïne al sinds de bezetting van de Krim een oorlog meemaakt. Het Oekraïense leger is nu sterker dan ooit, voor zover ik me kan herinneren. Maar toch, het is moeilijk om rustig te blijven als je weet dat er een invasie dreigt.

Weet je, we leven op het scherpst van de snede. Niemand weet hoe deze situatie aangepakt gaat worden. Misschien is het een politiek schaakspel of iets dergelijks. Als het dat niet is, is het natuurlijk heel erg eng. Wie is er niet bang voor oorlog? Maar ik heb nog steeds hoop dat het er niet van komt.

Poetin wil een Sovjet-Unie 2.0 creëren

Ik dacht erover om voor een paar maanden naar Europa te gaan, om van daaruit te zien wat er ging gebeuren. Sommige bronnen vertelden ons dat de invasie op 20 februari zou plaatsvinden. Maar wie deelt er nou de datum van de invasie, als je van plan bent om je buurman te bezetten? Ik probeer niet in paniek te raken. Er is veel desinformatie op social media, in het nieuws, enzovoort. Zoals ik al zei, ik probeer mijn hoofd rustig te houden.

Ik begrijp niet hoe Rusland zich zo kan gedragen in de 21e eeuw. Als groot, machtig land kun je beter een sterke economie opbouwen, de mensenrechten beschermen, aandacht besteden aan klimaatverandering, aan lhbti+-rechten en andere zaken omtrent beschaving, maar nee. Poetin wil een Sovjet-Unie 2.0 creëren.

Hopelijk zal ik tegen de tijd dat ik een mopperende oude man ben mopperen over duiven, en niet over corruptie, rechtbanken, politie en dat soort dingen.”

Vlad Makhovyk (26), barman en danser, Kiev

Vlad Makhovyk.
Vlad Makhovyk

“Ik voel me vreselijk over de politieke situatie. Ik vind dat oorlog zinloos is. Het is ongelooflijk dat we het in de 21e eeuw over een daadwerkelijke oorlog hebben. Het is knettergek dat mensen hun leven moeten verliezen omwille van een politiek steekspel.

Sinds 2014 worstelt Oekraïne met nationale stakingen en politieke spanningen met Rusland. Ik heb Kiev in die tijd gezien en het was verschrikkelijk. We lezen nog elke dag volop artikelen en nieuwsberichten over alles wat er gebeurde en die berichtgeving houdt maar niet op. Er is geen hysterische paniek op straat, maar iedereen denkt na over wat ze gaan doen.

Mensen zijn moe en er is niets wat we daaraan kunnen doen. Het lijkt wel of we een aankomende apocalyps zullen ondergaan, maar we moeten nog steeds naar ons werk! In het ergste geval breng ik mijn familie als vluchteling naar een ander land, als dat mogelijk is, want ik wil dat niemand in mijn familie oorlog hoeft mee te maken.

Er is geen hysterische paniek op straat, maar iedereen denkt na over wat ze gaan doen

Ik vind dat Rusland zich agressief en dom gedraagt. Ik begrijp geweld echt niet, ik begrijp niet hoe het problemen kan oplossen. Natuurlijk, als iemand je huis binnenvalt, moet je je huis beschermen, en ik begrijp wat er gaat gebeuren als Rusland begint met een aanval. Maar ik wil echt niet dat het gebeurt en hoop dat dit slechts een informatieoorlog is en dat we 2022 doorkomen zonder bloedvergieten. Mijn grootste angst is dat de Derde Wereldoorlog op uitbarsten staat en dat sommige landen atoombommen zullen gebruiken.

Ook al hou ik van Oekraïne en beschouw ik het als mijn thuis – het wordt steeds moeilijker om hier te leven en ik zie mezelf niet langer als een toekomstige inwoner van mijn vaderland.”

Dmitriy Koloah (34), muziek- en sound producer, Kiev

Dmitriy Koloah. Photo: Angel Angelov.
Dmitriy Koloah. Foto door Angel Angelov

“Ik voel me niet echt goed. Maar het is zo dat mensen in Kiev en in Oekraïne gewend zijn om te leven met het gevoel dat je ergens bang voor bent. Je weet wel, bang voor iets dat echt groot is, echt enorm, echt oncontroleerbaar. Het is zo groot dat je als mens niets kunt betekenen.

Je gaat niet naar een bar om met je vrienden te zijn, maar om alle shit te bespreken die er gebeurt

Weet je, we hadden een oorlog in Kiev en nu we hebben deze pandemie, dus we leefden al met dit soort gevoelens. Maar nu is de situatie een beetje ernstiger, hoewel niet iedereen het gelooft, want het is niet de eerste keer dat Rusland met een invasie heeft gedreigd.

In Kiev vinden er nog steeds grote feesten plaats. De bars zijn nog steeds overvol. Het maakt niet uit dat er vijfduizend COVID-gevallen zijn in Oekraïne – dat is een record voor ons. Mensen gaan door met hun leven, maar op dit moment ga je niet naar een bar om met je vrienden te zijn, maar om alle shit te bespreken die er gebeurt. Aan elke tafel, in elke bar, praten mensen over de situatie, en mensen bespreken wat ze gaan doen. Het is het belangrijkste onderwerp van de dag.”