Josemir Poulino (29) woont in Heiloo, komt uit Curaçao en is niet op zijn mondje gevallen. Hij deelt zijn kritiek over de bokswereld graag in klare taal.
VICE Sports zocht hem tussen de trainingen door op bij ABC Boxing Joval in Holendrecht, om te praten over zijn carrière in een wereld die hij niet oké vindt.
Videos by VICE
VICE Sports: Ha Josemir, waarom ben je eigenlijk nog geen wereldkampioen?
Josemir Poulino: Als je naar mijn niveau kijkt, dan kan het wel. Het probleem is dat ik geen tickets verkoop in het buitenland. Ze kennen me alleen in Nederland. Commercieel gezien ben ik dus niet interessant en het gaat helemaal niet om wie de beste is. Dat stoort mij fucking erg. Boksen is meer een toneelstuk dan een sport. Je moet wel iets kunnen natuurlijk, maar dat is absoluut niet het belangrijkste.
Betekent dit dat jij beter bent dan boksers die hoger op de ranglijst staan?
In de kern moet je kunnen boksen, want als je een koekenbakker bent kom je überhaupt niet op die lijst. Vergeet niet dat dit slechts mijn waarheid is, anders krijg ik straks weer het commentaar dat ik doe alsof ik Mike Tyson ben.
Mike Tyson is anders best een legende. Waarom vind je het vervelend daarmee te worden vergeleken?
Ik doe gewoon wat ik doe, ik wil niet leven volgens een standaard. Mike Tyson heeft daar volgens mij niets mee te maken, het is wie ik ben. De norm heerst dat je alleen mag opkomen met iets geks als je een wereldkampioen bent. Echt, dikke fuck you gewoon. Ik voel me een winnaar, een alfaman, een baas. Daarom wil ik dat iedereen voor me aan de kant gaat als ik opkom. Sommige mensen zien me op zo’n moment als een clown, maar dat ben ik niet. Als ik mijn kop voor de helft kaal wil scheren, dan doe ik dat omdat ik dat wil.
Wat wil je daarmee uitstralen?
Onvoorspelbaarheid. Dat onvoorspelbare zie je ook terug in mijn boksen. Ik ben hard en meedogenloos. Degene die voor me staat in de ring, sla ik in elkaar. Als ik niet z’n kop van zijn romp trek, dan doet hij het wel bij mij.
Meen je dit nou echt?
Het is allemaal één grote show, dat boksen. Als ik opkom en ik schreeuw “ik ga je doodmaken”, dan meen ik daar natuurlijk niets van. Alle vechters roepen onzin maar blijken achteraf gewoon doodsbang.
Dus je overschreeuwt jezelf uit angst?
Absoluut. Ik voer een psychologisch spel. Ik ben niet bang voor klappen, maar ik ben wel bang om te verliezen. Toch vind ik een wedstrijd winnen mentaal ook moeilijk. Als ik iemand afslacht, doet dat me serieus pijn. Geloof het of niet, maar ik lig in mijn bed te janken omdat ik weet wat die jongen voelt en door welke struggle hij is gegaan. Mensen kijken niet om naar een verliezer en vergeten dat zo iemand ook gewoon een gezin heeft.
Krijg je meer geld als je wint?
Nee, je krijgt geen geld als je wint. Het is zelfs zo dat je blij mag zijn als je überhaupt wat geld krijgt. Ik zit in de top 100 van de wereld, maar ik verdien geen reet. Alle mogelijke sponsors die ik benader zijn bier halen ofzo, die hebben het te druk met andere dingen. Ik kan daardoor minder trainen omdat ik zelf mijn geld moet verdienen als personal trainer.
Je bent een alleenstaande vader. Hoe doe je dat dan?
Mijn moeder is vanuit Curaçao naar Nederland gekomen om me te helpen in het huishouden. Ze verzorgt mijn dochter als ik train. Omdat ik het in de aanloop naar een wedstrijd druk heb met de voorbereiding, neemt mijn moeder mijn dochter tot en met maart mee naar Curaçao. Dat is heel kut, maar het moet. Ik zie het als een investering, een laatste redmiddel. Als ik in maart mijn dochter ga halen en geen planning heb dat ik per partij 2.000 euro verdien, dan moet ik stoppen. Soms snap ik echt helemaal niet meer hoe ik alles moet oplossen. Ik slaap slecht of raak in paniek.
Kan je niet meer wedstrijden boksen om geld te verdienen?
Sommige boksers nemen alles aan, vechten voor 1.000 euro per partij. Dat is niet wie ik ben, ik heb zelfrespect. Ik wil niet vechten om iemand alleen klappen te geven, ik zoek een gelijkwaardige tegenstander. Ik ga liever werken dan dat ik 1.000 euro met een wedstrijdje verdien.
Soms moet je wel vechten tegen iemand die lager op de wereldranglijst staat. Hoe pak je dat aan?
Ik ga zo iemand niet meteen knock out slaan, ik wil eerst laten zien wat ik in huis heb. Boksen is hoererij voor mannen. Als je een hoer bent en je laat een man binnen één tel komen, dan is dat gunstig voor die hoer, maar niet voor die man. Als bokser moet de mensen een beetje laten genieten: je speelt het spel en dan pas sla je iemand knockout.
Als je die tactiek toepast, kan je tegenstander jou toch net zo goed pakken?
Natuurlijk kan dat, je speelt met vuur. Mits ik er alles aan gedaan heb om te winnen vind ik verliezen niet erg. Ik zal altijd voor de kill gaan, niet voor de winst. De dag na mijn partijen plan ik daarom ook niets. Ik weet nooit of ik de volgende dag nog wel leef.
Je hebt er kennelijk alles voor over om erkend te worden als de allerbeste. Hoe pep jij jezelf constant op?
Dat is moeilijk. Het eerste jaar tijdens het Ben Bril Memorial in Carré dacht ik dat ‘het’ ging gebeuren. Ik verloor met een kopstoot en heb mezelf een jaar lang bijeen moeten rapen om mijn hoofd hoog te houden. Gelukkig bepaalde De Rijdende Rechter dat ik een rematch moest krijgen. De partij werd live op tv uitgezonden en ik won. Daarna gebeurde niets. Ik had anders verwacht.
Je bent daarna nog Nederlands kampioen en kampioen van de Benelux geworden.
Klopt, maar ook daarna gebeurde er geen ene reet. Ja, ik kreeg een sponsor voor mijn laatste partij in Carré. Toen ik dat gevecht verloor, wilden ze me niet meer sponsoren. Daar word je toch gek van?
Dat kan ik me heel goed voorstellen. Hoe hard train jij hiervoor?
Mensen hebben geen idee. Ik ga als eerste de boksschool binnen en ga als laatste weg. Ik moet wel hard trainen, anders word ik onzeker. Mijn handschoenen zijn elke dag zeiknat. Ik zeg vaak “ik doe dat wel effe”, maar als ik zulke dingen uitkraam, praat ik onzin. Ik weet wat ik moet doen om een beest te worden, maar op dit moment voel ik me niet in vorm, omdat ik me niet kan focussen. Waarom zou ik rennen als mijn doel ontbreekt? Ik wil alles doen met mijn fucking hart en dat is moeilijk als je het licht aan het einde van de tunnel even niet meer ziet. Het duurt me te lang.
Waarom wil je dan zo graag de top bereiken?
Ik wil dat mijn vader mij ziet, dat hij trots op me is. Hij woont in Colombia, heeft genoeg geld, maar is nog nooit voor mij naar Nederland gekomen. Ik begrijp gewoon niet dat hij me altijd heeft laten zitten. Zelf heb ik hem drie keer opgezocht.
Raymond Joval is je trainer. Is hij dan een soort vader voor je?
Nee, hij is mijn broer. Toen ik voor een partij naar Polen wilde rijden met mijn auto zonder rem maar met handrem, was hij degene die alles afzei en me meenam in zijn eigen auto. Vanaf dat moment wist ik: als ik dood ga, dan interesseert het hem. Hij heeft me zoveel geleerd, zoveel geholpen en betekent zoveel voor me dat ik zijn hoofd tussen afbeeldingen van mijn familie op mijn borst heb laten tatoeëren. Het grappige is dat hij dat niet eens weet. Raymond weet dat hij in mijn hart zit en dat is genoeg.
—
Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.