Dave Clarke: “Are you pulling a Rita Verdonk on me?"

Vjèze: Je bent net jarig geweest. Hoe oud ben je geworden?
Dave: Ja, het stond op Teletekstpagina 709. Ik wist niet eens dat dat nog bestond. Er staat een lijst met verjaardagen van bekende mensen, en ik stond erop samen met Adam West, de oorspronkelijke Batman. Hoe oud ik ben geworden zeg ik niet.

Vjèze: Achtenveertig, negenenveertig?
Dave: Nee! Je moet aardig doen man, aardig doen.

Vjèze: Je bent opgegroeid in Brighton. Hoe was dat?
Dave: Het was taai. Er was niet veel te doen in Brighton. Er komen veel leipo's omdat het 't einde van de treinlijn is en ze nergens anders heen kunnen. Er komen ook veel mensen uit Londen, wat de sfeer een beetje verziekt. Muzikaal gezien was het wel een goede plek om op te groeien omdat het dichtbij Londen was, waardoor er veel hiphop-, ska- en reggae-invloeden aanwezig waren, en ook de gayscene drukte zijn stempel op een positieve manier. Ik heb veel over muziek geleerd door naar het soort clubs te gaan waar ik eigenlijk te jong voor was. Brighton is bovendien veel multicultureler dan Amsterdam. Je had skinheads die dingen vernielden, en dan gingen wij achter ze aanrennen. Vervolgens kwamen zij dan natuurlijk weer achter ons aan.

We leerden daar veel over muziek en er waren ook een paar geweldige platenzaken. Virgin had daar een van de eerste platenwinkels buiten Londen, waar een soort pre-hipster werkte die je hippieshit probeerde aan te smeren. Je kon er ook goed skateboarden, dat deed ik destijds ook. Ik kan het nog steeds wel een beetje.

Vjèze: Hoe ben je in aanraking gekomen met hiphop?
Dave: Door het lokale radiostation en door school. Red Alert en DJ Kool Herc deden reports vanuit New York. Dan had je nog de platen van Marley Marl en de Apache break. Bij de Apache break zie ik altijd een metro voor me die door NYC rijdt. Ik hou heel erg van de vroege hiphop en ik heb ook muziek leren maken vanuit hiphop. Ik nam muziek op van de radio. Het was de eerste vorm van samplen. Ik samplede alles kapot, net zoals dat ging in de hiphop.

Vjèze: Klopt het dat het allemaal met electro begon?
Dave:  Dat is moeilijk te zeggen. Je had natuurlijk Juan Atkins als Cybotron en Egyptian Lover en Man Parrish en alle eerste electro die was gefuseerd met een soort van scratchen. Zelfs Dr. Dre, voordat-ie een soort van corporate koptelefoongast werd, maakte geweldige hiphop. Daar groeide ik mee op. En met punk en ska.

Vjèze: Ik hoor er nog veel invloeden van terug in je sets, ook het punkaspect.
Dave: De enige manier waarop we als kind over politiek leerden was door hiphop, punk en ska. Op school leerden we niets. We kregen wel geschiedenis, maar dat was door de regering opgelegd. Wij hadden nooit geleerd dat de Hollanders Londen hadden platgebrand. Toen ik hier kwam en iemand me dat vertelde, geloofde ik er niets van. Maar ik heb het opgezocht, en het bleek toch echt waar te zijn. Er werd ons zelfs verteld dat we de Tweede Wereldoorlog in ons eentje gewonnen hadden. Al deze rare dingen leer je op school. Echte hiphop, ska en punk is heel diep en leerzaam.

Vjèze: Wat vind je dan van de hedendaagse hiphop?
Dave: Volgens mij bestaat hiphop niet eens meer. Het is bling-hop geworden.

Vjèze: Omdat je er geen politiek meer in terughoort?
Dave: Hiphop en politiek bestaat niet echt meer, je leert er niets meer van.

Vjèze: Ja, in Nederland bestaat het nog wel een beetje maar het is niet de grootste stroming. Het is anders. Ik hoor ook veel Miami bass en footwork terug in je sets. Klopt dat?
Dave: Ja, dat vind ik erg leuk. Niet de 'Me so horny'-teksten en zo, maar wel de beats.

Vjèze: Er zit ook veel humor in je dj-sets.
Dave: Nou, soms. Ik herinner me dat ik aan het draaien was op een after in Dublin, in een pub. Een gast liet een wind, en het stonk ontzettend. Je zag de mensen van hem weg deinzen, waardoor hij in z'n eentje in het midden van de dansvloer stond. Toen draaide ik een nummer waarin een harde explosie zit, en daarna een a-capella van Antony Rother, "NO… STAY AWAY FROM MY SOUL" en iedereen ging echt kapot van het lachen. Maar over het algemeen zit er niet zoveel humor in.

Vjèze: Dan ligt dat misschien aan mij. Speel je beter als je boos bent?
Dave: Dat hangt er vanaf. Ik denk dat je refereert aan mijn optreden op Lowlands, een jaar geleden. Ze hadden mijn technische rider verneukt en ik was verschrikkelijk boos, ik ging meteen de booth in en wilde mensen echt afmaken. Het publiek vond het fantastisch. En ook een keer in Italië, toen was er een nieuwe driver die het niet kon vinden. Deden we drie uur over een ritje dat normaal veertig minuten duurt. Tegen de tijd dat we er waren, was ik echt fucking pissed, niemand durfde bij me in de buurt te komen. Toen vonden mensen m'n set ook geweldig. Maar persoonlijk zou ik niet zo vaak boos willen zijn. Oké, zo nu en dan. Een van de redenen waarom mensen muziek gaan maken is om het negatieve om te zetten in iets positiefs.

Vjèze: Is er nog steeds een grote underground technoscene? Of zijn er nu vooral grote festivals?
Dave: Ik ben ervan overtuigd dat ik underground techno ben, en dat er ook andere dj's zijn die dat met zekerheid van zichzelf vinden. Maar er zijn ook dj's die eerst beweerden underground te zijn maar die nu liever hun tepels door Paris Hilton laten masseren, terwijl hun vrienden ze aanbidden en ze een ijsemmer over hun hoofd uitstorten. Dat soort mensen hebben de scene echt verpest, op een groter niveau. Maar dat maakt hen niet uit, zij willen alleen cashen. Ik geloof dat er nog steeds een underground technoscene bestaat, en dat elke stad er wel een heeft.

Alleen verschilt deze wel enorm van wat het tien jaar geleden was, toen de platenzaak nog bestond. Toen maakten platenzaken echt het verschil omdat zij dingen konden aanraden aan de hand van hun eigen individuele keuzes. Zonder deze begeleiding is het voor de mensen een stuk moeilijker geworden om erachter te komen wat er allemaal gebeurt. Dat is een van de redenen waarom ik nog steeds elke week White Noise doe, zodat de mensen die underground techno maken een platform hebben en om mensen de kans te geven op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen.

Vjèze: Er waren eerst ook meer illegale feesten.
Dave: Ik heb nooit zoveel illegale feesten meegepakt. Alleen per ongeluk, als ik niet zeker wist wat er aan de hand was. Bij mij gaat het alleen om de muziek, en ik heb dan ook liever een legaal feest met een goed geluidssysteem waarbij je mensen niet uit hun slaap houdt. Een feest in een omgeving die ervoor gemaakt is.

Vjèze: Reis je nog steeds veel?

Dave:

Ja, veel te veel. De laatste drie, vier jaar doe ik het wat rustiger aan. Ik had nu de maand augustus vrij genomen, zodat ik van de stad kon genieten.

Vjèze: Kan je je de eerste keer dat je in Nederland kwam herinneren?
Dave: Ja, dat was in 1989. Het was nog in de tijd dat ik platen bij me droeg en het vliegtuig niet heel vol zat, dus ik had m'n box met platen gewoon op de stoel naast me staan. Ik ging naar club Richter en zei: ik ben erg goed, geef me een gig, dan kan ik laten zien hoe goed ik ben. Dat lukte, maar het was best een flop. Toch was er iets aan Nederlands dat me aansprak. De jaren daarop draaide ik veel in België, maar werd ik nooit in Nederland geboekt. Ik vroeg me echt af of mijn gig toen bij de Richter zo slecht was, dat ze me nooit meer wilden hebben. Maar toen draaide ik op Awakenings en begon alles hier een beetje te lopen.

Vjèze: Wat is de DJ Cook Off?
Dave: Dat heb ik samen met Gary Smith bedacht. Ik wilde eerst een roast-off doen, waarin we dj's compleet belachelijk zouden maken. Maar dat ging niet door en toen bedachten we de Cook Off. Je ziet zoveel dj's die foto's posten met sushi en allemaal fancy eten. Sommige van hen kunnen echt koken, dus het leek me leuk om daar iets mee te doen. Maar ik had nooit kunnen bedenken hoe competitief ze zouden worden. Ik noem geen namen, maar iemand zei toen hij verloren had dat mijn eten net zo slecht smaakte als mijn muziek, en later hoorde ik dat hij en zijn vrouw hetzelfde gerecht al zes weken aan het oefenen waren. Seth Troxler speelde vals, hij had niet alleen het hoofdgerecht al gedaan maar zelfs al een fucking dessert gemaakt, terwijl iedereen eigenlijk maar één gang moest maken. Dus toen zei ik dat niemand het dessert mocht eten, omdat we dat niet konden beoordelen. We hebben het dessert gegeten nadat we iedereen hadden beoordeeld, maar toen had Seth toch al gewonnen. Holy shit, wat was dat dessert lekker.

Vjèze: Ben je een foodie?
Dave: Ik hou evenveel van ghettoshit als van goed eten. Ik ben niet zo'n dj die erop staat dat de promotor hem voor de gig meeneemt naar een vijfsterren restaurant. Ik ben de dj die om tien uur aankomt, een uurtje slaapt, naar z'n gig gaat en meteen terugvliegt. Ik vind het niet correct om overal maar mee uit eten te gaan en bovendien hou ik er niet van om met een volle maag te draaien. Maar ik hou zeker van eten en in Amsterdam kan je geweldig eten. Ik kan zelf een beetje koken, en het is ook geen toeval dat bijna al mijn vrienden chefkoks zijn.

Vjèze: Wat zou je het meest missen als je Nederland zou verlaten?
Dave: Het gevoel van humor van de Nederlanders. Nee, grapje. Dat bestaat niet. Vergeleken met de Engelsen?

Vjèze: Het is anders. Nederlanders hebben zeker gevoel voor humor, maar niet zo subtiel als de Engelsen.
Dave: Wat ik zou missen aan Nederland… Nou, ik ga nooit weg, ik blijf hier. Als ik doodga word ik hier begraven. Maar als ik gedwongen werd om weg te gaan – are you pulling a Rita Verdonk on me? – zou ik de relaxte manier van leven in de stad missen. En vergeleken met Engeland is er hier veel meer gelijkheid binnen de samenleving. En dat auto's niet zo belangrijk zijn voor mensen, de stad is ook helemaal niet autovriendelijk. Ook de architectuur vind ik hier geweldig. En de mensen. Ik heb expres alleen Nederlandse vrienden hier, ik wilde niet zo'n persoon zijn die alleen met buitenlandse mensen omgaat omdat hij zelf buitenlands is. Verder zou ik de grachten missen, het Westerpark, de cafécultuur. En de Melkweg, natuurlijk.

Vjèze: Heb je ooit gabber gedraaid?
Dave: Nee, maar ik heb het per ongeluk wel gemaakt. En toen werd het hier een enorme hit, Fly By Wire. Het staat echt op heel veel Rotterdamse hardcorecompilaties.

Vjèze: Werk je nog steeds met Mr Jones?
Dave: Jazeker. Er is ook nieuw materiaal gemaakt, we hebben een remix gedaan voor Placebo. En ook wat andere dingen, maar we moeten nog een label vinden dat het begrijpt.

Vjèze: Kan je een instrument bespelen?
Dave: Ik bespeel de computer.

Vjèze: Wie draait er op je ADE-avond?

Dave: Green Velvet, Ben Sims, Stacey Pullen, Pfirter, Jeff Rushin, Gary Beck, Estroe, Mr. Jones en Clouds. En natuurlijk Daniel Miller, die het hele platenlabel Mute runde. Het feit dat hij nog ouder is dan ik en techno zo goed begrijpt is echt supertof.

Vjèze: Thanks man.
Dave: Nee jij bedankt. Vooral voor de whisky. Die zag ik niet aankomen.