Een buitenlichamelijke ervaring inspireerde deze foto's van gewichtsloze penseelstreken

Veel werk van Matthew Stone gaat over de mogelijkheden van het menselijk lichaam en de vormen van de mens. Hiermee vergeleken zijn de meest recente werken van de kunstenaar – een serie foto’s van zwevende penseelstreken – buitengewoon abstract. Maar toch ziet Stone een duidelijke verbintenis tussen deze werken en het overkoepelende lichaamsthema dat hij vaak gebruikt. “Ik fotografeerde het lichaam op zo’n manier dat je aangemoedigd werd er een bepaalde mate van abstractie in te zien, er is dus nog steeds een sterke lichamelijke component die terugkomt in mijn nieuwe werken,” vertelt hij aan The Creators Project. “Als je naar deze foto’s kijkt, zie je het lichaam zoals ik het zie. En andersom werkt het ook; als je naar mijn foto’s van het menselijk lichaam kijkt, herken je misschien een soort abstracte schilderkunst.”

De ruimtelijkheid die centraal staat in Stone’s kunstwerken komt voort uit een persoonlijke ervaring. “Tijdens de eerste voorjaarsnacht van vorig jaar lag ik in bed en steeg ik op uit mijn lichaam. Ik was in staat om buiten mijn lichaam te bewegen,” schrijft hij. “Ik ervoer het gevoel van een eindeloze ruimte terwijl ik mijn lichaam verliet.” De sensatie van deze lichaamsloosheid, en hoe vrij het moet hebben gevoeld om geen vorm meer te hebben is doorgedrongen in de werken, die heel licht en ruimtelijk aanvoelen.

Ondank dat deze werken een relatie hebben met eerdere kunst van Stone, is er toch een belangrijk verschil. Doordat hij nu werkt met abstracte vormen, hoeft hij zich niet bezig te houden met de politieke connotaties die het verbeelden van het menselijk lichaam met zich meebrengt. Bevriende kunstenaar Phoebe-Collings James suggereerde dat Stone misschien onbewust de behoefte voelde om zogenaamde body politics los te laten door niet meer te werken met naakte lichamen. “Als je naakt in je kunst gebruikt brengt dat meteen een heleboel aannames met zich mee, vooral met betrekking tot gender en etniciteit. Als je die twee combineert moet je veel lastige beslissingen maken over hoe macht en hiërarchie op het lichaam worden geprojecteerd,” aldus Stone. “Ik denk dat Phoebe gelijk heeft, en dat het maken van verfstreken gewoon minder problematisch is. Ik neem nu dus meteen wat tijd om na te denken over hoe ik de lichamen van andere mensen ga weergeven in de werken die ik in de toekomst nog ga maken.”

Op de website van Matthew Stone lees je meer over zijn werk.