Hoe ruimen blinden hun drollen van hun blindengeleidehond op?

In onze nieuwe serie onderzoeken we allerlei triviale vraagstukken waarbij je je even achter de oren moet krabben - vragen waarvan je je altijd al het antwoord wilde weten, of waar je misschien juist nog nooit bij stil had gestaan. Oftewel: hamvragen.

Blindengeleidehonden hebben onderling een aantal dingen gemeen. Naast hun strakke opvoeding zijn ze best groot – het zijn veelal herders, labradors of retrievers. Ze eten minstens twee keer per dag brokken, of natvoer, of kliekjes van de baas. Verder zijn het zoogdieren met een darmstelsel. Dus: ze leggen stuk voor stuk dikke drollen.

Je kunt je natuurlijk superveel dingen afvragen over hoe blinden dingen doen. Hoe weet een blinde bijvoorbeeld dat hij zelf klaar is met afvegen? Hoe weet een blinde dat het licht uit is? Doet ie überhaupt wel de lampen aan als het donker is? Wat nou als hij of zij De avonden wil lezen terwijl dat nog niet vertaald is naar braille? Worden blinden ook weleens patsboem verliefd? Hoe weten ze of de appeltaart goudbruin is in de oven? Kan een blinde ganzenborden? Wat als hij dronken is?

Vragen te over, maar laat ik me op de meest prangende concentreren, eentje waarvoor ik een officiële instantie – het Koninklijk Nederlands Geleidehonden Fonds bijvoorbeeld – kan bellen met een vraag over poep. Poep! Echter: nooit onbeslagen ten ijs komen heb ik geleerd, dus doe ik eerst wat online vooronderzoek. Al gauw kom ik mijn eigen vraag tegen op een forum en de antwoorden cirkelen rond een harde kern van drie schijnbaar logische oplossingen.

1.Blinden hebben opruimvrijstelling. Saaaaaaaaai. Maar het roept wel een nieuwe vraag op: wie ruimt de drollen die op straat liggen dan wel op?

2.De honden is geleerd om op een vaste plek te poepen waar niet opgeruimd hoeft te worden. Ook een beetje saai. Maar hoe doen ze dat dan op vakantie? En wat als ie ziek is en toch stiekem gaat poepen?

3.De blinde ruimt het zelf op door met zijn hand de rug van het beest te volgen, rechtstreeks op de poep af.

Olé antwoord 3! Maar: hoe heeft de blinde überhaupt door dat zijn hond zit te kakken? En hoe weet hij vervolgens of hij niet net naast de drol grijpt, waardoor het zakje vies wordt op de plek waar hij het dicht moet strikken? En waar gaat hij vervolgens heen met dat volgepropte zakje als hij niet kan zien waar de prullenbakken staan?

Genoeg munitie voor een telefoontje naar het KNGF.

"Ja hoi, met Laura, ik vroeg me wat af…" Ik besluit niet direct in de eerste zin al over poep te beginnen, want ik heb waarschijnlijk de receptioniste aan de lijn. "Ik heb een vraag over geleidehonden, aan wie ik die het beste kan stellen?"

"Waar gaat uw vraag precies over?"

"Nou… ik was benieuwd: hoe poepen blindengeleidehonden… nee, sorry, ik bedoel, die poepen natuurlijk net als alle honden, maar wáár poepen ze, of nee, wat ik eigenlijk wil vragen: hoe ruimen hun baasjes die drollen op?" Poep + poep + poep + drollen in één adem. Yeah.

De receptioniste lijkt enigszins overvallen door die poepovervloed in een enkele zin, want ze adviseert me om de vraag te mailen naar info@geleidehond.nl. Als onderwerp geef ik op: "poep!" Het antwoord van het KNGF (re: poep!: Dag Laura, wat leuk, een vraag over drollen op vrijdagmiddag!) is echter dat hun antwoord gemiddeld drie werkdagen duurt, en nu ik de vraag eenmaal gesteld heb wil ik het antwoord eigenlijk zo snel mogelijk. Dus bij de eerste de beste gelegenheid die zich voordoet – een lezing voor een grotendeels gepensioneerd publiek – vraag ik het de zaal. Er klinkt wat besmuikt gegniffel, maar een ontzettend aardige dame die bij een revalidatiecentrum voor blinden heeft gewerkt komt met alle antwoorden.

Voor officiële geleidehonden (de honden met een tuigje) geldt inderdaad een opruimvrijstelling, en voor de niet officieel erkende hulphond geldt dat hij vaak op vaste tijden en plekken poept, zodat de eigenaar zijn ritme leert kennen en het dus zelf op kan ruimen, legt ze uit.

De apotheose van de hamvraag is natuurlijk: HOE DAN?!?!

Inderdaad door met het poepzakje om de hand langs de rug van de hond af te dalen, tot je op de drol stuit, aldus de mevrouw van het revalidatiecentrum.

Maar hoe voel je dan dat hij aan het poepen is? vraag ik me nog steeds af.

Aan zijn rug, blijkbaar: bij het poepen spant een hond veel meer spieren aan dan bij het plassen, en na een tijdje trainen merk je dat verschil. Bovendien is de warmte van de drol die op straat ligt ook een goede indicator bij het rapen.

Poep opruimen op de tast, daar komt het dus op neer.