SpaceX bestaat omdat Elon Musk planten wilde laten groeien op Mars

SpaceX is druk bezig de ruimte industrie te transformeren. Hun Falcon 9 raket, die vorige week werd gecertificeerd door de Air Force, heeft de kosten om toegang tot de ruimte te krijgen al drastisch verlaagd. Met volledig herbruikbare raketten en bemanning capsules, en het streven om vrachten te leveren voor zowel overheden en bedrijven lijkt SpaceX klaar om de toegang tot de ruimte volledig te hervormen. Het is een mooi traject voor een bedrijf dat is ontstaan uit het onvermogen van de CEO’s om een betaalbare draagraket veilig te stellen voor een ander doel: het kweken van planten op Mars.

In 2001 had Musk net Paypal verkocht aan eBay, hij hield er een paar honderd miljoen dollar aan over en heel veel vrije tijd. In plaats van zich terug te trekken op een tropisch eiland besloot hij tijd te blijven steken in de drie punten die, zoals hij al vaker zei, essentieel zijn voor de toekomst van de mensheid: het internet, duurzaam transport en het oprichten van een menselijke kolonie op een andere wereld.

Teleurgesteld dat NASA geen plannen had voor een Mars missie zag Musk dit als een teken dat Amerika haar wil om de ruimte te verkennen had verloren. Dus bedacht hij een filantropisch plan om het publiek enthousiast te maken, tot innovatie aan te zetten en hopelijk fondsen van NASA veilig te stellen zoals de maanlandingen deden in de jaren 60.

Het idee werd Mars Oasis gedoopt en het werd vertegenwoordigd als een kruising van de technische creativiteit en ondernemingszin die Musk zoveel succes brachten. Een klein ruimteschip met een glazen kas zou de ruimte in geschoten worden. Zaden in gedehydrateerde voedingsstoffen-gels  zouden worden geactiveerd wanneer het kleine ruimteschip zou landen en beelden en data zenden als de groene vacht groeit en sterft op het oppervlakte van de planeet. Het zou veel over de levensvatbaarheid van het vervoer van leven naar Mars, en het onderhouden van leven ter plekke, kunnen onthullen. Inderdaad, een waardig experiment.

Maar nog waardevoller was de potentie om de massa enthousiast te maken voor een eventueel reisje naar Mars. De missie was gebaseerd op het idee dat het publiek reageert op precedenten en superlatieven: het zou het eerste meercellige leven op Mars zijn, en het verste dat het ooit had gereisd. De eerste aanblik van groen plantenleven tegen een rode achtergrond zou een onuitwisbare afbeelding geven, een Earthrise van zijn tijd. In plaats van een arena voor spionagesatellieten of onderzoek naar het weer was het idee om de visie van de ruimte te doen herleven als een grens van menselijke exploratie.

Er werden plannen opgesteld voor het ruimteschip en de technische uitdagingen werden vastgesteld (zoals het overwinnen van de gevoeligheid van planten voor hypobarische omgevingen) en de kosten waren gereduceerd om binnen Musk's begroting te passen. Het echte probleem ontstond toen Musk en zijn team een raket probeerden te vinden om alles te laten werken. De goedkoopste Amerikaanse ruimteschepen waren te duur, ongeveer $65 miljoen per stuk. Musk betaalde twee missies zelf, voor het geval de eerste zou mislukken – het leek alsof de raketten alleen al zijn budget zouden overschrijden.

Dus keek hij naar Rusland. In meer dan drie surrealistische trips probeerde Musk te onderhandelen over de prijs van een paar van de Russische ICBM’s die eerst waren gebruikt voor atoomdoeleinden. Ze zouden ongeveer $10 miljoen per stuk zijn geweest; een stuk goedkoper dan een Delta II. Maar op dit punt zorgden alle raketproblemen voor een heroverweging van het oorspronkelijke uitgangspunt van de missie.

“Ik had het mis,” vertelde Musk aan Salman Khan van Khan Academy, in een geweldig interview. “Ik dacht dat er niet genoeg aandacht voor was, maar eigenlijk was er heel veel aandacht voor op het moment dat mensen dachten dat er een manier was. Dus toen besloot ik dat ik daar aan moest werken.”

Kosten en technologische beperkingen waren de echte belemmering voor de interplanetaire reisplannen van de mensheid. Amerikanen zijn bereid om heel enthousiast te worden over nieuwe avonturen, maar ze willen niet dat het meer gaat kosten dan ze kunnen veroorloven. Dus bedacht Musk dat het gedoe het best gedaan zou kunnen worden door een nieuwe lanceringsmethoden te bedenken die de prijs omlaag zouden brengen naar een redelijk niveau.

Op dit punt zijn de kosten voor de SpaceX lancering veel lager dan die van hun concurrent ULA wiens lanceringen gemiddeld meer dan $200 miljoen kosten. Als, en wanneer hun herbruikbare raketten de standaard vorm van levering zijn geworden, zouden de kosten door twee orders kunnen worden verminderd tot $2 miljoen claimt SpaceX. Dat betekent een enorme verandering in een gebied van activiteit dat normaal gesloten is voor iedereen behalve de meest machtige naties en hun legers.

Vergis je niet: Musk is erop gebrand om Mars te koloniseren en een volledig zelfonderhoudende basis te stichten. En hij heeft oprechte plannen om de rode planeet zelf te bezoeken.  “Het is de eerste keer in vier en een half miljard jaar dat we op zo'n hoog technologisch niveau zitten dat we Mars zouden kunnen bereiken,” zei hij vorig jaar op South by South West. Als ik zeker weet dat SpaceX zonder mij zou kunnen door gaan, ga ik erheen. Ik heb wel gezegd dat ik op Mars wil sterven, maar ik bedoelde niet bij de landing." Met zijn huidige staat van dienst is het niet ondenkbaar dat het Musk nog gaat lukken ook. Ondertussen heeft NASA sinds het idee van menselijke aanwezigheid op Mars, die de laatste tien jaar serieuzere vormen begint aan te nemen, de taak opgevat om planten op de planeet te krijgen. Het zou fantastisch zijn om het oorspronkelijke plan in werking te zien, maar heen en weer vliegen tussen planeten in een schip dat de Dragon heet klinkt ook best wel vet.

Je kan hier binnenkort trouwens hartstikke leuk stage komen lopen. Klik hier voor meer info of mail meteen naar alejandro.tauber@vice.com.