Sinds 1992 hebben we 10 procent van alle wildernis op aarde vernietigd

Vorige week verscheen er een onderzoek in Cell waaruit blijkt dat de mens in de afgelopen 24 jaar zo'n 10 procent van alle wildernis op aarde heeft vernietigd. Wederom een pijnlijk voorbeeld van hoe slecht we zijn in het bewaren van mooie dingen.

De onderzoekers van de Universiteit van Queensland beschrijven in detail dat sinds de vroege jaren negentig bijna 3,5 miljoen vierkante kilometer wildernis verloren is gegaan (wildernis is een gebied dat nog niet is verstoord geraakt door menselijke bebouwing). Er is nog 30 miljoen km² over (zo'n 23% van het totale landoppervlak). Op dit tempo hebben we ons rond 2050 effectief ontdaan van alle overgebleven wilde gebieden die er nog zijn.

"Intacte wildernis is belangrijk voor de biodiversiteit," zegt James Watson, directeur van het onderzoeksprogramma van de Wildlife Conservation Society, en hoofdauteur van het onderzoek. "En niet alleen voor dieren. Ook inheemse volken leven nog steeds van deze uitgestrekte natuurlandschappen."

Vooral het Amazonegebied loopt gevaar. 30 procent van de wilde gebieden daar is verloren gegaan in de laatste twee decennia, ondanks dat de ontbossing in de periode 2005 tot 2013 afnam. Het resultaat is dat drie van de 14 grote ecologische gemeenschappen – of biomen (de Sahara is bijvoorbeeld een bioom) – niet langer van "wereldwijd belang" zijn. Dat zijn landen van 10.000 km² of groter.

Hoewel er zo'n 2.5 miljoen km² beschermd gebied in dezelfde periode is bijgekomen, loopt die toename nog altijd achter op het tempo van degradatie. Daar komt bij dat er niets concreets ondernomen wordt om de teloorgang van de overgebleven wildernis een halt toe te roepen.

In de klimaatovereenkomst van Parijs staat nauwelijks iets over ontbossing, en volgens de onderzoekers "erkent het akkoord niet het belang van grote intacte ecosystemen." Hoewel conservatie wel wordt genoemd, delft het bewaken en bewaren van belangrijke natuurgebieden over het onderspit voor het overheerste narratief van CO2 uitstoot en klimaatverandering.

Om de vaak onnodige vernietiging van regenwouden in Afrika en Zuid-Amerika, en de bossen in Siberië en Canada, tegen te gaan moet conservatie van deze gebieden een prioriteit worden. Nationale overheden – met name belangrijke landen zo als Rusland en Brazilië – moeten het beschermen van deze gebieden opnemen in hun overheidsbeleid. Dat is een probleem, omdat klimaatbeleid op zich al een ontiegelijke belasting is. En daar komt het beschermen van de natuur nog bij.