Volgens Google’s Richard The is de interface in de toekomst overbodig

Richard The was afgelopen week voor even in ons land om een presentatie te geven op What Design Can Do in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Na gestudeerd te hebben aan de University of Arts Berlin en het MIT Media Lab, werkt de voormalig kunstenaar nu bij Google’s Creative Lab in New York waar hij als interface designer meewerkte aan de totstandkoming van de veelbesproken Google Glass.

Genoeg reden dus om Richard te vragen me bij te praten over alles van slimmere computers, Wall-E-achtige doembeelden en geheime Google-projecten.

MOTHERBOARD: Kun je me vertellen wat Google’s Creative Lab precies doet?
Richard The: Het Creative Lab bestaat uit een team van grafisch ontwerpers, filmmakers, schrijvers, animators en reclamemensen. Eén van de belangrijkste dingen we doen is het maken van creatieve uitingen voor producten die nog niet bestaan – posters, conceptvideo’s, product mock-ups etc. The Creative Lab is dus al bezig met de poster in het bushokje als het product zelf niet meer is dan een prototype of zelfs een idee. Op die manier ga je al in een heel vroeg stadium nadenken over dingen als: Wat als dit een product was? Hoe ziet dat product er dan uit? Hoe zou het heten? Hoe communiceer je het idee in één zin? etc. Je werkt direct toe naar iets dat tot de verbeelding moet spreken, je springt meteen naar de finish en kijkt wat daar te zien is.

In je presentatie vertel je dat de conceptvideo voor Google Glass eigenlijk met een Go-Pro camera was opgenomen.
Klopt. Voor Google Glass hadden we een product team van engineers die bezig was het product te maken, terwijl wij ondertussen al bezig waren om na te denken over wat het uiteindelijk zou kunnen worden. Die visies namen we terug naar het team en dan keken we samen wat werkte of niet, of we merkten dat er bepaalde aspecten waren waar we het allemaal over eens waren. De conceptvideo was in eerste instantie alleen maar bedoeld voor intern gebruik, maar ze vonden het uiteindelijk zo goed dat besloten werd het online te zetten. Onze juridische afdeling werd gek. Later is geprobeerd om de interface van Glass precies zo te maken zoals in de video maar we kwamen er al snel achter dat het helemaal niet werkt zo. De uiteindelijke interface is veel simpeler geworden. Maar dat is juist de bedoeling. Het gaat om de dialoog. Het creatieve proces.

Een paar dagen geleden maakte het hoofd van Google X, Astro Teller, Google's anti-technology mission statement bekend. Hij zegt daarin: “Phones wouldn’t be better if they could be cooler looking, if they could weight less, or if they could have more battery. Phones would be better if we didn’t have to carry them around.”
Ik weet dat het misschien tegennatuurlijk klinkt voor mensen maar het doel is om technologie juist uit de weg te helpen. Het is ook wat we bij Glass hebben proberen te doen. Een goed voorbeeld voor mij persoonlijk is als ik navigatie op mijn fiets gebruik. Als ik van Brooklyn naar Manhattan fiets heb ik mijn handen niet vrij waardoor ik normaliter op iedere hoek moet stoppen, me telefoon moet pakken, naar beneden moet kijken etc. Met navigatie op Glass kan ik juist om me heen kijken, de stad zien, zelfs een foto maken van iets tofs dat onderweg tegenkom. De technologie zit niet meer in de weg.

Dus je baan als interface designer bij Google is misschien wel juist om die interface zoveel weg te halen?
Exact. Er is volgens mij een grote trend gaande waar Larry Page ook over praat als hij zegt dat technologie nog steeds veel te langdradig en tijdrovend is. Soms moeten we zelfs de problemen voor de computer oplossen. Bedoel, waarom werkt de technologie niet gewoon voor ons? Het is interessant omdat Larry het bekijkt vanuit het perspectief van de zoekmachine. Voordat die er was moest je de url van een website weten, die intypen, de content doorzoeken etc. Met Google Search zocht je gewoon iets en bam: het was er. Later werd daar Google Autocomplete aan toegevoegd waardoor je nu zelfs niet eens meer alles hoeft in te typen. Wat er in die momenten gebeurt is dat de computer steeds meer werk van ons overneemt – wat super is want daar zijn computers goed in. Ik denk dat veel mensen bij Google het gevoel hebben dat alles zo makkelijk zou moeten zijn.

Technologie als een soort onzichtbare assistent.
Er is een quote van de oprichter van Path, Dave Morin: “AI is the new UI.” Het zegt eigenlijk dat als computers slimmer zouden zijn, wij niet meer door alle stappen van onnodige technologie hoeven. Als resultaat daarvan kan de interface veel eenvoudiger en intuïtiever. Het zorgt ervoor dat je tegen Glass kan zeggen “Wat is 20 miles in kilometer” en je krijgt één seconde later het antwoord te horen. Het is magisch.

Sommige mensen zien Google Glass juist als een stap naar een soort Wall-E-achtige, dystopische toekomst waar iedereen continue in zijn of haar bubbel zit en er nauwelijks meer echt sociaal contact is. Hoe reageer je daarop?
Ik ben geen woordvoerder voor Google maar persoonlijk heb ik het idee dat de filosofie achter Google Glass juist het tegenovergestelde is. En ik denk dat er veel design keuzes zijn die dat laten zien. De belangrijkste is nog wel dat Glass beperkt is tot een heel klein scherm dat net boven je oog zit. Als je met iemand praat dan kijk je diegene ook echt aan. Het is geen technologie die je volledig afsluit van de wereld zodra je het gebruikt. Op een manier bevrijdt het je juist omdat je nu geen barrière meer hoeft te plaatsen tussen jezelf en de wereld om je heen.

Zoals je nu bij concerten ziet.
Dat is één voorbeeld. Of denk aan een vader die bij de voetbal van zijn zoon de goal mist omdat hij te druk bezig is om het op zijn telefoon op te nemen. Met Glass zou je het opnemen en in het echt zien.

Aan welke projecten werk je momenteel?
Even kijken. Alles waar ik nu mee bezig ben is geheim ben ik bang. Het is nog een beetje te vroeg. Ik zou je over een week een hint kunnen geven.

Ik ben er nu.
Vooruit dan, het heeft iets te maken met ‘cubes’.

Als in self-assembling robot cubes?
Nope.

Mmh.
Yeah.

Heb je als voormalig kunstenaar het gevoel dat je bij Google nog steeds kunst maakt?
Ja en nee. Veel van wat we doen is natuurlijk een stuk meer toegepast op het bedrijf, maar er is nog steeds wel ruimte voor meer kunst-gerelateerde projecten. Een vriend van me heeft bijvoorbeeld laatst een animatie gemaakt in Google Docs genaamd “The Most Awesome 450 Page Presentation.” Zoiets is natuurlijk nog steeds verbonden aan het bedrijf maar het dient ook als een creatieve ontdekking van wat iets kan zijn en op een manier zelfs als reclame.

Je hebt hier in Amsterdam een keer een kunstwerk gemaakt dat de volgende dag compleet verdwenen was. Wat gebeurde er?
Ik werkte voor Sagmeister Inc. en we hadden niet meer dan 2.500 euro om iets te maken. Dus we besloten dat geld om te wisselen in munten van 5 cent en die samen met een paar vrijwilligers in een quote op de grond neer te leggen. We wilden gewoon kijken wat ermee zou gebeuren. Toen we de volgende dag terugkwamen was echt alles weg. Blijkbaar waren er ’s nachts kinderen met emmers gekomen die het geld op begonnen te vegen. Een buurvrouw schakelde de politie in en toen die het kunstwerk zagen besloten ze om alles maar uit voorzorg op te ruimen.

Veel werk voor een kort kunstwerk.
Ik weet nog dat ik er een presentatie over gaf aan MIT-studenten en ze vroegen me of ik dacht dat ik niet beter een robot had kunnen gebruiken. Zo van: Weet je wel dat je dit veel efficiënter kan? Maar juist door de manier hoe het is geëindigd denk ik dat het menselijke aspect van het neerleggen van die munten juist heel belangrijk is geweest. Het verhaal was niet hetzelfde geweest als de politie iets had opgeruimd wat een robot een minuut later weer zou kunnen neerleggen.

Het kunstproject had de titel Things I’ve learned in my life so far. Nog tips voor mensen die ook bij Google willen werken?
Het belangrijkste wat ik geleerd heb is iets wat ontwerper Paul Smith hier op het evenement heel mooi verwoordde: “Effort is always free.” Ik zie zo vaak design werk dat ik denk “Hier is niet heel veel moeite in gestoken, het enige wat het nodig had was heel veel meer liefde.” Het gaat vaak helemaal niet om het crazy idea of de crazy technology of hoeveel geld je voor iets hebt – het gaat om de aandacht die je aan iets besteedt, de moeite die je ervoor doet om het echt goed te maken.

Deze laatste vraag komt uit een lijstje ‘moeilijke sollicitatievragen die Google je kan stellen’. “Een man duwt zijn auto naar een hotel en verliest zijn fortuin. Wat is er gebeurd?”
Oh man. Ik weet dat soort dingen niet. Weet jij het?

Ja, gegoogled. Wil je een hint?
Graag.

Bordspel.
Monopoly?

Bingo.