Julia Hendriks hamstert als een malle, maar dat moet voor school

Julia is bezig met haar afstudeerproject voor de HKU. Ze fotografeert spullen. Ze fotografeert spullen die ze al haar hele leven heeft. Van briefjes van haar moeder, bierviltjes, kassabonnetjes, schelpjes tot halve chocoladeletters, frutseltjes en kadootjes die haar ouders voor haar meebrachten van vakantie. Inmiddels heeft ze ongeveer 250 foto’s gemaakt en het project is nog lang niet klaar, want er staan nog wel een paar tassen vol spullen. We waren razend benieuwd wat voor persoon zoiets zou doen, dus spraken we af met Julia om wat over haar project te praten.

VICE: Hoi Julia, wat is dit voor project?

Julia Hendriks: De opdracht vanuit school was erg vrij. Het enige dat ze zeiden was: maak een archief. Ik wilde eerst een archief maken met oude foto’s, maar dat leek me te makkelijk. Toen ben ik gewoon alle spulletjes die ik van vroeger nog had gaan verzamelen en fotograferen.

Wat grappig. Houdt dit ooit nog op?

Ik hoop het wel. Ik ga nog wel even door, maar niet voor eeuwig. Ik doe dit ook omdat ik hoop dat ik het verleden los wil laten. Ik ben soms bang om mensen te verliezen. Ik hoop hierdoor te leren om ook alleen te kunnen zijn.

Het lijkt me dat je jezelf heel letterlijk tegenkomt als je zoiets doet.

Het was leerzaam. Door zo bewust bezig te zijn met mijn verleden, leerde ik waar ik mee bezig was. Het was op een bepaalde manier ook therapeutisch. Toen ik spullen uit het huis van m’n moeder ging ophalen, voelde dat ook wel vreemd en emotioneel.

Geef je veel om je spullen?

Een object heeft voor mij geen waarde, het zijn de herinneringen die je erbij hebt die belangrijk zijn.

Mis je je jeugd?

Ja, ik heb wel heimwee naar vroeger. Als kind ben je vrij. Ik zou het liefst altijd kind willen zijn. Onbezorgd en gelukkig.