Eljero Elia over zijn nieuwe hiphoplabel, George Floyd en racisme

Lees hier meer over de Black Lives Matter-beweging in Nederland en de Verenigde Staten. “Het is ziek man, ziek.” Het nieuws uit de Verenigde Staten zit in het hoofd van Eljero Elia. “Racisme is een ziekte,” zegt hij over de telefoon. “Een ziekte die van generatie op generatie wordt doorgegeven. Zo zie ik het.” We hadden dit interview een paar weken geleden gepland over het hiphoplabel dat Elia aan het opzetten is vanuit Istanboel. Daar staat hij onder contract bij Basaksehir. Maar het nieuws dat de afgelopen tijd uit de Verenigde Staten komt, verstikt alles. Daar raken we eerst over in gesprek.

Terwijl we bellen rennen zijn kinderen spelend door zijn huis. Elia heeft drie dochters, van 10, 7 en 6, en een zoontje van 1. Hij denkt veel na over de wereld waarin zij gaan opgroeien. Elia ziet zelf wat voor bagger er soms in de comments verschijnt als hij iets post op social media. Op 28 mei, drie dagen na de dood van George Floyd in Minneapolis, plaatste hij een foto op Instagram. Op de foto ligt Floyd op straat, terwijl de politieagent Derek Chauvin zijn knie in de nek van Floyd drukt. Chauvin heeft zijn hand in zijn zak.

Elia zette geen tekst bij de foto, alleen een emoji met een traantje. “Ik zie sommige mensen daarna onder de post praten over George Floyd alsof hij wat heeft gedaan,” zegt Elia. “Ze kennen het verhaal niet eens. Ze hebben hun oordeel al. Dan denk ik: waar gaat deze wereld naartoe?” Ik vraag Elia naar zijn eigen ervaringen met racisme. Hij herinnert zich dat hij in Nederland op straat werd uitgescholden voor kankeraap. In het stadion bij ADO maakte hij ook weleens wat mee. “Dan loop je op het veld en gaan ze apengeluiden maken naar een tegenstander. Er zitten altijd een paar mongolen tussen die zulke dingen doen. Ik zie het echt als een ziekte.”

Door dit soort gebeurtenissen wil hij voorlopig niet dat zijn kinderen op Instagram zitten. Hij staat dat pas toe als hij ervan overtuigd is dat ze zichzelf kunnen verdedigen, dat het ze niet raakt. “Er kan altijd een of andere mongool tussen zitten die ‘lelijke aap’ zegt, bij wijze van spreken.” Een paar dagen terug deelde hij op zijn instagramaccount een quote van Martin Luther King: “I have a dream that my four little children will one day live in a nation where they will not be judged by the color of their skin, but the content of their character.”

Zelf is Elia erg actief op social media. Hij kan wel tegen een stootje. Tot de dood van George Floyd maakte Elia er op Instagram juist een feestje van. Zeker in de coronatijd maakte hij van zijn Insta een plek van ontspanning en plezier. Hij ging regelmatig live, draaide plaatjes vanuit zijn huis in Istanboel. Hij was aan het gamen of maakte TikToks met zijn kinderen. Daarnaast kondigde de dertigvoudig international van Oranje aan een eigen muzieklabel te beginnen, The Culture. Dat label runt hij met Priceless, lid van de rapgroep SFB. Ik ben benieuwd naar de plannen met het label.

Elia en Priceless kennen elkaar vanuit hun jeugd in Den Haag. Elia komt uit de Molenwijk, Priceless uit de aangrenzende Schilderswijk. “Vroeger gingen we altijd samen voetballen,” vertelt hij. “Ik ging naar zijn wijk of Price kwam naar de mijne. Hoe ouder we werden, hoe meer we met elkaar omgingen.” Een tijdje terug ontstond het idee om samen een muzieklabel op te zetten. Ze richten zich op jonge, opkomende artiesten. Elia: “We willen de jeugd, de mensen die het minder hebben, de kans geven om muziek te kunnen maken en gehoord te worden. Samen groeien en ontwikkelen door muziek te maken.”

De eerste artiesten van het label zijn Dizo, een 21-jarige kapper uit Nijmegen, en Young Koach, een 20-jarige jeugdtrainer van PEC Zwolle. Young Koach leerde Elia kennen via de PlayStation, tijdens het spelen van Fortnite. Iemand vroeg hem via de headset of hij de echte Elia was. “Young Koach speelde ook mee en reageerde heel nuchter,” vertelt Elia. “Hij liet me zijn muziek horen. ‘Oh dope man!’, zei ik. Ik ging het checken op YouTube. Toen heb ik hem naar Istanboel laten komen, gingen we samen muziek maken.” Dat was nog voordat Elia zijn label begon. Toen hij dit jaar zijn label begon, wilde hij Young Koach erbij hebben.

Volgens Elia had Young Koach al met labels als Avalon, Warner Brothers en Sony gesproken. “Maar met mij had hij gewoon de beste feeling.” Dizo en Young Koach hebben allebei al bescheiden succesjes gehad met hun muziek, maar de grote doorbraak moet nog komen. Elia laat ze allebei regelmatig over vliegen naar Istanboel, om samen met hem en verschillende producers nummers te maken. “Ik weet dat deze jongens niet onderdoen voor bepaalde jongens die hebben getekend bij grote labels,” zegt hij. “Wij moeten gewoon bouwen. Waar andere labels al jaren een voorsprong hebben, daar stromen wij nu in.”

Naast Dizo en Young Koach is Elia ook bezig met Dior, een 17-jarig talent. Dat is het neefje van profvoetballer Jeremain Lens. Elia heeft hem al een paar keer de studio in gestuurd om nummers te maken. Elia doet het vooral uit passie. Als hij klaar is met trainen, is muziek luisteren het eerste wat hij doet. Van hiphop tot reggae. Elia: “Ik hoef er zelf niet speciaal groot mee te worden. Ik wil ook niet dat die artiesten een wurgcontract bij mij tekenen. Ik wil dat ze in de toekomst misschien genoeg geld verdienen om ook hun ouders te onderhouden, of andere mensen te kunnen helpen die dicht bij hun staan.”

Elia heeft voor zijn label een deal opgezet met Sony, dat het eerste jaar de distributie van de muziek zal doen. “Ik kon het ook zelf doen, maar vond de begeleiding het eerste jaar toch wel belangrijk. Ook voor mijn eigen ontwikkeling in de muziek,” legt hij uit. “Zo kan ik langzaam instromen en dan precies weten wat ik doe.” De deal met Sony moet nog getekend worden, maar Elia is nu al bezig met nummers releasen en promoten. De tactiek is de komende tijd simpel: zoveel mogelijk nummers uitbrengen. “Als je veel uitbrengt, popt er vanzelf wel een nummer bovenuit. Als je dan een groot bereik hebt, gaat het vanzelf lopen.”

De jonge rappers noemen Elia regelmatig ‘opa’ op social media. Elia moet daar om lachen. “Ik ben tien jaar ouder, maar zie er nog steeds jonger uit!” Zelf maakt Elia uiteraard ook muziek. Vorig jaar bracht hij onder meer het nummer Catch My Drip uit met Priceless, dat meer dan 900.000 keer werd gestreamd op Spotify. Dit jaar bracht hij met Dizo Dom uit, dat al meer dan 200.000 keer gestreamd is. “Dom was wel een leuk succesje,” zegt hij. “Daar hadden we goede streams op voor een beginnend label zonder aanhang, eigenlijk. De enige aanhang die ik heb zijn fans, maar ja, die willen gewoon zien dat ik voetbal. Die zijn niet gefocust op muziek.”

Het valt op dat de nummers waar Elia op staat altijd positief zijn, met een vrolijke vibe. Voor hem geen grimmige lyrics. “Grimmig, dat past niet bij mij,” zegt hij. “Wat moet ik gaan zeggen? Ik loop met een strap, boys in the back? Ik ben geen gangster, ik ben gewoon een voetballer. Ja, als je me boos maakt, kan ik boos worden. Maar ik heb geen vrienden die met wapens lopen en al die shit. Ik ken ze misschien wel en ik heb in het verleden vrienden gehad die dat deden, maar op een gegeven moment kan je je dat niet meer permitteren. Je hebt gewoon te veel te verliezen.”

En geld verliezen, daar houdt Elia niet van. Dit muziekproject doet hij zoals gezegd vooral voor de lol, maar het is niet de bedoeling dat hij er op de lange termijn verlies op gaat maken. “Ik moet er niet op achteruit gaan. Het moet goed zijn voor iedereen.” Echt geld verdienen buiten het voetbal, dat wil hij gaan doen in andere markten dan de muziekwereld. Na zijn voetbalcarrière wil hij in het vastgoed op Ibiza gaan. Hij wacht daarmee tot na zijn voetbalcarrière, omdat hij er bovenop wil zitten. Nu heeft hij namelijk een cocktailbar in Den Haag, Callisto, maar hij is niet tevreden over hoe die wordt gerund in zijn afwezigheid. “Als je er zelf niet bovenop zit, dan gaat er gekloot worden. Daarom wil ik er in Ibiza bovenop zitten.”

Elia is ook deels eigenaar van Balr, 433 en Wannahaves, drie bedrijven waar hij jaren geleden samen met Gregory van der Wiel en Demy de Zeeuw in is gestapt. Die bedrijven zijn de afgelopen jaren als kool gegroeid. Balr groeide uit tot een wereldwijd kledingmerk, terwijl 433 nu een van de grootste online voetbalplatformen is. Van der Wiel verkocht een tijdje terug zijn deel van de bedrijven met winst. Elia denkt daar ook aan. “Als ik klaar ben met voetbal, verkoop ik misschien mijn aandelen. Dan zit je de rest van je leven wel goed.”

Maar op dit moment is hij nog niet klaar met voetballen. Hij staat nog tot eind juni onder contract bij Istanbul Basaksehir. Daarna is hij transfervrij. Wat hij dan gaat doen, weet hij nog niet. “Er zijn wel wat gesprekken met clubs, er is interesse getoond. Maar ik ga gewoon eerst lekker terug naar Nederland, om van mijn huis genieten. Als corona er niet was geweest, dan had ik nu wel geweten waar ik zou zitten,” zegt hij. Door de coronacrisis hebben clubs minder te besteden en zijn transfervrije spelers in trek. Zeker met een cv waar onder meer HSV, Juventus en Southampton op staan. Dat beseft hij. “Maar ik ben ook op leeftijd, ik ben al 33. Eens kijken wat het gaat brengen.”

De kans dat Elia terugkeert naar Feyenoord, waar hij tussen 2015 en 2017 speelde, lijkt niet heel groot. Vorig jaar zomer polste zijn zaakwaarnemer voorzichtig bij Feyenoord of de club interesse had in een terugkeer. Sjaak Troost, toen technisch directeur van Feyenoord, koos ervoor om in de media te vertellen dat Feyenoord geen behoefte had aan Elia. “Hoe hij dat zei, schoot bij mij in het verkeerde keelgat,” zegt Elia nu. “Na achttien jaar werden we kampioen met Feyenoord, daar had ik een groot aandeel in, en dan word je zo behandeld. Nee man, dat is niet netjes.”

Wat de volgende stap ook wordt, als zijn contract in Turkije is afgelopen gaat Elia eerst even chillen in Nederland. Hij heeft een muziekstudio laten bouwen in de Haagse wijk Ypenburg. Die is zo goed als af. “Daar heb ik dan een plek om te chillen met vrienden. Die talenten kunnen altijd in de studio terecht als ze muziek willen maken. Ik vind het gewoon leuk om te doen, muziek maken. Wat andere mensen ervan vinden, daar heb ik echt maling aan.”

-

Tijdens de coronacrisis bellen we met voormalig spelers uit de Eredivisie, om erachter te komen hoe het nu met ze gaat. Van Shinji Ono in Japan tot Jozy Altidore in Canada. Al deze interviews zijn hier te vinden. Naast onze geschreven verhalen en video's hebben we nu ook een podcast: De Wereld van VICE Sports. De afleveringen zijn hier te luisteren bij Apple of hier op Spotify: